Υποκριτικός συγκλονισμός

Μια εύλογη απορία: Θα ήταν άραγε τόσο έντονες οι αντιδράσεις των κομματαρχών μας για την αυθαίρετη κατεδάφιση των διατηρητέων σπιτιών από τον προκαθήμενο, αν δεν είχαμε εκλογές; Θα έσπευδαν όλοι τους εκεί ενώπιον των τηλεοπτικών καναλιών για να δηλώσουν την αγανάκτησή τους, αν δεν προηγείτο από την κοινή γνώμη ένας διαδικτυακός χαμός για το θέμα; Και άραγε, ακόμα κι αν δεχτούμε πως οι «ευαισθησίες» τους θα ήταν το ίδιο αφυπνισμένες δεν είναι εύλογο να απορούμε σε ποια χειμερία νάρκη βρισκόταν αυτές όταν οι ίδιοι ενέκριναν ελαφρά τη καρδία την ανοικοδόμηση του καθεδρικού ναού;

Διότι το θέμα δεν ξεκινά και ούτε βεβαίως τελειώνει με την κατεδάφιση των διατηρητέων, ούτε και εξαντλείται με την επιβολή κυρώσεων στον αρχιεπίσκοπο. Το θέμα είναι πολύ πιο βαθύ και ουσιώδες και αν όντως θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε ως τέτοιο τότε θα του επιτρέψουμε να μας αποκαλύψει όλη την υποκρισία των πολιτικάντηδων μας αναφορικά με την έγνοια τους για την πολιτιστική μας παράδοση, καθώς και όλη τη διαπλεκόμενη «ανεκτικότητά» τους στις κατά καιρούς αναίσχυντες πράξεις του «πνευματικού» ηγέτη της χώρας.

Ο αρχιεπίσκοπος δεν έγινε εν μια νυκτί αυτός που είναι και όλοι γνωρίζουμε πλέον και ποιος είναι και τι πρεσβεύει όπως και το ότι αυτό που πρεσβεύει πόρρω απέχει από τις αξίες της Εκκλησίας και από τις όποιες αξίες οφείλει ένα κράτος δικαίου να διαφυλάττει. Με άλλα λόγια ο συγκεκριμένος ήταν πολύ πιο πιθανόν να προχωρούσε στην κατεδάφιση των εν λόγω διατηρητέων, αγνοώντας κάθε νόμο παρά το αντίθετο και αυτό δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να το προβλέψει. Αρκεί μια αναδρομή στο ποιόν του αρχιεπισκόπου. Μόλις πέρυσι ήταν ο ίδιος που ξύπνησε μια καλή πρωία και αποφάσισε πως θέλει να μετατρέψει το Εθνολογικό Μουσείο (οικία Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου) καθώς και τους ιστορικούς ναούς του Αγίου Αντωνίου και Αγίου Ιωάννη σε εκκλησιαστικά μουσεία. Όπως ήταν ο ίδιος που δήλωνε πριν από μερικά χρόνια ότι «θα πάρει το τρακτέρ και θα τα ξηλώσει όλα», επειδή εξεμάνη, όταν το Τμήμα Αρχαιοτήτων χαρακτήρισε ως αρχαιολογικό χώρο εκκλησιαστική γη στην οποία σκόπευε να ανεγείρει ξενοδοχειακή μονάδα.

Και η λίστα με τις αναίσχυντες πράξεις του δεν τελειώνει αλλά κανείς από τους κομματάρχες ή τους κυβερνώντες δεν τόλμησε να τα βάλει μαζί του, βάζοντάς τον στη θέση του, προστατεύοντας έτσι την όποια πολιτιστική κληρονομιά μας ή όποια άλλη αξία. Το αντίθετο, μάλιστα, φρόντιζαν πάντοτε να ρίχνουν νερό στο κρασί τους, διότι προφανώς από τη νερωμένη «θεία κοινωνία» του αρχιεπισκόπου «μεταλάμβαναν» πολλοί από αυτούς που σήμερα τάχα μου εξοργίζονται. Η μεγαλομανία του προκαθήμενου, η οποία οδήγησε στην ανέγερση του καθεδρικού τερατουργήματος, δεν βρήκε κανένα εμπόδιο από τους κρατικούς αρμόδιους και ο λόγος (ή ένας από τους λόγους) είναι διότι αυτή τη μεγαλομανία και απληστία ενστερνίζονται οι πλείστοι από τους κρατούντες μας, εξ ου και καταντήσαμε όπως καταντήσαμε. Αν κόπτονταν για την πολιτιστική μας κληρονομιά τότε θα εμπόδιζαν εξαρχής την ανέγερση ενός οικοδομήματος το οποίο προσβάλει αυτή την κληρονομιά και τον χαρακτήρα της ιστορικής πόλης και φανερώνει μεγαλόπρεπα την έκπτωση κάθε αξίας.

Ο ναός αυτός ήταν από την αρχή εκτός χαρακτήρα της περιοχής και αντί να απορριφθεί ψηφίστηκε από όλους τους δημοτικούς συμβούλους του ΔΗΣΥ (εκτός της κ. Λουκαΐδου), του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και του ΕΥΡΩΚΟ. Και τα περί δεσμεύσεως του αρχιεπισκόπου να προστατεύσει τα διατηρητέα είναι αποπροσανατολισμός από την ουσία. Η ουσία είναι το γιατί εγκρίθηκε εξαρχής η αλλοίωση του ιστορικού μας κέντρου. Και επειδή πλέον όλα τα άπλυτα κυκλοφορούν ξεδιάντροπα μπροστά στα μάτια μας και η κατεδάφιση των θεσμών και των αξιών προηγήθηκε πολύ πριν της κατεδάφισης των συγκεκριμένων διατηρητέων, ας μας κάνουν την χάρη οι πολιτικάντηδες μας να μην περιφέρονται πάνω από τα ερείπια, παριστάνοντας τους συγκλονισμένους διότι ακόμα και η υποκρισία έχει τα όριά της.