Του Γιώργου Κακούρη
Φτάνοντας τη Δευτέρα στην Κύπρο, και κατευθυνόμενος στη Λευκωσία, είδα ουρές από στρατιωτικά φορτηγά να επιστρέφουν άδεια στις βάσεις τους. Αργότερα το απόγευμα έμαθα πως τα φορτηγά αυτά είχαν επιστρατευτεί για να κουβαλήσουν αιτητές ασύλου που μέχρι πρόσφατα ήταν εγκλωβισμένοι στο υπερπλήρες και, σύμφωνα με τις Βρυξέλλες που χρηματοδοτούν τη λειτουργία του, ακατάλληλο για μακροχρόνια διαβίωση κέντρο «υποδοχής» Πουρνάρα. Όπως προέκυψε, τουλάχιστον στη βάση επίσημης ενημέρωσης, οι αιτητές ασύλου μεταφέρθηκαν κακήν κακώς στο νέο κέντρο που χτίστηκε στην περιοχή Λίμνες στη Μενόγεια με αφορμή τον εντοπισμό κρουσμάτων κορωνοϊού της παραλλαγής «Όμικρον». Το νέο κέντρο, όπως έγραψε την Κυριακή η «Κ» μετά από δημοσίευμα και του «Πολίτη», είναι μεν έτοιμο, αλλά όπως και το Πουρνάρα δεν θεωρείται κατάλληλο για την μακροχρόνια διαμονή ανθρώπων. Και δεν πρόκειται να λάβει χρηματοδότηση προτού προχωρήσουν αλλαγές που πρόκειται να γίνουν στις εγκαταστάσεις.
Η εσπευσμένη μεταφορά αποτελεί κάπως μυστήριο δεδομένου του ότι το κέντρο στις Λίμνες είναι έτοιμο και, ακόμα και χωρίς να πληροί όλα τα κριτήρια, θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί για την αποσυμφόρηση του Πουρνάρα. Κάτι που, εννοείται, θα είχε μειώσει τον κίνδυνο εξάπλωσης του κορωνοϊού μεταξύ των ανθρώπων που παραμένουν φυλακισμένοι της διαχρονικής ανικανότητας του κυπριακού κράτους να προχωρήσει κατά τρόπο συντεταγμένο στη διαχείριση των ροών.
Για ακόμα μια φορά τρέχουμε, κατόπιν εορτής, να διορθώσουμε προβλήματα που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με λίγο καλύτερο σχεδιασμό. Ενώ όμως μετακινούμε κόσμο από τον ένα χώρο κράτησης στον άλλο, το ερώτημα που είχε θέσει ο συνάδελφος Παναγιώτης Χατζηαποστόλου στον «Πολίτη» την περασμένη εβδομάδα παραμένει αναπάντητο: προσπαθεί η κυβέρνηση να αποθαρρύνει την άφιξη αιτητών ασύλου δημιουργώντας άσχημες συνθήκες για όσους βρίσκονται ήδη εδώ;
Στην απάντηση που δόθηκε δημόσια στον συνάδελφο μέσω ανακοίνωσης του Υπουργείου Εσωτερικών, μια ανακοίνωση επικεντρωμένη στις λεπτομέρειες για το αν είχε ζητήσει χρηματοδότηση πριν την κατασκευή του κέντρου Λίμνες, έλειπε η όποια ουσιαστική απάντηση για αυτή τη διάσταση του θέματος.
Όμως η λογική της αποτροπής μέσω της διασφάλισης...κακών συνθηκών δεν είναι κάτι νέο για την Κυπριακή Δημοκρατία. Πριν από ορισμένα χρόνια, η προσπάθεια να δυσκολευθούν οι πολίτες τρίτων χωρών να διασταυρώσουν την Πράσινη Γραμμή είχε στόχο, σύμφωνα με πληροφορίες, να ενημερωθούν συγγενείς και φίλοι των μεταναστών από Αφρικανικές χώρες πως δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην Κύπρο.
Πέρα από τις όποιες καλόπιστες προσπάθειες για καλύτερη διαχείριση των αυξημένων μεταναστευτικών ροών, και πέρα από τις πρακτικές αποθάρρυνσης, η έλλειψη συνεκτικής και ορθολογικής προσέγγισης του μεταναστευτικού από την κυβέρνηση δυσχεραίνεται και από μια ρητορική που προωθεί τον φόβο και τις διακρίσεις κατά των αιτητών ασύλου. Δηλώσεις που (ακούσια ή εκούσια) χαρακτήριζαν πρόβλημα την παρουσία παιδιών με μεταναστευτική βιογραφία στην Κύπρο, μιλούν για αλλοίωση της κουλτούρας μας και ενθαρρύνουν και γιγαντώνουν τους φόβους των πολιτών. Η διαχείριση της αυξημένης μετανάστευσης είναι ένα πρόβλημα το οποίο επηρεάζει ανθρώπους, τους οποίους πρέπει να βρούμε τρόπο ή να βοηθήσουμε ή να επιστρέψουμε στη χώρα τους χωρίς να τους κακομεταχειριστούμε. Όμως ο τρόπος με τον οποίο το διαχειριζόμαστε, με πανικό, από κρίση σε κρίση, ρίχνοντας την ευθύνη πάντα στους άλλους και χωρίς καμία αναγνώριση του τι μπορούμε ή δεν μπορούμε να κάνουμε, μετατρέπει τους ίδιους τους ανθρώπους σε πρόβλημα. Και σε ανεπιθύμητο εμπόρευμα το οποίο μεταφέρουμε από κέντρο κράτησης σε κέντρο κράτησης με φορτηγά στη μέση του χειμώνα.
