Που τα Πόθεν ώς τα Πόθεν

Ο διαχρονικός εμπαιγμός των πολιτών από τους πολιτικούς και τα κόμματα συνοψίζεται ευστόχως σε δύο λέξεις: Πόθεν Έσχες. Και ό,τι κι αν κατά καιρούς διακηρύττουν άπαντες περί διαφάνειας, το Πόθεν Έσχες, όπως είναι νομοθετικά ρυθμισμένο, αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας την έλλειψη πολιτικής βούλησης από όλους για να αντιμετωπιστεί στη ρίζα του το φαινόμενο της διαφθοράς. Διότι, πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι η υφιστάμενη νομοθεσία εγκρίθηκε από το 2004 και ενώ έχουν περάσει 17 χρόνια δεν υπήρξε καμία αποτελεσματική τροποποίησή της ώστε όντως να επιτελεί τον σκοπό για τον οποίο τάχα μου θεσπίστηκε.

Δηλαδή την καταπολέμηση της διαφθοράς και του αθέμιτου πλουτισμού των πολιτικών ή για να το θέσω πιο απλά την εις βάρος του κόσμου κατάχρηση εξουσίας και την παγίωση μιας πολιτικής νοοτροπίας, η οποία κρατά αυτό το κράτος παγιδευμένο στο σκοτάδι της αδιαφάνειας και εγκλωβισμένο στην νοοτροπία της αρπαχτής. Προς τι και διά τι συμπληρώνουν τις λίστες οι φίλτατοι πολιτευτές μας με τα περιουσιακά τους στοιχεία; Για να κρατούν τα προσχήματα της δήθεν ακεραιότητάς τους; Για να παριστάνουν τους άμεμπτους και καθαρούς; Για να δίνουν αφορμές στα διαδικτυακά καφενεία να τους διακωμωδούν καυτηριάζοντας τη φαιδρότητα μιας νομοθεσίας χωρίς κανένα αντίκρισμα; Και γιατί αλήθεια το ανέχονται αυτό και δεν έχουν εδώ και χρόνια συνασπιστεί όλοι μαζί ώστε να γίνει επιτέλους αποτελεσματικός ο νόμος και να μη μοιάζει σαν μια γελοιογραφία της πολιτικής μας σκηνής; Τι είναι αυτό που τους εμποδίζει άραγε; Και τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από την έλλειψη πολιτικής βούλησης, η οποία εκπηγάζει από τα όποια καλά κρυμμένα διαπλεκόμενα συμφέροντα; Διότι είναι ωραία και καλά να βγαίνουν στις τηλεοράσεις και να βγάζουν κηρύγματα για το πόσο διεφθαρμένοι καταντήσαμε και ότι αυτό το φαινόμενο επιτέλους πρέπει να εκλείψει και μπλα και μπλα και μπλα, αλλά στην πράξη είναι που αποδεικνύεται η ουσιαστική θέληση να αλλάξουν τα πράγματα και να μπει ένα τέλος σ’ αυτή τη διαχρονική παθογένεια. Και η πράξη λέγεται «Πόθεν Έσχες».

Έχουν καταντήσει έναν νόμο που θα έπρεπε να είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο εναντίον της διαφθοράς να μοιάζει με κουτσομπολίστικη στήλη σε κίτρινη φυλλάδα κι αυτό ποσώς μοιάζει να αφυπνίζει τις κατά τ’ άλλα ευαισθητοποιημένες τους χορδές. «Το ισχύον νομικό πλαίσιο είναι ελλιπές και ανεπαρκές», δήλωσε η κ. Δημητρίου συμπληρώνοντας ότι “γι’αυτό η κοινοβουλευτική επιτροπή θεσμών εργάζεται προς την κατεύθυνση ισχυροποίησης και εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας». Το καυτό ερώτημα ωστόσο είναι γιατί δεν εργάστηκε εδώ και χρόνια προς αυτή την κατεύθυνση και γιατί ενώ το ισχύον νομικό πλαίσιο ήταν εδώ και χρόνια ελλιπές και ανεπαρκές δεν έγινε μέχρι τώρα το «έλα να δεις» από πλευράς όλων που διατείνονται υπέρμαχοι της διαφάνειας, ώστε να ασκηθεί πίεση για να αλλάξει η νομοθεσία. Μήπως εδώ είναι που αποδεικνύεται ότι τελικά ακόμα και το ζήτημα της διαφθοράς έχει καταντήσει ένα εργαλείο κομματικής αντιπαράθεσης αναλόγως με το ποιον συμφέρει τι κάθε φορά; Διότι όταν ένας νόμος, ο οποίος θεσπίζεται για να καταπολεμήσει τη διαφθορά είναι τόσο αναποτελεσματικός ώστε να μη δίνει καν το περιθώριο ελέγχου της αλήθειας των όσων δηλώνει ο κάθε πολιτικός τότε γιατί τον έχουμε; Για να έχουμε να λέμε; Και τι να λέμε; Όσοι έχουν στοιχειώδεις γνώσεις νομικής γνωρίζουν ότι υπάρχουν και πόρτες και παράθυρα στη νομοθεσία που προσφέρουν τρόπο διαφυγής σε όποιον θέλει να κρύψει τα πραγματικά του περιουσιακά στοιχεία και δη εκείνα που απέκτησε από αθέμιτο πλουτισμό και κατάχρηση του αξιώματός του. Άρα; Προς τι και διά τι όλη αυτή η παρωδία που φέρει τον τίτλο «Πόθεν Έσχες»; Μήπως είναι η ώρα να λογοδοτήσει η Βουλή για αυτό το παράδοξο; Και να μας εξηγήσουν οι φίλτατοι βουλευτές που τα Πόθεν εις τα Πόθεν θεωρούν ακόμα πως δικαιούνται να μας εμπαίζουν;