Περισσότερες μεταρρυθμίσεις

Είναι, λοιπόν, το 2019 το έτος των μεταρρυθμίσεων και των ρηξικέλευθων αλλαγών; Μέσα Δεκεμβρίου του 2018 ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έριχνε το γάντι στους γιατρούς, προκαλώντας τους να δημοσιοποιήσουν τις φορολογικές τους δηλώσεις και έλεγε δηκτικά σε συνέντευξή του στο OMEGA TV πως θα πρέπει «να προσγειώσουμε όσους έδωσαν όρκο στον Ιπποκράτη, γιατί δεν τον έδωσαν μόνο για να πλουτίσουν, αλλά για να προσφέρουν υπηρεσίες» πολλοί ήταν εκείνοι που αναθάρρησαν, υποστηρίζοντας πως ο Πρόεδρος είναι έτοιμος για ρηξικέλευθες αλλαγές. Προηγήθηκε, άλλωστε, η ετοιμότητά του σε συνέντευξή του στον «insider» να συγκρουστεί για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, αλλά και η δέσμευσή του λίγο πριν από την εκπνοή του 2018, για μία χρονιά μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμού του κράτους με επίκεντρο τον άνθρωπο. Χρειάστηκε να περάσουν βεβαίως λίγες μόλις μέρες για να διαπιστώσουμε ένα ντόμινο άρνησης να ακολουθεί, καθώς η μία εταιρεία γιατρών (παιδιάτρων ουρολόγων, ενδοκρινολόγων ρευματολόγων κ.λπ.) μετά την άλλη ψήφιζαν κατά της συμμετοχής τους στο ΓεΣΥ και καλούσαν τα μέλη τους να μη συμμετέχουν σε αυτό. Κίνηση που έκανε και τους πιο αισιόδοξους να διερωτούνται ποιοι τελικώς θα συμπεριλαμβάνονται στο ΓεΣΥ πλην των ασθενών και τους πιο καχύποπτους να διαβλέπουν ένα deja vu των όσων διαμείφθηκαν το καλοκαίρι στον τομέα της Παιδείας. Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δηλαδή να στοχοποιεί σε συνέντευξή του τους εκπαιδευτικούς για τα μαντολίνα και τα θεατράκια, εκείνους προσβεβλημένους να οδηγούνται μαζικά έξω από το Προεδρικό, τον Κώστα Χαμπιαούρη απαξιωμένο να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και να ακολουθεί μία θεαματική αναδίπλωση της κυβέρνησης. Αναδίπλωση που πλήγωσε και την αξιοπρέπεια και την αλαζονεία των κυβερνώντων αλλά αποτέλεσε για πολλούς κυρίως τον ενταφιασμό της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Θυμόμαστε, άλλωστε, πως και εκείνη η μεταρρύθμιση ξεκίνησε με ανάλογες μαγκιές. Ήταν το αμίμητο «δεν θα επιτρέψω να μετατραπεί το κράτος σε συνδικαλιστικό φέουδο. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι υπάρχει Σύνταγμα, υπάρχουν Νόμοι και πρέπει να τους σεβόμαστε. Δεν διανοούμαι να ακούω ότι αίρουν την εμπιστοσύνη συνδικαλιστικές οργανώσεις, σε αξιωματούχους του κράτους που δεν τους διορίζουν. […] Κάνω πολλή υπομονή, αλλά κάποτε η υπομονή εξαντλείται» και είδαμε βέβαια τα θεαματικά αποτελέσματα. Δεν θέλουμε να είμαστε άδικοι με τον κ. Αναστασιάδη. Τα φέουδα, τα πολιτικά και οικονομικά κατεστημένα είναι βαθιά ριζωμένα από την ίδρυση του κράτους, συντηρούνται όμως και διακλαδώνονται. Ο Πρόεδρος είχε έξι χρόνια και να τα πολεμήσει και να τα αποδομήσει αποτελεσματικά. Χωρίς σπασμωδικές κινήσεις, οργίλα τσιτάτα και εξάρσεις που θα αναιρούσε μπροστά στο πολιτικό κόστος. Θα μπορούσε να δρομολογήσει τη μεταρρύθμιση, αξιοποιώντας το μοναδικό ίσως αποτελεσματικό χαρτί που δεν ήταν άλλο από το μνημόνιο. Γιατί όταν η οικονομία καταρρέει από τη μία στιγμή στην άλλη, όταν η δική μας μέχρι τώρα θεώρηση των πραγμάτων κλονίζεται ανεπανόρθωτα, είναι η καταλληλότερη στιγμή για επανίδρυση του κράτους και μία νέα αρχή βασισμένη στην αξιοκρατία, την πάταξη της ασυδοσίας, της διαπλοκής και της διαφθοράς. Προτίμησε όμως να κλείσει τα μάτια στη φοροδιαφυγή γιατρών, των μεγάλων δικηγορικών γραφείων και γύρισε την πλάτη στις χρυσές επιχειρήσεις που στήνουν κάποιοι πίσω από τα παράνομα φροντιστήρια. Έδωσε στον Γλαύκο Χατζηπέτρου όσα ανεκδιήγητα ζητούσε σε μία δύσκολη περίοδο και επέτρεψε σε δημάρχους να το παίζουν απαραίτητοι τοπικοί άρχοντες και βασιλείς.

Και σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο ξεκινά η δική μας αυτοκριτική. Γιατί παρά τις συνεχείς μας κρούσεις για υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, οι πράξεις μας δεν συνάδουν με τα λόγια μας. Όσες φορές βάζουμε τη βόλεψη της δικής μας επαγγελματικής ή κοινωνικής ομάδας, πάνω από όλα ανεξαρτήτως αν έτσι πλήγονται συμφέροντα άλλων, παίρνουμε τη μεταρρύθμιση ένα βήμα πίσω. Όσες φορές κτυπάμε την πόρτα ενός κόμματος για διευκολύνσεις και ζητούμε από τον δήμαρχο και τον βουλευτή της επαρχίας μας εξυπηρέτηση εις βάρος άλλων, όσες φορές στρέφουμε το βλέμμα καραμπινάτες διαπλοκές, λανθασμένους διορισμούς και την αναξιοκρατία, γιατί ίσως επωφεληθούμε κι εμείς, ενισχύουμε όλο αυτό το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που επιβιώνει και παρουσιάζεται αναγκαίο για τη διαβίωσή μας. Και κάπως έτσι βάζουμε ακόμα λίγα καρφιά στο φέρετρο των μεταρρυθμίσεων.