ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο Ιωνάς δεν είναι η λύση

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Οι δημοκρατίες αποψιλώνονται μέρα με τη μέρα με αυταρχικές συμπεριφορές εκλεγμένων ηγετών χωρών, όπως αναλύουν οι καθηγητές του Χάρβαρντ Levitsky και Ziblatt στο «πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες» και όχι πλέον με μορφές βίαιης κατάληψης της δημοκρατίας. Οι δημοκρατίες πεθαίνουν, καταλύονται δηλαδή, με διάφορους τρόπους καθημερινά, όταν μεταξύ άλλων διαβρώνονται οι ανεξάρτητοι θεσμοί.

Οι ανεξάρτητοι θεσμοί αποτελούν τους διαιτητές σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς. Διαιτητές που αποτρέπουν τις δημοκρατίες από το να ρέπουν στον αυταρχισμό. Έτσι, λοιπόν, όταν πριν από μερικές μέρες, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας άνοιγε μέτωπο αντιπαράθεσης με τον γενικό ελεγκτή, καταγγέλλοντάς τον για ανάρμοστη συμπεριφορά, πολλοί ήταν εκείνοι που διερωτηθήκαν μέχρι πού θα το πάρει ο πρόεδρος. Και αυτό, γιατί την τελευταία φορά που ακούσαμε για «ανάρμοστη συμπεριφορά» ανεξάρτητου αξιωματούχου, είδαμε τον βοηθό γενικό εισαγγελέα Ρίκκο Ερωτοκρίτου να μαζεύει τα πράγματά του και να αποχωρεί από τη Νομική Υπηρεσία.

Όμως δεν ήταν η πρώτη φορά που ο πρόεδρος άνοιγε μέτωπο με ανεξάρτητο αξιωματούχο. Αλησμόνητοι οι καβγάδες του με τον Πανίκο Δημητριάδη. Κόντρα που οδήγησε στην αποχώρηση του τότε διοικητή μετά παχυλής αποζημίωσης, καθώς, όπως έλεγε τότε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, έπρεπε να απαλλαγούμε από τον κ. Δημητριάδη. Στη θέση του διόρισε τη Χρυστάλλα Γιωρκάτζη για να αποκαλυφθεί λίγο αργότερα μία καραμπινάτη υπόθεση σύγκρουσης συμφερόντων. Τέτοια ιστορία, που έκανε τον πρόεδρο να δηλώνει οργισμένα πως δεν θα ανεχτεί να καταχρώνται την εμπιστοσύνη του. Μια χαρά βεβαίως το ανέχτηκε επτά χρόνια, σε σημείο που απορήσαμε για το τι μεσολάβησε σε εκείνη την πολύωρη σύσκεψή τους στο Προεδρικό, όταν αποκαλύφθηκε η ιστορία με το περιβόητο συμβόλαιο. Και λέμε τι μεσολάβησε δεδομένου ότι η ίδια διατήρησε μεν το πόστο της, αλλά η απουσία και η ανεπάρκειά της βοούσε σε μία περίοδο που η κυπριακή οικονομία αποζητούσε έναν ισχυρό κεντρικό τραπεζίτη. Στο μεσοδιάστημα ο πρόεδρος φρόντισε να παύσει τον αρχηγό της αστυνομίας «που κοιμότανε» και τον υπαρχηγό για διαρροή της έκθεσης για το πενταπλό φονικό.

Μέτωπο επιχείρησε να ανοίξει και με τον γενικό εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη, όταν παρενέβη στην κόντρα Κληρίδη - Ερωτοκρίτου στηρίζοντας τον τελευταίο. Σε τέτοιο σημείο που έκανε τον κατά τα άλλα μειλίχιο γενικό εισαγγελέα να συλλαβίσει το αμίμητο «ντροπή». Η δημοκρατία καταλύεται κάθε φορά που οι θεσμοί υποσκάπτονται. Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, υποσκάπτονται πολλές φορές με την επιλογή λανθασμένων προσώπων στη θέση των ανεξάρτητων αξιωματούχων. Από τον Κώστα Κληρίδη για παράδειγμα αναμέναμε κάθαρση στην οικονομία. Επέλεξε, ωστόσο, να επικεντρωθεί γύρω από την υστεροφημία του και σε καφενειακού τύπου συζητήσεις για το ότι κάποιοι γενικά και αόριστα προσπάθησαν να παρέμβουν στο έργο του. Για τη Χρυστάλλα Γιωρκάτζη μιλούν τα έργα οι ημέρες και ο ρόλος της. Όσο για τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, αυτός έχασε προ πολλού το μέτρο, όταν άρχισε να παρεμβαίνει σε –εκτός καθηκόντων του– υποθέσεις, να έρχεται σε κόντρα με άλλους ανεξάρτητους αξιωματούχους σε σημείο εμπάθειας και να κατακεραυνώνει όποιον τολμά να του ασκήσει κριτική.

Όμως, αν έχουν όλοι οι παραπάνω ένα κοινό είναι ότι αποτελούν επιλογές του ίδιου του προέδρου. Και αν εξαιρέσουμε την περίπτωση Γιωρκάτζη, ο πρόεδρος άρχισε να δυσφορεί με τον γενικό ελεγκτή και τον γενικό εισαγγελέα μόλις οι ίδιοι τόλμησαν να διαχωρίσουν δημόσια τη θέση τους από τη δική του. Σε μία περίοδο, λοιπόν, που η εμπιστοσύνη των πολιτών για το αδέκαστο του συστήματος φθίνει, που η διαπλοκή και η διαφθορά αποτελεί το μείζον ζήτημα, η απάντηση σε όλα αυτά δεν έπρεπε να ήταν ούτε για αστείο ο διορισμός του Ιωνά Νικολάου στη Γενική Εισαγγελία. Και τις καλύτερες των προθέσεων να έχει, ένας γενικός εισαγγελέας που ουδέποτε διέπρεψε ως νομικός, αλλά ως κομματικό στέλεχος, που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης, μπορεί να μας πείσει ότι θα επαναφέρει το περί δικαίου αίσθημα;

Ότι δεν θα εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα; Και αν ο Νίκος Αναστασιάδης νιώθει αυτή τη στιγμή ενισχυμένος πολιτικά εξαιτίας της διαχείρισης της κρίσης, ας βρεθεί κάποιος από το περιβάλλον του να τον προϊδεάσει για το τι θα ακολουθήσει από μια τέτοια απόφαση. Αν δεν τον ενδιαφέρει πως θα μπει ταφόπλακα στην ανεξαρτησία των θεσμών, ας το κάνει για την υστεροφημία του. Γιατί πολλοί θα είναι εκείνοι που θα πουν πως αποτελεί διορισμό σκοπιμότητας με γνώμονα τη μελλοντική συγκάλυψη. Και λίγοι θα είναι εκείνοι που θα μπορούν να το διαψεύσουν.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X