ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τι έκαναν λάθος

Του Γιώργου Κακούρη

Του Γιώργου Κακούρη

Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών θα μπορούσε να είναι ένα καλό μάθημα για τους δημοσκόπους, για τους δημοσιογράφους και για όσους από εμάς θεωρούμε πως καταλαβαίνουμε ή προσπαθούμε να καταλάβουμε την πολιτική.

Η συρρίκνωση στα ποσοστά του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, η στασιμότητα στα ποσοστά του ΔΗΚΟ, και η αντίστοιχη ενίσχυση άλλων σχηματισμών (και του ακροδεξιού τέως υποκαταστήματος της Χρυσής Αυγής) εκπλήρωσαν τάσεις που όλοι αναμέναμε και συζητούσαμε για μήνες.

Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται στις λανθασμένες εκτιμήσεις, στα όσα δεν πρόβλεψε κανείς ή πολύ λίγοι ανέμεναν. Οι εκπλήξεις στις φετινές εκλογές ήταν δύο: η είσοδος της ΔΗΠΑ στη Βουλή, όχι οριακά με έναν βουλευτή αλλά με τέσσερις, και η στασιμότητα των Οικολόγων παρά τις ενθαρρυντικές ενδείξεις στις δημοσκοπήσεις.

Ο αναπάντεχος θρίαμβος της ΔΗΠΑ μπορεί να εξηγηθεί ως επιβίωση του κομματικού κατεστημένου. Η τεχνογνωσία των μηχανισμών επιρροής που ξέρουν πώς να διατηρούν διαύλους προς την εξουσία αλλά και πώς να πείσουν τους ψηφοφόρους πως τους διατηρούν, δεν χάνεται με την αλλαγή ενός ονόματος. Ο Μάκης απογοητεύτηκε από τον ΔΗΣΥ, δεν πείστηκε ούτε από το ΔΗΚΟ και το φλερτ του με πιο ιδεολογικές αλλά λιγότερο... εύκαμπτες θέσεις για Κυπριακό και διαφθορά. Κι έτσι επέλεξε ΔΗΠΑ.

Αυτό που μας διδάσκει η επιτυχία της ΔΗΠΑ είναι να μην υποτιμούμε ποτέ την δύναμη των κομματικών μηχανισμών και της κυνικής πραγματιστικής πολιτικής. Η Αλλαγή Γενιάς μπορεί να είχε κόσμο μανικωμένο και με όρεξη, όμως διασπάστηκε εύκολα χάρη σε έναν στρατηγικό νομικισμό που παλιές καραβάνες του παρασκηνίου θα έβλεπαν να έρχονται πριν καν ξεκινήσει. Η Αμμόχωστος για την Κύπρο μπορεί να είχε συγκεκριμένες και φρέσκες προτάσεις εφ’ όλης της ύλης, όμως δεν είχε το χρήμα και τις διασυνδέσεις να τις προωθήσει και να καταπολεμήσει αποτελεσματικά τον μύθο της «χαμένης ψήφου».

Υπό άλλες συνθήκες, η διατήρηση του ποσοστού των Οικολόγων και η εξασφάλιση ακόμα μιας έδρας θα ήταν μια μικρή επιτυχία για το κόμμα. Λόγω όμως των προσδοκιών που καλλιέργησαν οι δημοσκοπήσεις φάνηκε, και ήταν, μια μετρίου μεγέθους ήττα.

Στις πρώτες δηλώσεις τους το βράδυ των εκλογών, οι Οικολόγοι επιχείρησαν να χτίσουν το αφήγημα πως για το αποτέλεσμα ευθύνονταν οι προεκλογικές επιθέσεις από όλα τα μέτωπα, με αρνητικές διαφημίσεις και διασπορά ψευδών ειδήσεων. Αυτά όμως δεν αρκούν για να εξηγήσουν τι συνέβη.

Το πιο πιθανόν είναι πως οι Οικολόγοι πάσχουν από το πρόβλημα της ΕΔΕΚ, την οποία πολλοί ερωτεύτηκαν αλλά δεν παντρεύτηκαν. Μόνο που αντί για κάποιο άλλο κόμμα, αρκετοί που δήλωναν στις δημοσκοπήσεις πως θα επέλεγαν Οικολόγους, τελικά δεν ψήφισαν καν. Ας θυμηθούμε πως ενώ οι μετρήσεις έδειχναν την ίδια πρόθεση συμμετοχής στις εκλογές, τελικά η αποχή ήταν η ίδια με αυτήν του 2016.

Βεβαίως κανείς δεν λέει πως όσοι τελικά απείχαν θα ψήφιζαν Οικολόγους, όμως η δεξαμενή ψήφων από την οποία θα αντλούσαν στήριξη ήταν ακριβώς αυτή των απογοητευμένων προοδευτικών που συμπεριλαμβάνονται στην αποχή. Ανθρώπων που φοβούνται το ενδεχόμενο να σπαταλήσουν τη ψήφο τους, και από την άλλη δεν συγχωρούν εύκολα τις λαϊκιστικές περιπέτειες στην προεκλογική των πρασίνων.

Τα ερωτήματα για το τι πήγε λάθος με τα μικρά και νέα κόμματα και σχηματισμούς είναι σημαντικά, ίσως σημαντικότερα από την ανάλυση του πού έχασαν ο ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ, γιατί εξαφανίζεται η ΕΔΕΚ και εξαλείφθηκαν η Συμμαχία και η Αλληλεγγύη, και γιατί ενισχύεται το εθνικιστικό ΕΛΑΜ.

Η σημασία τους έγκειται στην προσπάθεια μας να κατανοήσουμε, ως αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί πολίτες, αναγνώστες, δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες, γιατί είναι δύσκολο να αλλάξει το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Έξω από το προοδευτικό bubble του Twitter και της Λευκωσίας υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος ο οποίος δεν πείθεται εύκολα, αλλά ούτε είναι γεμάτος φασίστες και εθνικιστές.

Η δυσαρέσκεια παραμένει, και αναζητεί τρόπους έκφρασης. Στις εκλογές της 30ης Μαΐου έγιναν πρώτα βήματα, αλλά οι νέοι σχηματισμοί θα πρέπει να ωριμάσουν και να μπουν στο παιχνίδι, και να μη διαλυθούν σε μερικούς μήνες.

Σύντομα, εκτός απροόπτου, έχουμε τοπικές εκλογές, όπου οι πρωτοβουλίες αυτές μπορούν να ξαναδοκιμαστούν, δοκιμάζοντας παράλληλα να αναπτύξουν πραγματικές - επί του εδάφους - προτάσεις και πολιτικές. Ίσως να μην έχουν την ίδια... αίγλη με άλλες εκλογικές διαδικασίες, αλλά τα καλύτερα πολιτικά μαθήματα βρίσκονται στην επαφή με τους πολίτες, την βελτίωση της ποιότητας ζωής και την συλλογή των σκυβάλων.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Γιώργου Κακούρη

Γιώργος Κακούρης: Τελευταία Ενημέρωση