Της Μαρίνας Οικονομίδου
Τον περασμένο Νοέμβριο είχε οργανωθεί στη Λεμεσό μία μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας από αρνητές του κορωνοϊού. Είχαν στήσει μεγάφωνα, ήταν χωρίς μάσκες και ξεκαθάριζαν ότι δεν πρόκειται να κάτσουν σπίτι τους, ασχέτως του τι υπαγόρευαν τα διατάγματα για καταπολέμηση της εξάπλωσης της πανδημίας.
Καμία αρχή δεν είχε αντιληφθεί τις προεκτάσεις που θα λάμβανε εκείνη η πορεία, όπως φάνηκε στην πορεία. Ασχέτως του ότι οι διοργανωτές είχαν στήσει ολόκληρο συναυλιακό εξοπλισμό. Και γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, όταν η υπουργός Δικαιοσύνης ρωτήθηκε για ποιο λόγο η Αστυνομία παρακολουθούσε την όλη κατάσταση αμέριμνη η απάντησή της ήταν αφοπλιστική: «θέλαμε να δούμε δακρυγόνα, βία και συμπολίτες μας στις κλούβες;»
Ακολούθησαν λοιπόν, το επόμενο διάστημα παρόμοιες πορείες. Άλλες καθοδηγούμενες από τον Μητροπολίτη Μόρφου ο οποίος αρνήθηκε να σταματήσει τις λειτουργίες και άλλες από αγανακτισμένους, αρνητές των εμβολίων που περικύκλωσαν το συγκρότημα ΔΙΑΣ και που ένιωθαν ότι όλο αυτό με την πανδημία, έχει ως στόχο να πλήξει τη θρησκεία μας.
Ούτε και σε εκείνες τις περιπτώσεις κρίθηκε σκόπιμο να γίνει χρήση δακρυγόνων, χρήση βίας και χρήση κλούβας. Ούτε και εξώδικα είχαν μοιραστεί σε αυτές τις περιπτώσεις για να αποφευχθεί η εξάπλωση της πανδημίας.
Μόνο το Σάββατο σε μία εκδήλωση κατά της διαφθοράς, μία εκδήλωση με πολιτικό και αντιπολιτευτικό περιεχόμενο η αστυνομία είχε έντονα αντανακλαστικά. Έκρινε σκόπιμο να κατέβει στο κέντρο της Λευκωσίας με εξαρτήσεις, γκλοπ και με αντλίες νερού για να διασφαλίσει ότι τα υγειονομικά μέτρα τηρούνται.
Το ποιος διαμαρτύρεται και για ποιο σκοπό δεν έχει σημασία, όταν αυτό γίνεται ειρηνικά. Δεν είναι δουλειά δική μας να κρίνουμε το περιεχόμενο και τους λόγους της εκδήλωσης. Είναι συνταγματικό δικαίωμα άλλωστε η ειρηνική συνάθροιση. Αυτό οφείλουν να το γνωρίζουν και να το θυμούνται όσοι έχουν ακόμα δημοκρατικά αντανακλαστικά και όσοι όψιμα φρόντισαν να δώσουν το όποιο άλλοθι στη συμπεριφορά της αστυνομίας. Όλη αυτή η βία που ασκήθηκε το Σάββατο που πέρασε και που αποδεικνύεται στις φωτογραφίες που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με κανέναν τρόπο. Αντιθέτως, επιτρέπει σε πολλούς να εξάγουν το συμπέρασμα πως η πανδημία αποτελεί ένα βολικό πρόσχημα. Τα περί παραβίασης του διατάγματος είναι πλέον αστεία επιχειρήματα. Εκτός αν θέλουν να πιστέψουμε πως όταν η Στασικράτους και τα mall γέμιζαν ασφυκτικά, οι αστυνομικοί κτυπούσαν με γκλοπ τους πολίτες και τους ράντιζαν με αντλίες για να τηρήσουν τα μέτρα.
Η διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η συνταγματική τάξη είναι κάτι που αφορά τον καθένα μας. Και επειδή οι καιροί γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνοι ο καθένας οφείλει να πάρει θέση σε αυτή τη θεσμική κατρακύλα. Γιατί ο καθένας θα φέρει ακεραία την ευθύνη για τα όσα δύσκολα έρχονται.
