Της Ελένης Ξένου
Θέλει να εμπεδώσει το αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες, είπε ο νέος μας υπουργός Εσωτερικών. Και για να το εμπεδώσει αποφάσισε να ρίξει στους δρόμους της παλιάς Λευκωσίας ένοπλους αστυνομικούς και στρατιώτες. Μ’ αυτό το «ευφάνταστο» μέτρο θέλει, λέει, να στείλει ένα μήνυμα ασφάλειας και όχι να στρατιωτικοποιήσει την πρωτεύουσα.
Διότι, όπως μας εξήγησε ο νέος μας υπουργός, συμβαίνουν πρωτόγνωρα πράγματα στο κέντρο της πόλης, όπως συγκρούσεις μεταξύ αλλοδαπών και μεταναστών και μάλιστα αυτή η έξαρση είναι ανησυχητική. Τόσο ώστε να πρέπει όπως περπατάμε αμέριμνοι στους ήδη ταλαιπωρημένους, εξαιτίας των ατέλειωτων έργων της πλατείας, δρόμους της παλιάς πόλης, να ερχόμαστε φάτσα κάρτα με ένοπλους αστυνομικούς και στρατιώτες και αυτή η αναπάντεχη συνάντηση να πρέπει να μας πλημμυρίζει με μια πρωτόγνωρη ασφάλεια. Και αν τυχόν μας περάσει από το μυαλό ότι μ’ αυτά τα «πρωτόγνωρα» μέτρα εκτός από την εμπέδωση της ασφάλειας, εμπεδώνονται κι άλλα αισθήματα (βλέπε ξενοφοβία, ρατσισμός, ταύτιση της εγκληματικότητας με το μεταναστευτικό) τότε είμαστε απλώς καχύποπτοι και κακεντρεχείς ως προς τις φιλότιμες προσπάθειες της κυβέρνησης να μας κάνει να αισθανόμαστε ασφαλείς. Έστω κι αν στο βωμό αυτής της ασφάλειας πρέπει να θυσιάσουμε την κοινή μας λογική, η οποία αναπόφευκτα μας οδηγεί και πάλι στο ίδιο συμπέρασμα : πώς δεν έχουμε υπόθεση σ’ αυτόν τον τόπο. Γιατί; Διότι αυτού του είδους τα προβλήματα (ή όπως τα αποκάλεσε ο κ. Νουρής «πρωτόγνωρες καταστάσεις») δεν έχουν δημιουργηθεί από μόνες τους. Αυτά τα «πρωτόγνωρα προβλήματα» προκλήθηκαν επειδή οι αρμόδιοι (βλέπε κράτος, βλέπε δήμος) επέδειξαν μια (όχι και τόσο πρωτόγνωρη) αδιαφορία ή ακόμα χειρότερα πολιτική ανεπάρκεια.
Με πιο απλά λόγια δεν υπήρχε κανένα σχέδιο δράσης (προφανώς) και κανένα στρατηγικό πλάνο (προφανέστατα) για πραγματική ανάπτυξη της παλιάς πόλης ώστε να μπορούν να διαβιώνουν σ’ αυτήν κάτω από υγιείς συνθήκες οι κάτοικοι της (αλλοδαποί και ημεδαποί). Δεν υπήρξε καμία πρόνοια για υποδομές και δεν υπήρξε καμία πραγματική πολιτική θέση η οποία να αποτρέπει απαράδεκτες συνθήκες, όπως π.χ. το να μετατρέπονται μαγαζιά σε «σπίτια» και να νοικιάζονται στους αλλοδαπούς αναγκάζοντάς τους να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Και μ’ αυτόν τον τρόπο να γκετοποιείται το ιστορικό κέντρο όχι γιατί «εισέβαλαν» ξαφνικά οι ξένοι, αλλά γιατί τόσο το κράτος όσο και ο δήμος δεν φρόντισαν ώστε αυτό το κέντρο να είναι βιώσιμο και όχι απλά μια βιτρίνα βιωσιμότητας. Και προφανώς όταν κανείς ζει κάτω από άθλιες συνθήκες με τις ευλογίες του κράτους ή των δημοτικών αρχών ή αμφοτέρων τότε είναι αναμενόμενο σύμφωνα με την κοινή λογική να δημιουργούνται και αυτού του είδους τα “πρωτόγνωρα προβλήματα”, για τα οποία ως «λύση» παρουσιάζεται η ένοπλη αστυνόμευση.
Αν υπήρχε ένα σχέδιο, ένα πλάνο, ένα όραμα τέλος πάντων γι’ αυτό το ιστορικό κέντρο και όχι απλώς μια ντιζαϊνάτη πλατεία για να ικανοποιεί τον αθεράπευτο αρχοντοχωριατισμό μας, τότε δεν θα δημιουργούνταν αυτά τα “πρωτόγνωρα προβλήματα”. Και το να ρίξουμε ένοπλους αστυνομικούς και στρατιώτες στους δρόμους, όχι μόνο δεν είναι η λύση στο πρόβλημα, αλλά το πιο πιθανόν είναι πως θα προκαλέσει ακόμη περισσότερα προβλήματα καλλιεργώντας περισσότερο τα ξενοφοβικά μας σύνδρομα και ενισχύοντας τον ρατσισμό μας, αφήνοντας μηνύματα ανασφάλειας και όχι μηνύματα ασφάλειας μεταξύ των πολιτών αυτής της πόλης (αλλοδαπών και ημεδαπών). Συντηρεί συνάμα μια εικόνα της πόλης γεμάτη από «κακοποιά» στοιχεία και «άγριες συμμορίες».
Όσο δε για την πλάνη του κ. υπουργού ότι δήθεν μ’ αυτόν τον τρόπο δεν στρατιωτικοποιείται η πρωτεύουσα, είναι ακόμα πιο ανησυχητική από το όποιο πρόβλημα «ανασφάλειας» επιδιώκει να λύσει. Με πιο απλά λόγια το μόνο μήνυμα που καταφέρνουν τα εν λόγω μέτρα του νέου μας υπουργού να στείλουν είναι πως οι κυβερνώντες μας εξακολουθούν να μας σερβίρουν ως λύσεις στα καθημερινά μας προβλήματα, μέτρα τα οποία το μόνο που μπορούν να πετύχουν είναι τελικά μια ακόμα τρύπα στο νερό.
