Της Ελένης Ξένου
Ακόμα μια έρευνα έρχεται να εμπλουτίσει την «ευφάνταστη» λίστα με τις έρευνες που διεξάγει τα τελευταία χρόνια αυτό το κράτος στην απέλπιδα προσπάθειά του να διατηρήσει το όποιο ίχνος σοβαρότητας του έχει απομείνει: Η έρευνα για το ποιος φταίει που χάσαμε το εμπορικό σήμα του «εθνικού μας προϊόντος», του χαλλουμιού. Ναι, αγαπητοί μου, το χάσαμε κακήν κακώς και το κέρδισε μια ιδιωτική εταιρεία στην Αγγλία.
Το γιατί συνέβη αυτό το φοβερό θα το δείξει η εν λόγω έρευνα (εδώ γελάμε) η οποία σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Εμπορίου θα διεξαχθεί ώστε να διαφανεί τι πήγε λάθος (εδώ γελάμε ξανά). Όσοι δεν πήρατε χαμπάρι πώς την πάθαμε συνοπτικά αναφέρω πως τον περασμένο Δεκέμβριο μια ιδιωτική εταιρεία στο Ηνωμένο Βασίλειο έκανε αίτηση με την οποία ζητούσε την ανάκληση του εμπορικού σήματος που είχε κατοχυρωθεί στην Κύπρο.
Και ενώ το σοβαρό μας κράτος το μόνο που είχε να κάνει ήταν να υποβάλει εμπρόθεσμα την αντισταθμιστική του δήλωση, ώστε να υποστηρίξει το δίκιο του, όχι μόνο δεν το έπραξε αλλά κανείς δεν γνωρίζει (ούτε καν ο υπουργός) πού και γιατί κόλλησε η διαδικασία.
Εξ ου και θα διεξαχθεί η έρευνα ώστε να ανακαλύψουμε ποιος πιάστηκε στον ύπνο. Μέχρι βέβαια να διεξαχθεί η έρευνα, το γεγονός παραμένει ένα και αδιαμφισβήτητο: Το χαλούμι επέτασεν και γι’ αυτή την καθόλα μάταιή του πτήση δεν χρειαζόμαστε καμία έρευνα για να μας υποδείξει το προφανές. Και το προφανές είναι επίσης αδιαμφισβήτητο: Πώς στερούμαστε κάθε σοβαρότητας διότι αν για μια τόσο «ξεκάθαρη» υπόθεση, η οποία αφορούσε μόνο στην εμπρόθεσμη κατάθεση εγγράφων, δεν φανήκαμε ικανοί να ανταποκριθούμε, είτε γιατί ακόμα στα Υπουργεία μας η αλληλογραφία γίνεται με πεζούνια, είτε γιατί κάποιος χασμουριόταν μπροστά από το ημερολόγιο της λήξης της προθεσμίας, τότε έχουμε πολύ σοβαρούς λόγους να διερωτόμαστε τι άλλο θα μας κοστίσει ο «ύπνος» της δημόσιοϋπαλληλικής μας νοοτροπίας.
Να το θέσω πιο απλά. Ένας υπουργός Εμπορίου οποιουδήποτε σοβαρού κράτους θα ντρεπόταν να ανακοινώσει πως θα διεξαχθεί εσωτερική έρευνα για μια τέτοια υπόθεση. Διότι η αναγκαιότητα έρευνας για μια τέτοια υπόθεση, ένα πράγμα αποδεικνύει: Πως η τσαπατσουλιά κυριαρχεί. Κι αν η τσαπατσουλιά κυριαρχεί τότε δεν είναι θέμα έρευνας αλλά θέμα ανάληψης ευθύνης. Διότι σ’ αυτό εδώ το κράτος, εμείς οι πολίτες έχουμε ειλικρινά μπουχτίσει από την εύκολη λύση της διεξαγωγής έρευνας. Η οποία έρευνα το μόνο που πετυχαίνει κάθε φορά είναι να κερδίζουν οι εκάστοτε υπεύθυνοι/ανεύθυνοι χρόνο και εντυπώσεις, ενώ εμείς πληρώνουμε από την τσέπη μας ειδικούς και παραειδικούς για να καταλήξουν σε ένα πόρισμα/φάντασμα. Και είναι φάντασμα διότι όπως έχει αποδείξει η πρόσφατη ιστορία αυτής της ασόβαρης χώρας κανένας μέχρι τώρα δεν έχει τιμωρηθεί για τα όσα σκάνδαλα είδαν τα μάτια μας.
Αλλά και κανένας δεν έχει τιμωρηθεί για τα εγκλήματα που έγιναν στο παρελθόν και οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή της κατάντια (μην ανοίξουμε αυτό το κεφάλαιο). Και όχι μόνο δεν τιμωρούνται όσοι πρέπει να τιμωρηθούν αλλά εξακολουθούν να σουλατσάρουν αμέριμνοι ανάμεσά μας, το ίδιο αμέριμνοι όπως ήταν και προτού «ερευνηθούν». Και μπορεί το θέμα της απώλειας του εμπορικού σήματος του χαλουμιού να είναι μικρότερης σημασίας από άλλα καίρια ζητήματα τα οποία έτυχαν ή τυγχάνουν έρευνας (βλέπε ΣΠΕ), αλλά στην πραγματικότητα όλα αυτά σκεπάζονται από το ίδιο πέπλο ά-χρηστης διοίκησης και ανεύθυνου μικροβολέματος. Και καταλήγουν όλα σε μια βαθύτερη ουσία, η οποία φανερώνει πόσο σάπια και διάτρητη είναι η κρατική νοοτροπία. Κι αν αυτή η ερμηνεία σάς μοιάζει υπερβολική τότε κάντε μια αναδρομή στις έρευνες που έχουν γίνει μέχρι τώρα και ψάξτε ποιος τιμωρήθηκε ή κάντε ανασκόπηση όλων όσων κατάρρευσαν τα τελευταία χρόνια και για τα οποία κανένας από τους κρατούντες δεν ανέλαβε την ευθύνη (κανένας όμως).
