ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το πόθεν αίσχος

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Υποθέτω ότι κάποιοι από σας μπορεί ακόμα να γελάτε ή μάλλον να κλαίτε γοερά (το δεύτερο συνάδει περισσότερο με την κατάντια μας) από τη δημοσιοποίηση των δηλώσεων «Πόθεν Έσχες» των 75 αξιωματούχων. Είτε στη μία είτε στην άλλη κατάσταση βρίσκεστε, έχετε υπόψη σας ότι μπορεί να φάτε επίπληξη από τον πρόεδρο της Βουλής κ. Συλλούρη, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι και πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για το Πόθεν Έσχες κι αν αυτό χρειάζεται να σας το κάνω πιο λιανά, σας επεξηγώ ότι οι εν λόγω αρμοδιότητες του ανταποκρίνονται άψογα στη λαϊκή ρήση «εγώ παπάς, εγώ τατάς». Δηλαδή εκτός από ελεγκτής είναι και ελεγχόμενος. Και αυτός ο συγκεκριμένος λοιπόν σας έχει έτοιμη την επίπληξη όπως την είχε και για τους δημοσιογράφους, οι οποίοι κατά τον κ. Συλλούρη παρουσίασαν το όλο θέμα «όχι με τρόπο που να εξυπηρετεί τη διαφάνεια (την ποιαν;) αλλά με κάποιες άλλες προσεγγίσεις είτε επιπόλαιες, είτε κακόβουλες».

Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Συλλούρη ο κάθε πολίτης αυτού του κράτους, αντί να γελά ή να κλαίει ή να κουτσομπολεύει τα δημοσιοποιημένα Πόθεν Έσχες θα έπρεπε να αισθάνεται περήφανος διότι είναι λέει η «πρώτη φορά που δημοσιοποιήθηκαν οι δηλώσεις περιουσιακών στοιχείων αξιωματούχων και αυτό είναι διαφάνεια». Αν αυτό που είδαμε να δημοσιοποιείται πληροί την έννοια της διαφάνειας τότε το μόνο που μας απομένει είναι να αρχίσουμε ξανά να γελάμε ή να κλαίμε για την απύθμενη κατάντια μας.

Ο κ. Συλλούρης θεώρησε λοιπόν πιο σημαντικό να στέλνει φιρμάνια συνετισμού του δημοσιογραφικού κόσμου παρά να παραδεχθεί δημοσίως την επιτακτική ανάγκη αλλαγής της εν λόγω νομοθεσίας ώστε αυτή αφενός να μην αφήνει κανένα περιθώριο εμπαιγμού της νοημοσύνης μας και αφετέρου να εξυπηρετεί όντως το σκοπό της διαφάνειας, κάτι το οποίο ο συγκεκριμένος νόμος όχι μόνο δεν κάνει αλλά αντί αυτού δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για να ταυτίζουν οι όποιοι πολιτικάντηδες τον εμπαιγμό με τη διαφάνεια. Παραδέχτηκε, ωστόσο, πως υπάρχουν κενά και προβλήματα στην εν λόγω νομοθεσία τα οποία πρέπει να συζητηθούν αλλά φρόντισε να υποβαθμίσει το μέγεθος αυτών των κενών και προβλημάτων, διευκρινίζοντας πως «δεν πρέπει να χάνουμε το δάσος για αρκετά δέντρα».

Και εδώ είναι που προκύπτει το εύλογο ερώτημα: Σε ποιο δάσος είναι που ζει ο κ. Συλλούρης και ποιά ακριβώς είναι τα δέντρα τα οποία εμποδίζουν εμάς τους αδαής να δούμε το μαγικό δικό του δάσος; Τι θέλει να μας πει; Πως πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι διότι μετά από 13 χρόνια αποφάσισαν να εφαρμόσουν μια προφανώς ανεπαρκής νομοθεσία η οποία καμία διαφάνεια δεν υπηρετεί και καμία προδιαγραφή σοβαρού κράτους; Είτε ο κ. Συλλούρης μας δουλεύει ψιλό γαζί θεωρώντας πως η διανοητική μας κατάσταση του το επιτρέπει ή η δική του διανοητική κατάσταση είναι τόσο περιορισμένη ώστε να μην αντιλαμβάνεται καν τη γελοιότητα του όλου θέματος που μόνο ως «νόμος του καφενέ» μπορεί να χαρακτηριστεί ο οποίος κατ’ επέκταση μόνο «κουβέντες του καφενέ» εξυπηρετεί.

Ένας νόμος-μαϊμού που επιτρέπει στον καθένα να δηλώσει ό,τι θέλει χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο και χωρίς καμία προβλεπόμενη ποινή για όσους παραλείπουν να υποβάλουν δήλωση «Πόθεν Έσχες» ή που καταθέτουν ψευδή και παραπλανητικά στοιχεία. Τόσο αποτελεσματικός, λοιπόν, είναι αυτός ο νόμος για τον οποίο χρειάστηκαν δεκατρία χρόνια να τεθεί σε εφαρμογή. Και το τι πετύχαμε με την εφαρμογή του είναι ακόμα πιο εξοργιστικό. Προφανώς όχι τη διαφάνεια αλλά τη διαπίστωση πως οι βουλευτές μας καμία πρόθεση δεν είχαν όλα αυτά τα χρόνια να αγγίξουν επί της ουσίας το θέμα της διαφάνειας ώστε πραγματικά να φέρουν στο φως περιπτώσεις αθέμιτου πλουτισμού αξιωματούχων. Αλλά κατά τ’ άλλα ο κ. Συλλούρης θεωρεί πως εμείς οι δημοσιογράφοι είμαστε οι επιπόλαιοι και οι κακόβουλοι και όχι αυτοί τους οποίους ψηφίσαμε και οι οποίοι μας εμπαίζουν κανονικότητα έχοντας μάλιστα το θράσος να μας πλασάρουν αυτό τον εμπαιγμό ως πράξη πολιτικής διαφάνειας.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X