ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

«Οραμα» και πραγματικότης

Του Κώστα Ιορδανίδη

Του Κώστα Ιορδανίδη

cior@otenet.gr

Η αναντιστοιχία των προθέσεων ενός ηγέτη με το ανθρώπινο υλικό που έχει στη διάθεσή του για να περάσει από το «όραμα» στην εφαρμογή, δημιουργώντας νέα πραγματικότητα, είναι ένα πρόβλημα που ουδέποτε θα επιλυθεί. Διότι τα μεν «οράματα» διαμορφώνονται στον χώρο του ιδεατού και του ονείρου, αλλά στο επίπεδο της καθημερινότητος – αυτό που αποκαλείται γενικώς «πολιτική»– περιλαμβάνονται τα πάντα αδιακρίτως, από το ευγενέστερο έως το πλέον ποταπό.

Από την άποψη αυτή, το σκάνδαλο που ξέσπασε με την τοποθέτηση ενός υπερήλικα γυρολόγου της πολιτικής στη θέση του διοικητού νοσοκομείου της Καρδίτσας, κατόπιν συναλλαγής του ήρωος του δράματος αυτού με τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν ήταν κάτι που δεν θα έπρεπε να προκαλέσει έκπληξη. Οπως ο κ. Αλέξης Τρίπρας, πριν από αυτόν, αγωνιζόταν ως ηγέτης της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως να εξασφαλίσει την άνοδό του στην εξουσία υποσχόμενος τα πάντα, έτσι ακριβώς και ο κ. Μητσοτάκης προσπάθησε παντί τρόπω να προσελκύσει ψηφοφόρους από τη μάζα των δυσαρεστημένων, διότι αλλιώς απλούστατα δεν επρόκειτο να εκλεγεί. Διάφοροι «καθαρολόγοι» της πολιτικής εξανέστησαν από τη «συναλλαγή» με έναν «μη προσοντούχο» διοικητή νοσοκομείου. Από μιαν άποψη πολύ καλά κάνουν. Μόνο που το ζητούμενό τους είναι ανέφικτο.

Πολλές διατριβές έχουν γραφεί περί πολιτικής στη διάρκεια των αιώνων. Με κορυφαία εξ αυτών την «Πολιτεία» του Πλάτωνος, που επρόκειτο επί της ουσίας περί αυταρχικότατου πολιτικού συστήματος. Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν ήταν μόνον αυτό, αλλά ότι όταν επιχειρήθηκε η εφαρμογή του, η αποτυχία υπήρξε τραγική. Κάποιοι υπέρμαχοι των αλλαγών, ένθερμοι υποστηρικτές του κ. Μητσοτάκη, προτείνουν την εξάρθρωση του πελατειακού κομματικού μηχανισμού, τον πλήρη παραγκωνισμό του «παλαιού» συστήματος, την τοποθέτηση σε όλο το φάσμα του κυβερνητικού μηχανισμού νέων προσοντούχων ατόμων. Αναζητείται εν ολίγοις «Φύρερ» και όχι κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός. Αλλά πολιτική «υπέρβαση» αυτής της φύσεως είναι ανέφικτη επίσης.

Η κυριαρχία επικοινωνιολόγων στην πολιτική διαδικασία οδήγησε στη δημιουργία εικόνος εξωπραγματικού πολιτικού ηγέτη, αμέμπτου, αποφασιστικού και ικανότατου – συνέβη λ.χ. στην περίπτωση του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Το αποτέλεσμα είναι πως οι ηγέτες χάνουν την ανθρώπινη διάστασή τους. Μετατρέπονται σε ιδεατή εικόνα που αμαυρώνεται ταχύτατα από συμβάντα δηλωτικά των αδυναμιών του ανθρώπου. Οταν ο σημερινός ηγέτης των Συντηρητικών της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον επισκέφθηκε τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ για να λάβει εντολή για τον σχηματισμό κυβερνήσεως, η βασίλισσα Ελισάβετ Β΄, με το θανατηφόρο χιούμορ της, έθεσε ένα κρίσιμο ερώτημα. «Αναρωτιέμαι ποιος θα ήθελε να αναλάβει τη δουλειά», δηλαδή του πρωθυπουργού.

Ορθότατα, διότι απλώς είναι αναξιοπρεπές να ασχολείται κανείς με την πολιτική. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι πρόθυμοι να «σύρουν το κάρο». Διότι αλλιώς, το χάος. Ορθώς κάποιοι αντέδρασαν ή αισθάνθηκαν αμηχανία με την τοποθέτηση του εν λόγω διοικητού στο νοσοκομείο της Καρδίτσας. Καλώς φιλοδοξεί ο κ. Μητσοτάκης να αλλάξει τη φυσιογνωμία της Ελλάδος. Το ουσιώδες όμως είναι να πραγματοποιήσει έστω και ένα 15% από το φιλόδοξο «όραμά» του. Και θα το επιτύχει. Διότι απλούστατα έτσι πορεύεται η Ελλάς από ιδρύσεώς της. Τα υπόλοιπα ανήκουν στον χώρο της εικονικής πραγματικότητος.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Κώστα Ιορδανίδη

Κώστας Ιορδανίδης: Τελευταία Ενημέρωση

X