Του Νίκου Κωνσταντάρα
Οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον Στέφανο Τσιτσιπά, όχι μόνο για τις συγκινήσεις που μας προσφέρει στο αθλητικό πεδίο, αλλά και επειδή οι δηλώσεις του για το εμβόλιο του κορωνοϊού μάς υπενθύμισαν ότι η κοινωνία μας βρίσκεται σε έναν ιδιότυπο πόλεμο, όπου πολλοί πεθαίνουν σχεδόν απαρατήρητα. Οι γραμμές μεταξύ των εμπόλεμων πλευρών είναι δυσδιάκριτες: δεν είναι μόνον άνθρωποι του περιθωρίου, των πολιτικών άκρων, της πατροπαράδοτης δεισιδαιμονίας, που αρνούνται να κάνουν το εμβόλιο· δεν ισχύουν οι εύκολοι διαχωρισμοί μεταξύ προοδευτικού-σκοταδιστικού, κοσμοπολίτικου-εθνοκεντρικού κ.λπ. Στην εποχή μας, ο καθένας πιστεύει ό,τι ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του, αδιαφορώντας για την επιστήμη ή την πραγματικότητα. Οι απόψεις ενός διεθνούς αστέρα μπορούν να είναι ίδιες με αυτές ενός καλόγερου ή ενός εξαρτημένου από χαλκεία της «ενημέρωσης».
Ο μεγάλος αριθμός αρνητών του εμβολίου από διαφορετικά μέρη της κοινωνίας απαιτεί συγκεκριμένους τρόπους αντιμετώπισης. Η ενόχληση και η χλεύη που εκφράζουν οι υπόλοιποι μπορεί να είναι δικαιολογημένες, όμως δεν βοηθούν ώστε να θωρακιστεί η κοινωνία. Πρέπει να δούμε σε τι συμφωνούν οι περισσότεροι αρνητές και πού διαφέρουν. Στη χώρα μας, περίπου 11% των ερωτηθέντων σε έρευνα της διαΝΕΟσις τον Μάιο έλεγαν «σίγουρα όχι» ή «μάλλον όχι» στο εμβόλιο. Στην «ορθολογική» Γερμανία, σε έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο, διπλάσιος αριθμός (19,6%) δήλωνε ότι δεν θα έκανε το εμβόλιο. Απ’ αυτούς, το 66% είπε ότι φοβόταν μακρόχρονες συνέπειες, ενώ το 57% ανησυχούσε λόγω της εσπευσμένης έγκρισης των εμβολίων. Σχεδόν όλοι οι αρνητές (89,2%) πιστεύουν ότι οι πολιτικοί τούς αγνοούν. Ο Τσιτσιπάς δεν βρίσκεται στο περιθώριο. Γνωρίζει ότι ο λόγος του έχει μεγάλη απήχηση. Ομως, στον κλειστό κόσμο των τουρνουά, στην παντοδυναμία του επιτυχημένου νέου, είναι απομονωμένος από την κοινωνία και απ’ όσα την απασχολούν. Γι’ αυτό είναι διαφωτιστική η ανεξήγητη παρέμβασή του. Δείχνει ότι διάσημοι, άσημοι, νέοι, γέροι, πλούσιοι, φτωχοί που φοβούνται το εμβόλιο περισσότερο από την COVID-19 έχουν ένα κοινό: αδυνατούν να πιστέψουν πως ο ιός τούς αφορά, πως μόνο η δική τους πλευρά χάνει. Πρέπει να δουν το κόστος κάθε απώλειας στις οικογένειες των νεκρών, να σταθούν μπροστά στον ανοιχτό τάφο για να καταλάβουν πόσο ασήμαντος, πόσο παραπλανητικός είναι ο φόβος τους για το εμβόλιο.
