Της Μαρίνας Οικονομίδου
Η νεότερη ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα πολιτικών που ζαλίζονται από την εξουσία. Που ξεχνούν πόσο εφήμερα είναι όλα αυτά. Η εξουσία, όμως, δεν είναι τίποτα άλλο από μία χύτρα ταχύτητας. Η θερμοκρασία ανεβαίνει, πολλές φορές πιέζει, ο θόρυβός της σε εμποδίζει από το να ακούσεις και πολλές φορές καθίσταται επικίνδυνη. Ο μόνος τρόπος για τον οποίο μπορεί κάποιος ίσως να τιθασεύσει την αλαζονεία του είναι ο φόβος του να μην επανεκλεγεί. Το πρόβλημα, βεβαίως, είναι όταν και αυτός ο φόβος νικηθεί, ενισχύεται η ψευδαίσθηση της μονιμότητας και η αλαζονεία. Αυξάνονται οι φίλοι στα σαλόνια, οι υποστηρικτές στα σωματεία και οι χειροκροτητές της αυλής. Χειροκροτητές με δική τους ατζέντα βεβαίως. Που δεν είναι εκεί για να παρέχουν χωρίς αντάλλαγμα συμβουλές, ασφαλώς, δεν είναι εκεί για να διορθώσουν στρεβλώσεις του προέδρου και να τον διασώσουν την κατάλληλη στιγμή. Αυτοί οι χειροκροτητές αποτελούν τον στενό περίγυρο του προέδρου λίγο πριν από την πτώση. Αντίθετα όσοι επιχειρήσουν να απογυμνώσουν την αλήθεια απλώς απομακρύνονται.
Είχαμε αναφέρει από την επανεκλογή του Νίκου Αναστασιάδη το 2018 πως η ισχυρή εντολή που έλαβε χωρίς τα δεκανίκια άλλων κομμάτων ενδεχομένως από όπλο για ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις να μετατραπεί στη μεγαλύτερη πολιτική του παγίδα. Η μεγάλη πολιτική παγίδα, που ενδεχομένως να συνεπάρει όλους μας σε αυτή την κατρακύλα. Η αλαζονεία που επικράτησε κατά τη δεύτερη θητεία, η αίσθηση του άτρωτου, η ψευδαίσθηση της δικής του μονιμότητας, ρίχνουν όχι μόνο τον ίδιο, αλλά ένα ολόκληρο κράτος στα βράχια. Είχε όλο τον χρόνο να διορθώσει. Και λέμε όλο τον χρόνο καθώς τρία χρόνια προηγουμένως, η πλειοψηφία των πολιτών είχε συγχωρέσει όσα άφηναν την αίσθηση της διαπλοκής. Τα όσα φημολογούνταν για τους συμπέθερους του Νίκου Αναστασιάδη. Ότι δηλαδή έβγαλαν προνομιακά χρήματα κατά την κλειστή περίοδο και αποδέχτηκαν σιωπηλά τις εξηγήσεις της μεταφοράς χρημάτων στο Λονδίνο για αγορά ακινήτου στην Κύπρο. Είχαν καταπιεί τους εξυπνακισμούς του γαμπρού έξω από τις ATM. Είχαν ξεχάσει την «παρεξήγηση» με τη Ryan Air, όταν το δικηγορικό γραφείο του προέδρου αναλάμβανε την εκπροσώπηση της γνωστής αεροπορικής εταιρείας για την αγορά των κυπριακών αερογραμμών. Ξέχασαν και το φιλέτο της πρώτης Κυρίας, το μπάχαλο με το συμβόλαιο της Γιωρκάτζη και τη φυλάκιση του πρώην βοηθού γενικού εισαγγελέα.
Έδωσαν, λοιπόν, μία δεύτερη ευκαιρία, για μία καθαρή αρχή. Αυτή η ανοχή, όμως, εκλήφθηκε ως αδυναμία και από τον πρόεδρο και από τον περίγυρό του. Και γι’ αυτό τον λόγο, όταν αρχίσαμε να διαμαρτυρόμαστε για το πού πάει το πρόγραμμα των χρυσών διαβατηρίων, μας κουνούσαν το δάκτυλο. Μας έλεγαν ότι μαθήματα εντιμότητας δεν δέχονται από κανέναν. Μας έλεγαν ότι υιοθετούμε την τουρκική προπαγάνδα και ότι προσπαθούμε να πλήξουμε το κύρος του προέδρου. Ότι αμφισβητούμε το ήθος και την εντιμότητά του. Και ενώ είχαν προειδοποιήσει πολλοί εδώ και καιρό πως θα έπρεπε να γίνει κάτι με τα χρυσά διαβατήρια, τις δραστηριότητες του δικηγορικού γραφείου και τον οικογενειακό περίγυρο του προέδρου, σήμερα η κατάσταση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που απλώς αποτελούν το τελειωτικό κτύπημα για αυτή τη διακυβέρνηση.
Πλέον ο κλοιός στενεύει για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και δεν το λέμε πια με κανένα ίχνος οργής, αλλά θλίψης για την κατάσταση. Ο κλοιός στενεύει ιδιαίτερα μετά την κατάθεσή του στην ερευνητική επιτροπή και την αποκάλυψη στην Επιτροπή Ελέγχου για το δεύτερο ταξίδι στις Σεϋχέλλες με το τζετ του συγκεκριμένου Σαουδάραβα λίγο πριν από την παραχώρηση πολιτογράφησης στην οικογένειά του. Σε αυτό το επεισόδιο, οι άλλοτε στενοί πολιτικοί του συνεργάτες, που αντιλαμβάνονται πού οδηγεί το πράγμα, τηρούν αποστάσεις. Είναι κρίμα, λοιπόν, ένας οικογενειακός περίγυρος που δεν έχει επαφή με την υπόλοιπη κοινωνία, είναι κρίμα οι δραστηριότητες ενός πρώην δικηγορικού γραφείου,τα χρυσά διαβατήρια αλλά και μία κακή αυλή που έμαθε μόνο να χειροκροτείνα είναι τα κύρια ζητήματαγια τα οποία η κοινωνία θα θυμάται τον Νίκο Αναστασιάδη. Και τα κύρια σημεία που πλήττεται το κύρος της χώρας. Η νεότερη ιστορία είναι λοιπόν γεμάτη με ηγέτες που τρεκλίζουν από τη μέθη της εξουσίας. Αυτούς τους ηγέτες κανείς δεν τους έχει προετοιμάσει ότι η κορυφή του προεδρικού λόφου λίγο απέχει από τον γκρεμό. Και πως η αυλή που άλλοτε χειροκροτούσε, αντί να νουθετεί, απομακρύνεται ατάκτως, καθώς δύει ο ήλιος και μακραίνουν οι ίσκιοι της πολιτικής τους πορείας.
