ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο άδειος τενεκές

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Όταν είχε ληφθεί η απόφαση του κουρέματος, τον Μάρτιο του ‘13, το υπουργικό είχε ανηφορίσει στον προεδρικό λόφο για τη διαχείριση της κρίσης. Τα μισά μέλη συζητούσαν στο γραφείο του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου, Χρήστου Στυλιανίδη, για την επόμενη μέρα και τη ζημιά που θα προκαλούσε το όλο θέμα και οι άλλοι μισοί στο γραφείο του τότε υφυπουργού παρά τω προέδρω, Κωνσταντίνου Πετρίδη. Με τον Πρόεδρο, όμως, δεν ήταν κανείς. Ούτε για να τον συμβουλεύσει ούτε για να συζητήσει μαζί του το πώς θα τύχει χειρισμού η πρώτη μεγάλη κρίση της κυβέρνησης.

Η εικόνα μιλούσε από μόνη της. Ένας πρόεδρος μόνος στο γραφείο του στην πρώτη μεγάλη πρόκληση της θητείας του, με τους στενούς του συνεργάτες να φοβούνται και να τον πλησιάσουν αλλά κυρίως να τον συμβουλεύσουν. Η αδυναμία αυτή φάνηκε από νωρίς, αν θυμηθούμε το μπάχαλο που προέκυψε με το συμβόλαιο της Διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας, Χρυστάλλας Γιωρκάτζη, αλλά και τα ευτράπελα του χαμένου εγγράφου Ντάουνερ, που… παρέπεσε στο διπλωματικό του γραφείο. Ευτράπελα, κακοί χειρισμοί και επικοινωνιακές αδυναμίες φάνηκαν και κατά τη δεύτερη διακυβέρνηση. Από τον χειρισμό της κατάρρευσης του Συνεργατισμού στην κρίση της παιδείας μέχρι και τις αποκαλύψεις του OCCRP που χαρακτηρίζονταν ως λιβελογραφήματα και έδειχναν κυπριακούς δακτύλους πίσω από αυτά. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο πέρασε το μήνυμα πως ο Πρόεδρος θα πρέπει να προχωρήσει σε αλλαγές.

Τέτοιες, που να στέλνει το μήνυμα και της επανεκκίνησης και των διορθωτικών κινήσεων στην επιλογή λάθος προσώπων. Αν θέλει βέβαια να βγάλει την πενταετία. Έγινε, λοιπόν, η επανεκκίνηση με το νέο σχήμα; Πολύ φοβάμαι πως όχι. Όχι γιατί η όποια δυναμική ξεφούσκωσε κατά την επτάμηνη ψιθυρολογία του ανασχηματισμού, αλλά γιατί τα όσα διαμείβονται μέχρι τώρα περνούν κάτω από τον πήχη των προσδοκιών. Η παρουσία του Γιάννη Καρούσου και οι κινήσεις του είναι ενδεικτικές της θλιβερής πραγματικότητας. Κινήσεις που θυμίζουν το ΠΑΣΟΚ του ‘80. Και δεν θέλουμε να είμαστε ούτε άδικοι ούτε εμπαθείς, αλλά ο πολίτης σήμερα δεν θα θαμπωθεί με έναν υπουργό που τραβολογά τα τηλεοπτικά συνεργεία στις «αιφνιδιαστικές» εφόδους του στα ταχυδρομεία και στα λεωφορεία για να διαπιστώσει την κακή τους κατάσταση. Βάζει τους τεχνοκράτες του να τα λύσουν και ο ίδιος χαράζει σιωπηρά μεν αλλά μεθοδικά τη στρατηγική του. Όπως ούτε αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε με τον υπουργό Εσωτερικών Νίκο Νουρή του οποίου το πρώτο μέλημά με τον διορισμό του ήταν να τραπεζώσει τους δημοσιογράφους. Ένα πολιτικό πρόσωπο που έμεινε ως τώρα γνωστό για το γεγονός ότι ηγείτο της πιο ντροπιαστικής προεκλογικής εκστρατείας του ΔΗΣΥ.

Αυτός θα χειριστεί για παράδειγμα με σοφία και μετριοπάθεια το μεταναστευτικό, όταν ο ίδιος ήγειρε ερωτήματα για την τ/κ ψήφο και άφηνε μπηχτές για την υποψηφιότητα Νιαζί; Θα υψώσει άραγε το ανάστημά του στην πολιτική των πολιτογραφήσεων, όταν υποδεικνύει στην πρώτη του συνέντευξη πως τυχόν αναστολή του επενδυτικού προγράμματος θα στείλει το λάθος μήνυμα; Ή μήπως μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι με την παρουσία του Κυριάκου Κούσιου στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου; Ο Πρόεδρος δεν θέλει έναν κυβερνητικό εκπρόσωπο που να διαφημίζει δεξιά και αριστερά πως θα επιβάλει τον πολιτικό πολιτισμό λες και μέχρι σήμερα επικρατούσε η πολιτική ανομία στο Προεδρικό. Θέλει έναν συνεργάτη που να είναι σε θέση και να τον συμβουλεύσει αλλά κυρίως να τον προστατεύσει σε περιόδους κρίσης.

Όταν, λοιπόν, τελειώσει ο μήνας του μέλιτος για το νέο υπουργικό σχήμα, θα είναι καλό να καταστεί σαφές στους νέους υπουργούς πως δεν έχουν μπει στη συγκεκριμένη θέση για να πουλήσουν τη δική τους εικόνα και να κτίσουν το πολιτικό τους μέλλον. Αυτό θα κτιστεί αναλόγως των πολιτικών που θα εφαρμόσουν. Γιατί, όσο κακή κι αν είναι η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης, δεν πρόκειται να διορθωθεί με καφέδες, επαρχιώτικα σόου στις κάμερες και τραπεζώματα στα ΜΜΕ. Η διακυβέρνηση θα διασωθεί, αν έστω και τώρα γίνει ένας μακρόπνοος σχεδιασμός για το τι θέλει να πετύχει η κυβέρνηση. Πώς θα διαμορφώσει ένα κανονικό κράτος και θα υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί αχρείαστο θόρυβο. Που θυμίζει τον θόρυβο ενός άδειου τενεκέ. Και δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως αυτό είναι το νέο υπουργικό σχήμα.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X