ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ξέρουμε πραγματικά τι θέλουμε;

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, τότε οφείλουμε να παραδεχτούμε πως ακόμα και τώρα που τα τουρκικά γεωτρύπανα είναι εκεί έξω, ακόμη και τώρα που ο ψευδουπουργός Εξωτερικών δηλώνει πως θα ανοίξει η Αμμόχωστος υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση και πως στο τραπέζι των συνομιλιών θα μπουν και οι υδρογονάνθρακες, ακόμα και τώρα που τα διεθνή ΜΜΕ δεν βάζουν καν εισαγωγικά όταν αναφέρονται στην «ιδιότητα» του κ. Οζερσάι, εμείς, ακόμα και τώρα, δεν ξέρουμε τι μας γίνεται. Και όταν λέω εμείς εννοώ τον καθένα από εμάς, ο οποίος θέλει να ονομάζεται συνειδητός πολίτης.

Διότι δεν αρκεί να είσαι υπέρ της ΔΔΟ, ούτε και υπέρ της έναρξης των συνομιλιών, ούτε και αρκεί να αναγνωρίζεις ότι η διαπραγματευτική μας ισχύ αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο. Όλα αυτά δεν αρκούν για να αποδείξουν πως όντως ξέρουμε πραγματικά και με την αρμόζουσα πολιτική ωριμότητα τι μας γίνεται.

Και ο λόγος είναι πως για να μπορέσεις πραγματικά να ξέρεις τι σου γίνεται τότε είναι απαραίτητο να ξέρεις τι έχει γίνει μέχρι τώρα. Και για να ξέρεις τι έχει γίνει μέχρι τώρα πρέπει να εντρυφήσεις στα «χαμένα» γεγονότα, εκείνα τα οποία είναι κρυμμένα όχι μόνο κάτω από το χαλί, αλλά και κάτω από τα ίδια τα θεμέλια αυτού του κράτους.

Διότι όταν για χρόνια ζεις μέσα σε αποσιωπημένες αλήθειες τις οποίες κάποιοι δεν αφήνουν να βγουν στην επιφάνεια προκειμένου να μη χάσουν τη βολή τους ή να μην κλονίσουν τα κομματικά τους «δόγματα» ή να μην αγγίξουν τα όσα πολύ μεθοδευμένα πέρασαν στην κοινωνία ως «ιερά και όσια», τότε πλανάσαι αν πιστεύεις ότι ξέρεις πραγματικά τι σου γίνεται. Κι αυτή η πλάνη είναι πλέον εμφανής που μας οδήγησε και το θλιβερό είναι ότι δεν μοιάζει να αντιλαμβανόμαστε την επικινδυνότητά της.

Το μόνο που κάνουμε –κι αυτό σίγουρα δεν μπορεί να μεταφραστεί ως πολιτική ωριμότητα– είναι κύκλους γύρω από τον ανιστόρητο εαυτό μας, θεωρώντας πως αυτό μας δίνει και τη μαγική ικανότητα να γινόμαστε το επίκεντρο του παγκόσμιου χάρτη. Εξακολουθούμε να θεωρούμε πως ακόμα και αυτή την ώρα όπου η τουρκική αδιαλλαξία έχει φτάσει στο ζενίθ της, το πρόβλημά μας έγκειται στο πόσο αποτελεσματικά θα είναι τα μέτρα που θα λάβει η Ε.Ε. και το πόσο αποτελεσματικοί θα είναι οι χειρισμοί της κυβέρνησης.

Χωρίς καν να μας περνάει από το μυαλό –ή κι αν μας περνάει είναι με την ίδια αβάσταχτη ελαφρότητα– το ενδεχόμενο το τρένο να το χάσαμε ανεπιστρεπτί. Κι αν όντως το χάσαμε ανεπιστρεπτί τότε δεν είναι θέμα απλώς και μόνο των χειρισμών της κυβέρνησης ή των λαθών της προηγούμενης, αλλά κυρίως της δικής μας πολιτικής ανωριμότητας.

Και της επιλογής μας να παραμένουμε ερμητικά κλεισμένοι μέσα στο δικό μας «παραμύθι» προκειμένου να μην αποδειχθεί πως οι πύργοι που χτίζαμε ήταν στην άμμο. Ακόμα και όταν τα γεγονότα ξεσκεπάζονταν από μόνα τους το ένα μετά το άλλο, και εννοώ την περίοδο της κρίσης, αποδεικνύοντας στην πιο βαθιά τους ερμηνεία ότι βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο, εμείς παραμείναμε αποπροσανατολισμένοι από την ουσία.

Και η ουσία ήταν πως οφείλαμε να επαναπροσδιορίσουμε τι σημαίνει πατριωτισμός, ψάχνοντας τις αποσιωπημένες αλήθειες, ώστε να αναγνωρίσουμε πλέον ποιοι νοιάζονται για το συμφέρον αυτού του τόπου και ποιοι το καπηλεύονται. Αντ’ αυτού επιλέξαμε να «επαναστατήσουμε» με αποχή και να «εξοργιστούμε» διαδικτυακά, θεωρώντας πως αποδείξαμε έτσι ότι ξέρουμε τι θέλουμε.

Η πραγματικότητα όμως και πάλι μας διαψεύδει οικτρά, υπαγορεύοντάς μας πως οφείλαμε να είμαστε πιο υποψιασμένοι. Που σημαίνει λιγότερο ανιστόρητοι. Και περισσότερο συνειδητοποιημένοι για την επικινδυνότητα των κομματικών «δογμάτων» τα οποία ακόμα και τώρα δεν επιτρέπουν στους «ιθύνοντές» μας να ενωθούν ώστε να διαχειριστούν τις πραγματικές απειλές και όχι εκείνες που καλλιεργούν οι ίδιοι ως τέτοιες εξυπηρετώντας συμφέροντα που πόρρω απέχουν από το συμφέρον αυτού του τόπου.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X