ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το θέμα δεν είναι ο Τάσσος

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Ήταν κάπου στα τέλη του Οκτώβρη κατά τη διάρκεια του εθνικού συμβουλίου όταν μπροστά στις απαισιόδοξες εκτιμήσεις του Νίκου Αναστασιάδη στο Κυπριακό ο γ.γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού του έλεγε σκωπτικά πως υιοθετεί τη ρητορική του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου και διερωτάτο για ποιο λόγο τον κατηγορούσε όσο ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση τη στιγμή που οι απόψεις τους φαίνεται να συγκλίνουν. «Επειδή τώρα τα βιώνω», ανταπαντούσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Το τι επακολούθησε της εν λόγω στιχομυθίας είναι λίγο πολύ γνωστό. Προκάλεσε ένα ελαφρύ μειδίαμα στους τασσικούς κύκλους και κυρίως ενίσχυσε τη φημολογία που καλλιεργείτο το τελευταίο διάστημα και ήθελε τον Νίκο Αναστασιάδη να μεταλλάσσεται σιγά σιγά σε Τάσσο Παπαδόπουλο. Έναν Πρόεδρο στον οποίο ο Νίκος Αναστασιάδης είχε ασκήσει δριμεία κριτική όσο βρισκόταν στην προεδρία του ΔΗΣΥ για προσπάθεια ενταφιασμού της λύσης και καλλιέργεια ανασφάλειας και αισθημάτων εχθρότητας μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Αλησμόνητα και τα όσα διαμείβονταν την περίοδο του σχεδίου Ανάν. «Δεν αποκρύβω πόσο απογοητεύτηκα όταν παρακολουθούσα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να δαιμονοποιεί τη μία μετά την άλλη τις πρόνοιες του σχεδίου, προκειμένου να καταλήξει σε μια από πολλού προειλημμένη απόφαση», έλεγε στο συνέδριο του ΔΗΣΥ τη νύχτα που το κόμμα του ψήφιζε υπέρ του σχεδίου. Και διερωτάτο μάλιστα με ποια επιχειρήματα η Κυπριακή Δημοκρατία θα προσφεύγει στη διεθνή κοινότητα για να ζητεί τον τερματισμό της εισβολής και κατοχής από την Τουρκία «όταν το σχέδιο που καλούμαστε να απορρίψουμε είναι πρόταση των Η.Ε. βασισμένη στις συμφωνίες κορυφής και τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί τα τελευταία 30 χρόνια». Είπε και άλλα πολλά, αλλά αποκορύφωμα μάλλον της τότε κατάστασης υπήρξε για όλους η κίνηση του να καταγγείλει την Κυπριακή Δημοκρατία στην ΕΕ για περιορισμό της ελεύθερης διακίνησης ιδεών επί της εκστρατείας του Σχεδίου Ανάν.

Στην πολιτική όμως τίποτα δεν μένει στάσιμο. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα πολλά άλλαξαν. Με τον Νίκο Αναστασιάδη από «καμένο» πολιτικό χαρτί να αναλαμβάνει την ηγεσία του τόπου και να αλλάζει θεαματικά τις θέσεις του μετά το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά. Αίσθηση προκάλεσε η παραδοχή πως όλοι οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας, είτε προέρχονταν από την λεγόμενη ρεαλιστική σχολή του Γλαύκου Κληρίδη είτε προέρχονταν από τη λεγόμενη διεκδικητική σχολή όπως ο Τάσσος Παπαδόπουλος, πάλεψαν το ίδιο για λύση και προσέκρουσαν στην τουρκική αδιαλλαξία. Θέση που έκανε τους Κληριδικούς να ξεροκαταπίνουν και τους Τασσικούς να αρχίζουν το δούλεμα. Ενδεικτικές και οι νουθεσίες του κατά την ομιλία του στα δεκάχρονα της «Καθημερινής» πως δεν είναι με το να δίνεις συνεχώς που θα πετύχεις λύση, αλλά και οι προειδοποιήσεις στους «οπαδούς της όποιας λύσης» που τον «πίεζαν σε σοβαρές υποχωρήσεις» πως όσα περισσότερα δίνουμε τόσα περισσότερα αξιώνει η τουρκική πλευρά.

Αντιλαμβάνεστε. Ο Έγκελς θα έλεγε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα, εμείς θα το ονομάζαμε κοροϊδία.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι έκανε τον Πρόεδρο να αλλάξει τόσο θεαματικά την ρητορική του και τις θέσεις του. Κάποιοι λένε πως έχει να κάνει με το βάρος της ευθύνης που φέρει η υπογραφή μίας λύσης. Βάρος που έκανε πολλούς να αναδιπλωθούν. Άλλοι πως συνειδητοποίησε με τον σκληρό τρόπο την τουρκική αδιαλλαξία. Κανείς δεν επικρίνει έναν πολιτικό αν προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα, αν κάνει ελιγμούς μπροστά στην σκληρή διαπραγμάτευση. Άλλο όμως είναι το τι διαμείβεται το τελευταίο διάστημα. Γιατί η ουσία δεν είναι ο Τάσσος σε αυτή την περίπτωση. Η ουσία είναι η πολιτική ασυνέπεια λόγων και έργων.

Η ουσία είναι η κοροϊδία που ενίοτε φτάνει στα όρια της πολιτικής απάτης. Γιατί εκείνο το 56% που εξέλεξε τον Νίκο Αναστασιάδη για δεύτερη φορά στον προεδρικό θώκο, το έκανε έχοντας στο μυαλό του ένα πολύ διαφορετικό πολιτικό αφήγημα και άλλες προεκλογικές δεσμεύσεις. Αν αποζητούσε νέες στρατηγικές που θα αποφέρουν κόστος στην Τουρκία και μεγαλοϊδεατισμούς, είχε κι άλλες μπροστά του. Που θα ήταν ίσως και πιο αυθεντικές.  

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X