ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το σύμπτωμα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Τον Μάρτιο του 2013, ενώ η πολιτική ηγεσία του τόπου είχε να συζητήσει την πρόταση του κουρέματος καταθέσεων, κανείς δεν είχε αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος και κανείς δεν ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες για ό,τι θα επακολουθούσε. Κοίταζαν το δέντρο αντί το δάσος. Ενδεικτικό ότι οι πλείστοι αναλώνονταν σε ασημαντότητες που στοίχισαν χρόνο και χρήμα. Συζητήσεις, διαφωνίες, ενστάσεις και μουρμουρητά για το περιβόητο ταμείο αλληλεγγύης. Ένα ταμείο όπου ο καθένας θα μπορούσε να συνεισφέρει με στόχο να μην πληγούν οι Ρώσοι μεγαλοκαταθέτες. Αυτό ήταν το εναλλακτικό τους σχέδιο για να αποφευχθεί το κούρεμα. Μακρά ήταν η συζήτηση για το αν θα ήταν υποχρεωτική η καταβολή εισφοράς στο ταμείο αλληλεγγύης ή όχι, ποιοι θα συμμετείχαν σε αυτό, χάνοντας ωστόσο την ουσία: ότι μία τεράστια οικονομική κρίση ήταν προ των πυλών, με άγνωστες τις συνέπειες για τους Κύπριους πολίτες. Πέρασαν όμως επτά χρόνια από τότε, αλλά το έργο δυστυχώς φαίνεται να επαναλαμβάνεται, με χειρότερες αυτή τη φορά τις προεκτάσεις. Κάτω από τη σοβαρή πιθανότητα καταψήφισης του προϋπολογισμού, ο υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Πετρίδης έκανε από το βήμα της Βουλής έκκληση στα κοινοβουλευτικά κόμματα να τον υπερψηφίσουν, καθώς όπως προειδοποιούσε εισερχόμαστε σε αχαρτογράφητα νερά. Στα αχαρτογράφητα νερά, όμως, δεν θα μας οδηγήσει ο προϋπολογισμός. Όλο αυτό αποτελεί απλώς το σύμπτωμα της παρακμής. Μιας παρακμής που έχει ξεκινήσει πολύ προτού την πανδημία.

Και επειδή αποτελεί σύμπτωμα, ελπίζουμε να αντιλαμβάνονται πως κανείς δεν θα βγει νικητής, όποια κι αν είναι η κατάληξη. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος θα δεχτεί σοβαρές πιέσεις από το κατά βάση συντηρητικό του ακροατήριο και ενδεχομένως μερίδιο της ευθύνης για το τι έπεται στην οικονομία, αν καταψηφιστεί ο προϋπολογισμός. Και το αντίθετο βεβαίως. Αν περάσει, δεν θα αποτελεί πλέον το κόμμα που γέρνει την πλάστιγγα με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για το μέλλον του. Δεν είναι όμως μόνο το ΔΗΚΟ που θα λογοδοτήσει. Η κυβέρνηση και ο ΔΗΣΥ είναι άραγε έτοιμοι να ρισκάρουν να «μπει σε αχαρτογράφητα νερά» το κράτος παρά να δώσουν τους φακέλους των πολιτογραφήσεων στον Οδυσσέα Μιχαηλίδη; Είναι διατεθειμένοι να «αλλάξουν τα φώτα» στον προϋπολογισμό παρά να δώσουν τους εν λόγω φακέλους; Αν ναι, γιατί; Θα αφήσουν για παράδειγμα να μετατραπεί το ΕΛΑΜ σε κόμμα ρυθμιστή παρά να περάσει η απαίτηση του ΔΗΚΟ; Και αν ναι, με τι ανταλλάγματα στο ΕΛΑΜ, τι αλλαγές στη φιλοσοφία του προϋπολογισμού και ποιο πολιτικό κόστος; Όμως όλο αυτό αποτελεί την παρωνυχίδα του τι έπεται. Η κυβέρνηση είχε όλο τον χρόνο για να προλάβει τα χειρότερα. Ας έκανε το προφανές: να διασφαλίσει τη διαφάνεια. Αν θεωρεί πως η ερευνητική επιτροπή που διόρισε ο γενικός εισαγγελέας κάνει σωστά τη δουλειά της, ότι τα μέλη της είναι αξιόπιστα και αν δεν φοβάται τις αποκαλύψεις, θα έπρεπε αυτή ακριβώς η επιτροπή να είναι ανοικτή στο κοινό και στους δημοσιογράφους. Θα έπρεπε και το πόρισμά της στο τέλος να δημοσιοποιηθεί. Ίσως να μην κέρδιζαν την ψήφο του ΔΗΚΟ, αλλά τουλάχιστον θα κέρδιζαν την εμπιστοσύνη μερίδας των πολιτών. Θα μπορούσαν να αποδεχτούν έστω τη συμβιβαστική λύση του Κώστα Κληρίδη.

Ο πανικός, όμως, με τον οποίο τοποθετούνται, η έπαρση και η απουσία λογικής εξήγησης γι’ αυτή τη συσκότιση κάνουν και τον πιο καλόπιστο να πιστεύει πως κάτι έχουν να κρύψουν. Ενισχύουν ολοένα και περισσότερο την αίσθηση ότι πλέον δεν υπάρχει κράτος δικαίου. Και αυτή η αίσθηση απουσίας κράτους δικαίου είναι η αρχή όλων των κακών. Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση έδινε την αίσθηση πως, παρά τα αρνητικά της, ξέρει να κυβερνά. Πλέον στέλνουν το μήνυμα πως μαθαίνουν πάνω μας. Φαίνεται από την έλλειψη ομοψυχίας στη Βουλή, σε μία ιδιαίτερα δύσκολη για τον τόπο συγκυρία. Φαίνεται με το ότι χάθηκε το παιχνίδι της αντιμετώπισης της πανδημίας. Αστοχία μέτρων που δίδουν την αίσθηση εξυπηρέτησης συμφερόντων. Απουσία νηφάλιας εξήγησης και ενημέρωσης των συνεπειών. Όλα αυτά οδηγούν στην πλήρη πτώση. Σε διαμαρτυρίες που προκαλούν ντροπή, στον άκρατο φανατισμό και στη θεοποίηση προσώπων όπως ο Μάριος Ματσάκης και ο μητροπολίτης Μόρφου. Πρόσωπα, που σε άλλες συνθήκες θα ήταν απλώς γραφικά. Σήμερα, όμως, καθίστανται επικίνδυνοι και για την ασφάλειά μας, αλλά και για την ίδια την κοινωνία. Η κάθε όμως μεγάλη παρακμή, έχει και τους δικούς της «ήρωες».

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X