Δηλώσεις... και πράξεις

Στις 10 Νοεμβρίου, σχεδόν δηλαδή έναν μήνα πριν, χιλιάδες Τουρκοκύπριοι βγήκαν στον δρόμο για να διαδηλώσουν υπέρ της αυτονομίας τους, ενάντια στις παρεμβάσεις από την Τουρκία στις εκλογικές τους διαδικασίες και στο μέλλον της κοινότητας. Φώναξαν «Άγκυρα κάτω τα χέρια σου» και πολλοί επέμειναν με συνθήματα να μιλούν για λύση και ομοσπονδία, στο όνομα της πλατφόρμας «Δημοκρατίας και Βούλησης».

Ήταν η ίδια περίοδος που Τ/Κ ακτιβιστές και πάλι έδειξαν περισσότερη ενσυναίσθηση από όση δείχνουν ακόμα και οι πιο προχωρημένοι Ε/Κ, με μια καμπάνια κατά του μονομερούς ανοίγματος των Βαρωσίων με το σύνθημα No picnic over pain.

Η ειδησεογραφία βέβαια των ημερών ήταν πλούσια και επικάλυψε σταδιακά και αυτές τις διαδηλώσεις. Τα κρούσματα στο σφαγείο και τα πολλαπλά σκάνδαλα που αποκάλυψε, τα οποία οι αξιωματούχοι ακόμα ερίζουν ποιος θα τα πρωτοδιερευνήσει. Το πόθεν έσχες των υπουργών και η «αποκάλυψη» πως όσοι δεν κρύβουν πως είναι πλούσιοι, είναι όντως πλούσιοι και όχι απλοί θνητοί. Οι κόντρες των παπάδων για την Ουκρανική Εκκλησία, λες και έχουν χωράφια έξω από το Κίεβο, και οι τοποθετήσεις των θεολόγων, λες και οι Γραφές τοποθετούνται για θέματα γεωπολιτικής.

Μαζί με τις διαδηλώσεις, προσπεράστηκαν και κάποιες ενδιαφέρουσες εξελίξεις στο ε/κ κομματικό ρεπορτάζ.

Όχι, δεν αναφέρομαι στην τελείως μη αναμενόμενη προοπτική της κοινής καθόδου της ΔΗΠΑ και της Συνεργασίας Δημοκρατικών Δυνάμεων, οι οποίες θα φέρουν το φρέσκο, το άφθαρτο και το ριζοσπαστικό στην πολιτική ζωή του τόπου. Αυτές οι υπόγειες δυναμικές ανανέωσης είναι θέμα που αξίζουν δική τους στήλη.

Αυτό που προσπεράστηκε από τον χρόνο και την ιστορία, ήταν οι δηλώσεις και ανακοινώσεις των ε/κ κομμάτων την επόμενη των διαδηλώσεων των Τ/Κ.

Μετά το συμβούλιο αρχηγών εκείνων των ημερών, οι κομματικοί ηγέτες επανέλαβαν τις γνωστές ανακόλουθες κοινοτοπίες τις οποίες καταγράφουν εν εκτάσει μόνο οι πολιτικοί συντάκτες: η αριθμητική πλειοψηφία των μικρών εξέφρασε ανησυχία για την προοπτική συνομιλιών (αυτοί άλλωστε δεν έχουν κάτι να χάσουν αν συνεχιστεί ο κατήφορος προς τη διχοτόμηση) και η αριθμητική μειοψηφία των μεγάλων και της κυβέρνησης έλεγε επίσημα πως είναι ώρα για συνομιλίες για ανάσχεση της τουρκικής προκλητικότητας, και παρασκηνιακά ενημέρωνε πως δεν περιμένει και κάτι λόγω της στάσης της Τουρκίας.

Μετά λοιπόν που έβγαλαν την υποχρέωση, τα ε/κ κόμματα έβγαλαν ακόμα μια υποχρέωση τοποθετούμενα για την «τεράστια ορμή νιότης» των Τ/Κ διαδηλωτών, όπως την χαρακτήρισε εύστοχα σε σχόλιο του στον «Πολίτη» ο συνάδελφος Κώστας Ζαχαριάδης,.

