ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το κοστούμι του προέδρου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Η κίνηση του Χάρη Γεωργιάδη να προειδοποιήσει δημοσίως τον Νίκο Χριστοδουλίδη, ότι ο ίδιος ως μέλος της ηγεσίας του ΔΗΣΥ δεν πρόκειται να δεχτεί «ούτε συζήτηση, ούτε κουβέντα» κάποιος «να παρακάμψει τις δημοκρατικές διαδικασίες [του κόμματος] να βάλει μπροστά τις δικές του φιλοδοξίες αντί τη θεσμική λειτουργία της παράταξης», ήταν ενδεικτική της μεγάλης κόντρας που επικρατεί εντός της κυβερνώσας παράταξης με ορίζοντα τις προεδρικές εκλογές του 2023.

Η πρώτη ανάγνωση της ομολογουμένως καθόλου ψύχραιμης τοποθέτησης Χάρη Γεωργιάδη θα ήταν πως η μεγάλη φιλελεύθερη ευρωπαϊκή παράταξη που μέχρι σήμερα είχε, όπως υποστήριζε, σημαία της την πολυφωνία και που επικροτούσε τις ευγενείς φιλοδοξίες, μετατράπηκε σε δογματικό κόμμα που μετονομάζει τα ανώτατα σοβιέτ που άλλοτε χλεύαζε σε ανώτατο συνέδριο το οποίο έχει τον τελικό λόγο. Δεν θυμόμαστε για παράδειγμα αυτή την τυφλή προσήλωση στην επικύρωση υποψηφιότητας το 2008, όταν ο Ιωάννης Κασουλίδης κατερχόταν ως ανεξάρτητος υποψήφιος και στη συνέχεια στήριζε την υποψηφιότητά του το ανώτατο. Η δεύτερη ανάγνωση, είναι βεβαίως πως η πολυφωνία βολεύει όποτε αυτή φέρνει ψήφους κοντά. Όταν δηλαδή η Ελένη Σταύρου γράφει συνθήματα υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα, όταν ο Χάρης Γεωργιάδης μιλά για τον νέο ρεαλισμό όπου η διχοτόμηση προκύπτει εκ των πραγμάτων, όταν ο Ανδρέας Κυπριανού καταψηφίζει το σύμφωνο συμβίωσης και όταν ο Γιώργος Κάρουλας ενίσταται για τα έργα του εκπαιδευτικού Γιώργου Γαβριήλ, όταν ο Νίκος Χριστοδουλίδης βρίσκεται πολύ κοντά στην Εκκλησία. Τότε η πολυφωνία ήταν ευλογία, καθώς ικανοποιούσε όλα τα ακροατήρια. Η πολυφωνία σταματά και ο κομματικός πατριωτισμός επανέρχεται ως όρος, όταν επηρεάζονται προφανώς τα συμφέροντα και οι ατζέντες μιας κλειστής ομάδας στην ανώτατη πυραμίδα.

Αυτά τα προσωπικά συμφέροντα φαίνεται να συγκρούονται σήμερα. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου έχει αποφασίσει να διεκδικήσει το ανώτατο αξίωμα. Ένα αξίωμα που δικαιούται προφανώς να διεκδικήσει ως ο αρχηγός της κυβερνώσας παράταξης. Έχει ήδη οργώσει την Κύπρο για να κερδίσει τη συναγερμική βάση. Αυτό το ενδεχόμενο εκλογής του ανοίγει τον δρόμο σε νέα στελέχη να διεκδικήσουν θέση στην ηγεσία και να βγουν μπροστά. Όμως οι όποιες βλέψεις διαταράσσονται στο ενδεχόμενο που ο Νίκος Χριστοδουλίδης διεκδικήσει και ενδεχομένως κερδίσει την εκλογική μάχη. Το κατά πόσο ο προεκλογικός Χριστοδουλίδη, ενόσω βρίσκεται στην κυβέρνηση, ξεπερνά τα κομματικά θέσμια είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να λύσει το ίδιο το κόμμα και η κυβέρνηση μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η παρουσία ωστόσο δύο συναγερμικών υποψηφίων, η δημόσια αντιπαράθεση και οι προειδοποιήσεις στελεχών δείχνουν τα πρώτα συμπτώματα της εσωστρέφειας. Γιατί σε κάποια φάση θα πρέπει να εξηγήσουν ποιοι είναι οι λόγοι που κατέρχονται και οι δύο. Έχουν διαφορετική προσέγγιση στο Κυπριακό; Συμφωνούν με τις πολιτικές Αναστασιάδη ή όχι; Και αν ναι, για ποιο λόγο κατέρχονται δύο υποψήφιοι ως συνεχιστές του; Έπεται συνεπώς μία διάσπαση που δεν έχει κανένα ιδεολογικοπολιτικό υπόβαθρο, αλλά βασίζεται πάνω σε προσωπικές φιλοδοξίες. Ενδιαφέρει όμως όλο αυτό το εκλογικό σώμα; Καθόλου. Η εικόνα των προσωπικών συμφερόντων έναντι του συλλογικού είναι αυτή που τείνει να αποτυπωθεί δυστυχώς πλέον για την κυβερνώσα παράταξη. Αποτελεί για παράδειγμα παγκόσμια πρωτοτυπία, το κόμμα του οποίου η κυβέρνηση εφάρμοσε τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση, αυτή του ΓεΣΥ, να στέλνει πλέον το μήνυμα πως επιχειρεί εκ των έσω να την ξηλώσει. Σε όλο αυτό το σκηνικό, αίσθηση προκαλεί ωστόσο και η αμηχανία με την οποία αντιμετωπίζει η αντιπολίτευση την προεδρολογία. Κόμματα τα οποία κατέρχονται έξω από το Προεδρικό και ζητούν παραίτηση του προέδρου, κόμματα που καταψήφιζαν τον προϋπολογισμό της «πιο διεφθαρμένης κυβέρνησης» όφειλαν μέχρι τώρα να κάνουν τα ανάλογα διαβήματα για μία επιλογή νίκης του 2023. Αντιθέτως, αναλώνονται σε συζητήσεις και προβληματισμούς που αφορούν τη δική τους επόμενη μέρα αντί του τόπου.

Ποιος θα είναι λοιπόν ο διάδοχος του Νίκου Αναστασιάδη; Βάσει της δημοσκόπησης που διενήργησε για λογαριασμό της «Κ» η IMR, αυτός που έχει όραμα να πάρει τον τόπο μπροστά. Αυτός που με την εντιμότητά του μπορεί να αποκαταστήσει το κακό όνομα του τόπου. Και κυρίως αυτός που θα μπορέσει να ανακτήσει την ελπίδα σε ένα εκλογικό σώμα ιδιαίτερα απογοητευμένο. Η επόμενη μέρα κρίνεται δύσκολη σε όλους τους τομείς και αυτό θα έπρεπε να τους αφυπνίσει όλους αυτούς που παρουσιάζονται ως σύγχρονοι σωτήρες. Αντιθέτως, η ιστορία είναι εδώ και μας θυμίζει πως οι εσωκομματικές τριβές, οι φιλοδοξίες αρχηγών και δελφίνων που επικράτησαν της μεγάλης εικόνας για τη διάσωση του τόπου, δεν μας βγήκαν ποτέ σε καλό.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X