Της Ελένης Ξένου
Το έγραψα δεκάδες φορές και δυστυχώς αναγκάζομαι να το γράψω ακόμη μια: Το πρόβλημα δεν είναι τα ρατσιστικά παραληρήματα του Προκαθήμενου της Εκκλησίας αλλά το πώς διαχωρίζει (ή δεν διαχωρίζει) τη θέση της από αυτά η πολιτική μας ηγεσία.
Τελευταίο κρούσμα η χριστουγεννιάτικη εγκύκλιος, στην οποία μεταξύ άλλων, ο Μακαριότατος εξαπέλυσε ακόμα μία φορά τη ρατσιστική του ρητορική εναντίον των μεταναστών-προσφύγων. Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε πως οι μετανάστες είναι απεσταλμένοι από την Τουρκία για να αλλοιώσουν την εθνική και πολιτισμική μας ταυτότητα και να αρπάξουν τα παχυλά επιδόματα που τους δίνουμε. Και αυτή η ρητορική του μίσους διαβάστηκε σε όλες τις εκκλησίες του νησιού και την άκουσαν εκατοντάδες «πιστοί», οι οποίοι όχι μόνο δεν βγήκαν πάραυτα από την εκκλησία στο άκουσμά της αλλά την ανέχτηκαν με τη σιωπή τους και τη θρησκόληπτη αμορφωσιά τους, ανίκανοι προφανώς να κατανοήσουν πως οι αρχές της χριστιανικής πίστης ουδεμία σχέση έχουν με ό,τι λέει και ό,τι αντιπροσωπεύει ο συγκεκριμένος παπάς.
Διότι αν το αντιλαμβάνονταν δεν θα δέχονταν να πατήσουν ξανά το πόδι τους στην εκκλησία μέχρι να φύγει από το αξίωμα αυτός που με τις απόψεις του αποτελεί ύβρη προς τις αρχές της Ορθοδοξίας. Τα δε ΜΜΕ ανάρτησαν την εγκύκλιο μεταξύ των «πρώτων» ειδήσεων, προτάσσοντας τις συνηθισμένες πατριωτικές αρλούμπες του
Προκαθήμενου για το εθνικό μας πρόβλημα και περνώντας στα ψιλά την επικινδυνότητα της ρατσιστικής ρητορικής του. Και τέλος η πολιτική μας ηγεσία, παρότι λαλίστατη αυτή την εποχή, επέλεξε στις απαράδεκτες και δηλητηριώδεις θέσεις του Αρχιεπισκόπου, να τηρήσει στάση μουγγαμάρας.
Κάθε φορά άλλωστε που ο Μακαριότατος παραβιάζει τον νόμο για τη ρατσιστική ρητορική η πολιτική μας ηγεσία παίζει πελλόν ή αν το θέλετε πιο χριστιανικά διατυπωμένο «νίπτει τας χείρας της». Με αποτέλεσμα να αφήνει χώρο στον
Προκαθήμενο να παραβιάζει ανενόχλητος τη νομοθεσία και κυρίως να καταπατάει με τον πλέον αισχρό τρόπο κάθε αρχή της Ορθοδοξίας. Είτε αποκαλεί τους ομοφυλόφιλους ξετσίπωτα φρούτα, είτε τους πρόσφυγες επικινδύνους «αλλοιωτές» της εθνικής μας ταυτότητας, η πολιτική ηγεσία αντί να διαχωρίζει τη θέση της από τις σκοταδιστικές αυτές απόψεις οι οποίες ουδεμία σχέση θα έπρεπε να είχαν με την παιδεία και τον πολιτισμό μας, στρουθοκαμηλίζει αμέριμνα.
Κάπως έτσι κι αυτή την φορά. Πλην του ΑΚΕΛ και των Οικολόγων κανένα άλλο κόμμα και κανένας άλλος υποψήφιος δεν θεώρησε καθήκον του να καταδικάσει τις απαράδεκτες θέσεις του Αρχιεπισκόπου και να υπενθυμίσει στην κοινή γνώμη, ως όφειλε, την υποχρέωση που έχουμε έναντι του νόμου να μην προάγουμε τον ρατσισμό.
Κανένα άλλο κόμμα δεν θεώρησε πώς έχει το καθήκον να διαχωρίσει τη θέση του, από θέσεις οι οποίες καταστρατηγούν κάθε αξία ήθους και ανθρωπιάς και προπαντός αγάπης (μείζον δε τούτον η αγάπη). Το δε πιο θλιβερό είναι πως δεν αντιλαμβάνονται ότι στα μάτια του οποιουδήποτε σκεπτόμενου πολίτη, η σιωπή τους αποτελεί απόδειξη της πολιτική τους ανικανότητας να υπερασπιστούν κάτι πιο ουσιώδες και ανώτερο από το κόμμα τους, την τσέπη τους, το αξίωμά τους ή τα ποσοστά τους. Με απλά λόγια προτιμούν να σιωπήσουν προκειμένου να μη χάσουν τα όποια ψηφοθηρικά οφέλη έχουν από την επιρροή του Προκαθήμενου σε όσους ταυτίζουν τις απόψεις του με την πίστη.
Και αντί να καταπολεμήσουν τη θρησκόληπτη αμορφωσιά ώστε να απαλλαγούμε από τα όποια σκοταδιστικά, ρατσιστικά ή ξενοφοβικά μας σύνδρομα, κάνουν τις πάπιες. Μάλιστα. Αυτοί είναι η πολιτικοί μας κύριοι. Άνθρωποι που προκειμένου να μη χάσουν κάποιες ψήφους και άλλα υποθέτω πιο χειροπιαστά οφέλη, επιλέγουν να μας κρατήσουν στην άγνοια και στην αμορφωσιά ώστε να έχει ο κάθε τέτοιου τύπου Προκαθήμενος το έδαφος να ρίχνει δηλητήριο στις αξίες του πολιτισμού μας και στις αρχές της Ορθοδοξίας.
Αποτέλεσμα: Με τις ευλογίες τους επιτρέπουν τον υποβιβασμό του πολιτισμού μας στο δάπεδο του κάθε «Σωτήρα» και της κάθε Σωτήρας.