Τι είπαν, και τι δεν μας είπαν; Ο ΔΗΣΥ, εν συντομία, μας ενημέρωσε πως οι διαδηλώσεις δείχνουν πως υπάρχουν υγιείς δυνάμεις μεταξύ των Τ/Κ που αντιλαμβάνονται τους κινδύνους της Τουρκικής επιρροής (δεν μας ενημέρωσε για το αν ο Αβέρωφ θα ξαναεπισκεφθεί τον Τατάρ, τον οποίο είχε δει πριν χρόνια για να ανακαλύψει πως εκτός από συνκομματάρχες εκόφκαν τζαι χωρκανοί, ή αν θα υπάρξουν νέα δείπνα με τον Όζερσαϊ τώρα που ο δεύτερος κατάλαβε τους κινδύνους των φλερτ με την Άγκυρα).

Το ΑΚΕΛ καλωσόρισε τις διαδηλώσεις και πρόσθεσε πως το μήνυμα ελήφθη από την ε/κ κοινότητα (ακόμα αναμένουμε να δούμε τι σημαίνει αυτό στην πράξη).

Οι Οικολόγοι δήλωσαν τη στήριξή τους σε κάθε προσπάθεια των Τ/Κ να απεμπλακούν από την Τουρκία (δεν ανακοίνωσαν όμως συμμετοχή τους σε κάποια εκδήλωση στα κατεχόμενα ή σε κάποια συγκεκριμένη πρωτοβουλία).

Η Συμμαχία Πολιτών εξέφρασε την ελπίδα οι Τ/Κ να βλέπουν τώρα πως η Τουρκία ενδιαφέρεται για τα δικά της συμφέροντα και όχι των Κυπρίων (δεν διευκρίνισε αν έστειλε κάποιον να τους ενημερώσει για να είμαστε βέβαιοι πως ξέρουν τι συμβαίνει στην ίδια την κοινωνία τους). Η ΔΗΠΑ ανέφερε πως ελπίζει πως οι αντιδράσεις των μετριοπαθών φωνών στην τ/κ κοινότητα θα ενισχυθούν (δεν επεκτάθηκε δυστυχώς για το πώς θα συνεισφέρει σε αυτό).

Ας μας συγχωρέσουν το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, η Αλληλεγγύη και η Χρυσή Αυγή - Εξωτερικού αν παραβλέψαμε κάποια δική τους δήλωση. Βεβαίως η ΕΔΕΚ καλύπτεται πάνω κάτω από την Συμμαχία, καθώς και τα δύο κόμματα είναι μέρος του αντιδιζωνικού (και διερωτώμαι κι εγώ μαζί με την Θεοχάρους, και αντιομοσπονδιακού;) μετώπου.

Κρίμα λοιπόν που μεσολάβησαν τόσα άλλα θέματα στην επικαιρότητα και επισκίασαν το ζήτημα για το οποίο τα κόμματα μας κόπτονται και θέτουν ως ύψιστη εθνική προτεραιότητα.

Γιατί αν κάθε κόμμα που εκείνη την ημέρα προχώρησε σε αυθόρμητη και ειλικρινή δήλωση στήριξης στους Τ/Κ, διοργάνωνε συλλαλητήριο κατά της επίσκεψης Ερντογάν στο Βαρώσι, ή παράλληλη διαδήλωση με την Τ/Κ πλατφόρμα «Δημοκρατίας και Βούλησης» κατά των ξένων επεμβάσεων και υπέρ της λύσης, θα μιλούσαμε για μια εντελώς διαφορετική δυναμική και πραγματική ενίσχυση αυτών των ανθρώπων που θαυμάζουμε μόνο από απόσταση.

Είμαι βέβαιος πως υπάρχουν αυτές οι σκέψεις, και πως γίνονται δικοινοτικές επικοινωνίες και επαφές με κόμματα και οργανώσεις στα κατεχόμενα για συντονισμό την υστάτη ώρα πριν την διχοτόμηση.

Δεν θέλω να πιστέψω πως τα ε/κ κόμματα θα έμεναν σε μερικές επιφανειακές δηλώσεις.