Της Ελένης Ξένου
Και έτσι ξαφνικά αποφάσισε που λέτε ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών ή αλλιώς έκπτωτος πρίγκιπας, να πάρει σβάρνα τα κόμματα για να ανοίξει τάχα μου διάλογο για θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης και Κυπριακό. Τόση προθυμία σύμπνοιας ομολογώ πως με ξεπερνά. Και ο λόγος που με ξεπερνά δεν είναι η καχυποψία που δικαιολογημένα διατηρεί όποιος έχει δύο δράμια νου απέναντι σε αυτού του είδους πολιτικούς ελιγμούς, αλλά το γεγονός πως ο ίδιος ο κ. Παπαδόπουλος όχι μόνο δεν μας συνήθισε σε συμπεριφορές συναίνεσης και σύμπνοιας αλλά τουναντίον.
Χρειάζεται άραγε να θυμίσω τη στάση του πριν από την ήττα των εκλογών; Χρειάζεται να θυμίζω τους λαϊκισμούς, τις διαστρεβλώσεις, τις ξεδιάντροπες υποσχέσεις, τους κούφιους ψευτοπατριωτισμούς και όλα τα παρόμοια μέσα που χρησιμοποιούσε για να δυναμιτίσει κάθε προσπάθεια συναίνεσης και σύμπνοιας;
Χρειάζεται να θυμίσω τη στάση του στις κρίσιμες διαβουλεύσεις για το Κυπριακό όπου ούτε λίγο ούτε πολύ το μοναδικό του πρόβλημα ήταν πως δεν ενημερωνόταν σωστά το Εθνικό από τον Πρόεδρο και όχι η επείγουσα ανάγκη να συνενωθούν τα κόμματα για το καλό του τόπου; Ή χρειάζεται να υπενθυμίσω πως έφτασε μέχρι και το σημείο να μας πει πως έπεσε θύμα εξαπάτησης από την κυβέρνηση Αναστασιάδη την περίοδο του κουρέματος;
Όλα αυτά, λοιπόν, ο έκπτωτος πρίγκιπας προφανώς τα έχει ήδη λησμονήσει και ξανά προς τη δόξα της τάχα μου συναίνεσης τραβά. Και κάπως έτσι άρχισε που λέτε αυτό τον τόσο «εποικοδομητικό» διάλογο πρώτα με τον ίδιο τον «χαλαρωμένο» Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ακολούθως με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ κ. Αβέρωφ, όπου εκεί υπήρξε και η κορωνίδα του εμπαιγμού της νοημοσύνης μας.
Διότι ακόμα κι αν διαθέτουμε την κρίση και την επίγνωση πως αυτές οι κινήσεις αποτελούν μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, εκείνο το οποίο δεν αντέχει το ταλαιπωρημένο από την πολιτικάντικη κοροϊδία μυαλό μας, είναι να μας σερβίρουν τον λαπά ως γαστρονομικό επίτευγμα. Και κάπως έτσι επιχείρησε ο κ. Αβέρωφ να μας σερβίρει τη συνάντησή του με τον έκπτωτο πρίγκιπα.
Μας είπε αυτολεξεί πως «με το ΔΗΚΟ μπορεί να κάνει τη διαφορά σε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος αλλά και για κοινωνική δικαιοσύνη». Χωρίς καμία αίσθηση ντροπής ή έστω ευθύνης απέναντι στους πολίτες που έχουν ακόμα σώας τας φρένας ώστε να μην καταπίνουν αμάσητες τέτοιου είδους «εκτινασσόμενες πατάτες». Να κάνεις την διαφορά με ποιον κ. Αβέρωφ;
Με τον άνθρωπο που πουλούσε αβέρτα κουβέρτα ψευτοπατριωτισμούς νέας κοπής και στρατηγικής για να δυναμιτίσει τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό; Ή με τον άνθρωπο που έφτασε ακόμα και στο σημείο να πει ότι τον εξαπάτησε η διακυβέρνησή σας την εποχή του κουρέματος; Και σόρυ που δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψει όποιος διαθέτει δύο (όχι περισσότερα) δράμια νου ότι αυτές οι εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν διέκριναν τις θέσεις σας, τώρα αμβλύνονται για το… καλό του τόπου.
Εκτός κι αν πραγματικά θεωρείτε ότι η νοημοσύνη του πολίτη έχει πάθει τέτοιο τραμπάκουλο, ώστε πλέον μπορείτε ανενόχλητοι να κάνετε παιχνίδι εις βάρος της, εν ονόματι του καλού του τόπου. Το μόνο εν ονόματι το οποίο μπορεί να πιστέψει όποιος διαθέτει δύο δράμια νου (επαναλαμβάνω) γι’ αυτή την… ξαφνική φιλία είναι και πάλι το συμφέρον όχι βέβαια του τόπου αλλά του κόμματος, της ματαιοδοξίας, της τσέπης και οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με αυτό που ο πολίτης ψάχνει εδώ και καιρό.
Την ηθική και τις αξίες στην πολιτική συμπεριφορά ηγετών και κυρίως την καθαρότητα στις προθέσεις. Και όλα όσα μας αραδιάζετε με θράσος, μετά από τέτοιες συναντήσεις, το μόνο που πετυχαίνουν είναι αφενός να σας αφαιρούν κι άλλους πόντους από την ήδη χαμένη σας αξιοπιστία και να μας προσθέτουν κι άλλους λόγους ουσιαστικής ανησυχίας για το ποιους ηγέτες κατάντησε να έχει αυτή η χώρα.
