Της Μαρίνας Οικονομίδου
Όταν στις 23 Μαρτίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προχωρούσε σε πιστή αντιγραφή του διαγγέλματος του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, τόσο σε ό,τι αφορά το λεκτικό όσο και στα μέτρα που εξήγγειλε, κανείς δεν εκπλάγηκε. Και δεν εκπλάγηκε γιατί για τα αυξημένα μέτρα, πίεζε πρώτα η κοινωνία και αυτή ήταν τελικώς που ανάγκασε τον Πρόεδρο να τα εφαρμόσει.
Πριν από το δεύτερο διάγγελμα, όμως, ο Πρόεδρος είχε χαθεί, καθώς τα πρώτα μέτρα που εξήγγειλε δεν έπεισαν. Και δεν έπεισαν σε θέμα ουσίας, καθώς οι πιέσεις που δέχτηκε από οικονομικά και άλλα συμφέροντα οδήγησαν ώστε οι ταξιδιωτικές οδηγίες για τους πυρήνες μόλυνσης Ηνωμένο Βασίλειο και Ελλάδα άλλαζαν από κατηγορία αυτοπεριορισμού σε αυτοπαρακολούθησης και τούμπαλιν μέσα σε λίγες ώρες. Εναλλαγές που στοίχισαν, αν λάβουμε υπόψη ότι τα πρώτα κρούσματα ήλθαν από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Όμως, η αρχική αμηχανία άλλαξε θεαματικά μετά το δεύτερο διάγγελμα. Γιατί με την κατάρρευση του συστήματος sms, μας προειδοποίησε οργισμένα, πως αν διαπίστωνε κατάχρηση των κατ’ εξαίρεση μετακινήσεων, θα μας τις απαγόρευε πλήρως. Φρόντισε, μάλιστα, να κάνει και περιπολίες στη Λευκωσία, ασχέτως αν έχει το μικρότερο ποσοστό παραβατικότητας, για να ελέγξει ότι τα μέτρα που έλαβε τηρούνται ευλαβικά τις οποίες φρόντισε βεβαίως να προβάλει το κρατικό κανάλι.
Τα αυστηρά μέτρα προφανώς και επιβάλλονται σε μία τέτοια κρίση και τα συγκεκριμένα κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως, ένα είναι τα αυστηρά μέτρα, και άλλο να χάνεται κάθε αίσθηση μέτρου. Να συμπαρασύρονται πολιτικά πρόσωπα από τα ζήτω και τα χειροκροτήματα των πολλών. Να ρέπουν στον αυταρχισμό και στα νταηλίκια για να εντυπωσιάσουν, σε μία τέτοια πρωτόγνωρη κρίση. Αυτές τις κινήσεις θα τις αναμέναμε από ένα πρόσωπο όπως ο υπουργός Μεταφορών Γιάννης Καρούσος. Που για να ικανοποιήσει τους οργισμένους γονείς των φοιτητών, τους κατέβαζε από το αεροπλάνο, παραβαίνοντας το διάταγμα της κυβέρνησής του και την επόμενη μέρα, αφότου είδε τις αντιδράσεις της πλειοψηφίας των πολιτών, φοβέριζε πως κανείς δεν θα αποβιβάζεται πλέον αν δεν έχει ιατρικό πιστοποιητικό.
Δεν αναμέναμε τέτοια συμπεριφορά, όμως, από τον πρώτο πολίτη του κράτους. Κι όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος αναλαμβάνει καθήκοντα περιπολάρχη που απειλεί να τιμωρήσει τους ανυπάκουους για να εισπράξει το χειροκρότημα και τα «ζήτω», τότε δεν θα αναμέναμε και τίποτα λιγότερο από τον υπουργό Εσωτερικών Νίκο Νουρή και την παράσταση που έδωσε στο δελτίο του Alpha. Μία εμφάνιση που έδειξε το μέγεθος της ανεπάρκειας και της απουσίας του πολιτικού υπόβαθρου που όφειλε να είχε. Όχι μόνο γιατί τα όσα έλεγε περί παρατηρητών που θα κάνουν εφόδους στα σπίτια ήταν προφανώς fake news, αλλά και για το αυταρχικό του ύφος. Θεώρησε προφανώς αστειότητες και δευτερευούσης σημασίας το αν καταπατούνται βασικά συνταγματικά δικαιώματα.
Αυτό ακριβώς το ύφος που επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση, τείνει να αναιρέσει τα ίδια τα μέτρα στη συνείδηση των πολιτών, αν συνεχίσουν παρόμοιες συμπεριφορές. Όλων εκείνων που στη συντριπτική τους πλειοψηφία πειθαρχούν. Η Πολιτεία δεν έπρεπε να είναι τιμωρός, δεν έπρεπε να στέλνει την εικόνα ενός αστυνομοκρατούμενου τοπίου, αλλά να συμπάσχει και να διδάσκει.
Αναμένουμε προστασία των επαγγελματιών υγείας και σωστό εξοπλισμό τους. Αναμένουμε σοβαρούς ελέγχους και παραδειγματική τιμωρία εκεί όπου παρατηρούνται οι παραβάσεις. Γιατί ότι η Πάφος και η Αραδίππου ήταν πυρήνας μόλυνσης το γνωρίζαμε και το γνώριζαν εδώ και μέρες. Εκεί όφειλαν να αυξήσουν τους ελέγχους και να αφήσουν τις παραστάσεις της κακιάς ώρας. Και στις παραστάσεις της κακιάς ώρας συμπεριλαμβάνεται και η επίσκεψη του Αβέρωφ Νεοφύτου στα νοσοκομεία που φρόντισε να εκμεταλλευθεί πολιτικά μία τέτοια κατάσταση. Κανέναν δεν πρόκειται να πείσει αυτή την ώρα για τον σεβασμό του προς τη δημόσια υγεία και προφανώς, έστω και εκ των υστέρων, το αντιλήφθηκε.
Δεν ξέρουμε μέχρι πού θα φτάσει η κρίση. Όσα συμβαίνουν στην Ουγγαρία, στη Χιλή, τη Βολιβία και το Ισραήλ θα έπρεπε να ανησυχήσουν κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο άνθρωπο. Ο αυταρχισμός δεν έχει καμία θέση στο δικό μας κράτος. Γιατί η δημοκρατία δεν αποτελεί πολυτέλεια, σε καμία δύσκολη και άνευ προηγουμένου συνθήκη. Δεν μας παίρνει να προσπερνούμε αυταρχικού τύπου νουθεσίες, στο όνομα της ασφάλειάς μας. Και όταν αυτές οι συμπεριφορές σηκώνουν ζήτω και μπράβο, αποτελούν το πρώτο ανησυχητικό σύμπτωμα της κατάστασής μας.
