Της Μαρίνας Οικονομίδου
«Είναι η δουλειά του κράτους να κάνει τον χασάπη;» διερωτάτο θυμωμένα τον Ιούνιο του 2013 ο υπουργός Εσωτερικών Σωκράτης Χάσικος, όταν η κυβέρνηση αποφάσιζε να κλείσει το κεντρικό σφαγείο της Κοφίνου. Προφανώς και δεν ήταν η δουλειά μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης, να κάνει τον χασάπη, να κάνει τον ψωμά, ούτε βεβαίως να κάνει τον λαχειοπώλη. Αυτά ήταν για άλλους, καθώς δουλειά των ίδιων όπως διαμήνυαν, ήταν η μετάβαση του κράτους στην κανονικότητα, στον εκσυγχρονισμό, στη μεταρρύθμιση, η μετάβασή του σε κράτος δικαίου και κατ’ επέκταση η εφαρμογή της πλήρους διαφάνειας.
Χρειάστηκε μία πανδημία, για να αποκαλυφθεί η γύμνια. Και το κατά τα άλλα κανονικό κράτος βεβαίως. Αποφάσισε η κυβέρνηση ότι δε μπορεί να κάνει τον χασάπη, όμως είτε επέτρεψε, είτε σκόπιμα παρέβλεψε σωρεία ατασθαλιών που οδήγησαν το εν λόγω σφαγείο να μετατραπεί στο απόλυτο μονοπώλιο. Ένα σφαγείο που κατά σύμπτωση ανήκε στον σύζυγο της γενικής λογίστριας, κατάφερε –κάτω από τη μύτη τους– να φεσώσει αυτό το κράτος που κατά τα άλλα δεν ήθελε να μετατραπεί σε χασάπη. Αυτό το σφαγείο παρέκαμψε συμβάσεις με το Δημόσιο, χωρίς πολεοδομική άδεια, αγνόησε επιδεικτικά νόμους και το κυριότερο υπήρξε με τη βούλα πλέον ένα σύγχρονο σκλαβοπάζαρο.
Εξήντα ένας αδήλωτοι εργάτες δούλευαν σε εξαιρετικά επικίνδυνες εγκαταστάσεις χωρίς να τηρούν τα πρωτόκολλα υγιεινής και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εντοπιστούν ενενήντα τρία κρούσματα κορωνοϊού. Όμως κανείς από το Υπουργείο Εργασίας όλο αυτό το διάστημα δεν άκουσε, δεν είδε, ούτε μπήκε στη διαδικασία να κάνει ένα έλεγχο για να διαπιστώσει τις εργασιακές συνθήκες, ενός σφαγείου που μετατράπηκε σε μονοπώλιο έτσι; Χρειάστηκε μία πανδημία για να αποκαλυφθεί η αποτυχία του κράτους, που επιτρέπει σε όλους αυτούς και να παρανομούν και να υποθάλπουν τη σύγχρονη δουλεία, βγάζοντας οι ίδιοι εκατομμύρια στην πλάτη ξένων που ψάχνουν μια ευκαιρία.
Σύγχρονη δουλεία σε ένα κράτος που όπως υποσχέθηκαν θα είχε ήδη κάνει τομές με τις μεταρρυθμίσεις και με την εφαρμογή ενός κράτος δικαίου. Και σε αυτό το πλαίσιο, του κράτους δικαίου, την περασμένη Παρασκευή ο υπουργός Εσωτερικών Νίκος Νουρής κλήθηκε να τοποθετηθεί στην επιτροπή του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου που μελετά τα χρυσά διαβατήρια σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα το πρόγραμμα. Όμως, μετά από νομική γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας, κρίθηκε προτιμότερο να απέχει για να μη δημιουργηθεί η όποια εμπλοκή και έτσι ακύρωσε τη συμμετοχή του.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε τους λόγους που απείχε. Το γεγονός αυτό από μόνο του όμως μας υπενθύμισε πως έβαλαν την Κυπριακή Δημοκρατία σε τέτοιες περιπέτειες, που κάθεται στο εδώλιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ατασθαλίες, παραβάσεις και διαπλοκή, δεχόμενη τα πυρά όλων των υπολοίπων.
Μας έχουν κάνει ρεζίλι διεθνώς. Το κυριότερο όμως είναι πως στο εσωτερικό έχασαν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Και από τη στιγμή που έχασαν την αξιοπιστία τους στο εσωτερικό δεν είμαι σίγουρη για το πόσο μπορούν πλέον να κυβερνήσουν. Είχαν τον χρόνο να πουν mea culpa. Είχαν τον χρόνο να προχωρήσουν σε σοβαρές διορθωτικές αλλαγές. Είχαν τον χρόνο να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών με διαφάνεια και συγκεκριμένα μέτρα. Όμως επέλεξαν να μιλούν για αλλότρια συμφέροντα, υβριδικούς πολέμους, να δημιουργούν εχθρούς του έθνους, να διορίζουν τη μία επιτροπή μετά την άλλη –που μάλιστα στη μία έθεταν ως εχέγγυο εντιμότητας την παρουσία της γενικής λογίστριας– και να επιχειρούν συσκότιση.
Κακοί χειρισμοί, σύγκρουση συμφερόντων μελών της κυβέρνησης, διαπλοκή θεσμών, αλαζονεία και έλλειψη οράματος. Έλλειψη οράματος που μας δίνει την αίσθηση ότι η κυβέρνηση παρακαλεί να βγάλει τη μέρα καθαρή. Όχι να στήσει πλάνο για την επόμενη γενιά. Διερωτούνται κατα τα άλλα πώς σε αυτό το σημείο της πλήρους απαξίωσης και έλλειψης εμπιστοσύνης, το κόμμα που αποτελεί τον ρυθμιστή στη βουλή αρνείται να ψηφίσει τον προϋπολογισμό. Διερωτούνται κατά τα άλλα πώς αυτή η κακοδιαχείριση και η αδιαφάνεια μετατρέπουν κάποιον όπως τον γενικό ελεγκτή που άλλοτε πυροβολούσε ανθρώπους και συνειδήσεις, σε λαϊκό ήρωα.
Αυτοί και οι αστοχίες τους θα μας κυβερνούν όπως όλα δείχνουν για ακόμα τρία χρόνια. Θα ήταν καλό έστω και τώρα να μας εξηγήσουν ποιο είναι το όραμά τους για τη νέα Κύπρο. Αν έχουν βεβαίως. Γιατί μπορεί στο παρελθόν να έλεγαν σκωπτικά πως δεν θα γίνουν χασάπηδες, αλλά μέχρι τώρα συμπεριφέρονται ως διαχειριστές της πολυκατοικίας μας. Και εμείς διαχειριστές πολυκατοικίας δεν ψηφίσαμε.
