Εκκολαπτόμενοι νοικοκυραίοι

Σε ένα σοβαρό κράτος, όταν ένας υπουργός Εσωτερικών αποκαλύπτει ότι υπάρχουν 17 τρομοκράτες του Isis που κρατούνται στη Μενόγεια, θα έπρεπε να είχε ήδη πάρει δρόμο από το Υπουργείο. Είτε αυτός είτε ο επικεφαλής της ΚΥΠ. Σε ένα σοβαρό κράτος, οι δηλώσεις πολιτικού αξιωματούχου βασίζονται σε τεκμήρια και όχι στην τρομολαγνεία. Γιατί κάθε δήλωση αξιωματούχου και κάθε υπόνοια που αφήνει αποτελούν μία καθαρά πολιτική πράξη. Έτσι, λοιπόν, όταν τον περασμένο Φεβρουάριο, είχαμε το αποτρόπαιο έγκλημα στη Ρηγαίνης, με δράστες του φόνου δύο αλλοδαπούς, μερίδα των ΜΜΕ ξεκίνησε να μιλά για την γκετοποίηση της περιοχής που κάνει επιχειρηματίες και πολίτες να νιώθουν ανασφάλεια. Είχαν στήσει μάλιστα κάμερες στον δρόμο του εγκλήματος, παίρνοντας σε κοντινή λήψη τους αλλοδαπούς που περνούσαν και κοιτούσαν απορημένοι την οθόνη.

Αυτά καλλιεργήθηκαν σταδιακά, με τις προειδοποιήσεις του υπουργού Εσωτερικών Νίκου Νουρή, ότι η παλιά Λευκωσία έχει γκετοποιηθεί, ενώ φατρίες όπως είπε εκκολάπτονται στην περιοχή. Είχε, μάλιστα, κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου πως εκεί συμβαίνουν πράγματα πρωτόγνωρα! Το ενδιαφέρον βεβαίως είναι πως τις δηλώσεις του Νίκου Νουρή δεν σιγόνταραν μόνο τα στελέχη του ΕΛΑΜ, αλλά και νεαρά στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού. Ο Μάρκος Κληρίδης συνέδεσε το αποτρόπαιο έγκλημα με την παράνομη μετανάστευση. Ο δε πρόεδρος της Οργάνωσης Νέων Επιστημόνων Μάριος Πελεκάνος συχνά πυκνά εξέφραζε μέσω αναρτήσεων ανησυχία για την παρουσία αλλοδαπών και των κινήσεών τους. Ανησυχία για το κατά πόσο είναι ασφαλής ο ίδιος, η οικογένειά του.

Εκείνες τις μέρες είχα ζητήσει συγκεκριμένα στοιχεία από στέλεχος της αστυνομίας για να διαπιστώσω κατά πόσο ισχύει αυτή η εικόνα. Τον αριθμό παραβάσεων στην περιοχή το τελευταίο διάστημα, το προφίλ των δραστών αλλά και το τι συμβαίνει σε μία άλλη περιοχή για να γίνει η ανάλογη σύγκριση. Ο ίδιος χαρακτήρισε τα περί γκέτο υπερβολές, με παρέπεμψε όμως στο να υποβάλω γραπτώς τα ερωτήματά μου ούτως ώστε να μου αποσταλούν τα στοιχεία. Από το τέλος του Φεβράρη μέχρι τώρα δεν έχω λάβει καμία απάντηση. Είτε γιατί η Αστυνομία αδιαφορεί είτε γιατί δεν έχει γίνει η όποια συλλογή τέτοιων στοιχείων. Αν όμως δεν υπάρχουν ήδη έτοιμα τα στοιχεία που να καταδεικνύουν πως οι αλλοδαποί εγκληματούν στην περιοχή τότε με ποια τεκμήρια, μπορεί να μιλά η κυβέρνηση για γκέτο;

Η κάθε δήλωση, η κάθε υπόνοια αποτελούν μία καθαρά πολιτική πράξη. Ο ρατσισμός δεν γεννιέται από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά καλλιεργείται σταδιακά, με λέξεις, κινήσεις υπονοούμενα και μπόλικη περιρρέουσα. Έτσι λοιπόν όταν ο Νίκος Νουρής ξεκίνησε δημοσίως να καταγγέλλει γενικά και αόριστα μη κυβερνητικές οργανώσεις ότι πλουτίζουν από τις αιτήσεις πολιτικού ασύλου, κανείς δεν τον ρώτησε αν έχει στοιχεία και πώς υπολογίζει να χειριστεί μία τόσο σοβαρή καταγγελία. Και επειδή ακριβώς υπήρξε όλο αυτό το γόνιμο έδαφος της περιρρέουσας, ο Νίκος Νουρής περιφερόταν όλο αυτό το διάστημα στα κανάλια, τσουβαλιάζοντας οργανώσεις πως «κερδοσκοπούν εις βάρος των μεταναστών». Καταγγέλλοντας εικονικούς γάμους, καταγγέλλοντας και κολλέγια που αποτελούν εκκολαπτήρια αιτητών ασύλου.

Στοχοποιούσε και πολίτες ως αναρχικά στοιχεία επειδή εξέφρασαν αλληλεγγύη για όσους βρίσκονται στο Πουρνάρα. Αυτός και η κυβέρνησή του τι ακριβώς έκαναν για να διαχειριστούν το μεταναστευτικό; Γιατί αν το μεταναστευτικό μετατρέπεται σε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι ίδιοι οφείλουν να λογοδοτήσουν για τη δράση τους. Αυτοί όφειλαν να κινηθούν νομικά απέναντι σε όσα πρόσωπα και όσες οργανώσεις πλουτίζουν από την όλη διαδικασία. Αυτοί όφειλαν να επιταχύνουν τη διαδικασία εξέτασης αιτήσεων πολιτικού ασύλου. Αυτοί οφείλουν, όμως, κυριότερα να τηρήσουν τις υποχρεώσεις που έχει το κράτος έναντι των μεταναστών προσφέροντάς τους αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Και εδώ ξεκινά η ευθύνη του καθενός μας ξεχωριστά. Γιατί ο κ. Νουρής έδειξε το πολιτικό του ήθος εδώ και καιρό. Οι δε κυπροποιημένοι Κυρανάκηδες και Μπογδάνοι μπορούν να ελπίζουν σε εκλογή, μόνο αν η επιτηδευμένη ξενοφοβία τους έχει γόνιμο έδαφος.

Όσο ένας από μας μπαίνει στη διαδικασία να διερωτάται απλοϊκά γιατί δεν τους παίρνουμε σπίτι μας, όσο συνδέει τις μεταναστευτικές ροές με την αύξηση του εγκλήματος χωρίς στοιχεία και όσο ενσωματώνει μέσα του το «είτε εμείς είτε αυτοί» ως εγωκεντρικοί νοικοκυραίοι που ανησυχούν αποκλειστικά για την ασφάλεια του νοικοκυριού τους, τότε ας αφήσουμε τουλάχιστον τα κροκοδείλια δάκρυα για την κρατική μπότα που σκότωσε τον Φλόιντ. Γιατί οι μέρες που έρχονται δεν προμηνύονται καλύτερες.