ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Για ποια Κύπρο;

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Την ώρα που η ε/κ αποστολή προσγειωνόταν στη Γενεύη και ο πιλότος ευχόταν στους επιβάτες καλή Ανάσταση, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, σιγομουρμούριζε σκωπτικά, πως ίσως θα ήταν καταλληλότερη ευχή, η καλή σταύρωση. Και διορατικά προέβλεπε σταύρωση, αν λάβουμε υπόψη πως τις ημέρες που ακολούθησαν, η ε/κ πλευρά προσπαθούσε να διατηρήσει την ελπίδα για λύση στο πλαίσιο διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας και να απομακρυνθεί το σενάριο της λύσης δύο κρατών. Μόνο που μέχρι πρόσφατα, όλα αυτά θεωρούνταν ως δεδομένα και η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, ένας ιστορικός συμβιβασμόςγια την πλευρά μας. Μάλιστα, όσο ο Μουσταφά Ακιντζί καλούσε τον πρόεδρο να προχωρήσουν σε στρατηγική συμφωνία βάσει του πλαισίου Γκουτιέρες, η κυβέρνηση έβαζε υποσημειώσεις. Εννοεί άραγε αυτό της 4ης Ιουλίου ή της 30ής Ιουνίου; Συμφωνεί με τη δική μας ερμηνεία για την πολιτική ισότητα;

Μέχρι να αποδεχτούν πως το Πλαίσιο ήταν ένα, ο Μουσταφά Ακιντζί μάς αποχαιρέτησε και μαζί όπως όλα δείχνουν και το περιβόητο πλαίσιο. Ο νέος Τ/κ ηγέτης Ερσίν Τατάρ θέτει και γραπτώς θέση για κυριαρχική ισότητα. Σήμερα ψάχνουμε διέξοδο στο αδιέξοδο, με ευφάνταστες νεφελώδεις ιδέες περί αποκεντρωμένης ομοσπονδίας. Και όταν οι πολιτικοί αρχηγοί διερωτήθηκαν τι προνοεί η αποκεντρωμένη ομοσπονδία που ετοιμάζεται να καταθέσει ο πρόεδρος, εκείνος τους παρέπεμψε στους συνταγματολόγους για απορίες, όσο μάλιστα εξελίσσονταν οι συνομιλίες και όσο οι συνταγματολόγοι θα έπρεπε να βοηθούν τη διαπραγματευτική διαδικασία. Πολιτικοί αρχηγοί, που μέχρι χθες θεωρούσαν τη ΔΔΟ ρατσιστική, ανησύχησαν πως τα δύσκολα τώρα ξεκινούν.

Σε μία άλλη χρονική συγκυρία και με διαφορετικά δεδομένα, ανάμεσά τους ενδεχομένως να ήταν και ο παραιτηθείς πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Συλλούρης. Να εξέφραζε ανησυχία για τον «εκτουρκισμό» της χώρας, για τον κίνδυνο επιβίωσης του ελληνισμού στο νησί και να έθετε τις κόκκινες του γραμμές.

Όμως την ίδια ώρα που διεξάγονταν οι συνομιλίες στη Γενεύη, σε μία άλλη αίθουσα στη Λευκωσία, ο Δημήτρης Συλλούρης έδινε τη δική του «μάχη». Όχι για την επιβίωση του ελληνισμού στην Κύπρο, αλλά τη δική του. Όμως αντί να δώσει εξηγήσεις τουλάχιστον στους πολίτες τους οποίους μέχρι προσφάτως εκπροσωπούσε, έκανε χρήση του συνταγματικού του δικαιώματος για σιωπή. Το δικαίωμα στη σιωπή επέλεξε και ο παραιτηθείς βουλευτής του ΑΚΕΛ Χριστάκης Τζιοβάνη, ο οποίος υπό άλλες συνθήκες ενδεχομένως αυτή τη στιγμή να διεκδικούσε επανεκλογή, με σύνθημα ότι εργάζεται για το καλό του πολίτη.

Ο πρόεδρος μίλησε για σταύρωση την περασμένη Δευτέρα και είχε κάθε σοβαρό λόγο να το κάνει. Όχι μόνο γιατί το Κυπριακό κατέρρεε, αλλά γιατί μαζί του κατέρρεε ολόκληρο το οικοδόμημα που είχαμε κτίσει από το 1960 μέχρι σήμερα.

Και δεν είναι εξαιτίας της σιωπηρής κατάθεσης των Συλλούρη –Τζιοβάνη. Το εκτόπισμά τους αποκαλύφθηκε από τον Οκτώβριο μέσω της οθόνης μας. Μιλάμε για όλο το πάρτι που στήθηκε με τα χρυσά διαβατήρια και τους ποικίλους πρωταγωνιστές. Από την κυβέρνηση που θεωρούσε πως μπορεί να ξεγελάσει τους πολίτες και την Ε.Ε., με τον πρόεδρο και τους υπουργούς του να παρακάμπτουν τη σύγκρουση συμφερόντων που είχαν, υπογράφοντας πολιτογραφήσεις με εμπλεκόμενα τα δικηγορικά τους γραφεία. Μπλεγμένα για παρατυπίες είναι εγνωσμένα δικηγορικά γραφεία και ελεγκτικοί οίκοι που όλο αυτό το διάστημα μας έκαναν μαθήματα ότι εργάζονται για τη βελτίωση του ονόματος της Κύπρου στο εξωτερικό και για τη δημιουργία ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου.

Η εβδομάδα που πέρασε, είτε στη Γενεύη είτε στο Συνεδριακό Κέντρο, καταδείκνυε πως οι τακτικισμοί, οι πολιτικαντισμοί και οι κουτοπονηράδες, έχουν ημερομηνία λήξης. Για ποια Κύπρο, λοιπόν, αγωνιζόμαστε και σε ποιαν Κύπρο πολεμούμε να ζήσουμε; Σίγουρα όχι αυτήν που βλέπουμε σήμερα. Η τελευταία εβδομάδα κατέδειξε πως το κάστρο του λαϊκισμού, της απουσίας οράματος και του μικροπολιτικού καταρρέει, όσο εύκολα κι αν ανθίζει. Και επειδή το χειρότερο για έναν τόπο είναι να μην έχει πολιτικό μέλλον, ο Μάης αποτελεί έστω και σε μικρό βαθμό, την απαρχή για την αλλαγή νοοτροπίας. Ας απομακρύνουμε όλους αυτούς που επιβιώνουν βάσει του πελατειακού συστήματος. Στις δύσκολες στιγμές, αποκαλύπτεται πως δουλεύουν για το προσωπικό τους όφελος. Ας ψάξουμε να βρούμε από κάθε κόμμα αυτόν που εκπροσωπεί έναν σοβαρό πολιτικό λόγο, που έχει συγκεκριμένη πρόταση και γι’ αυτήν θα αγωνιστεί μέχρι τέλους. Για ποια Κύπρο λοιπόν; Την επανενωμένη, την ελεύθερη, την Κύπρο της διαφάνειας, την Κύπρο της ισότητας, της μεταρρύθμισης, της αξιοκρατίας και της ελπίδας που δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να σκοτώσουν.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X