Να που οι τελευταίες εξελίξεις μιλούν από μόνες τους και ρίχνουν φως στην ανάγκη της διαιώνισης του ελληνικού χαρακτήρα (ελέγχου) της Κυπριακής Δημοκρατίας! Για μια ακόμη φορά, η ελληνικότητα της κρατικής υπόστασης των Κύπριων μετατρέπεται σε ένα είδος «σωσίβιο» που κρατά στην επιφάνεια του νερού την άρχουσα συμμαχία του τόπου που βυθίζεται με την κάθε νέα ημέρα στα σκάνδαλα, στην διαφθορά, σε πολιτικά και κοινωνικοοικονομικά αδιέξοδα.
Φυσικά η χρήση της ελληνικότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2021 διαφέρει πολύ από την εργαλειοποίηση του εθνικισμού κατά την διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, όταν η άρχουσα συμμαχία στόχευε στην Ένωση με το βασίλειο της Ελλάδας, δηλαδή στην προσάρτηση της νήσου στον «εθνικό κορμό», έτσι όπως συνέβη λ.χ. στις περιπτώσεις της Επτανησιακής Πολιτείας, της Κρήτης και των Δωδεκανήσων.
Σήμερα, με εξαίρεση ορισμένες ακροδεξιές φράξιες και πολιτικές ομάδες, η άρχουσα συμμαχία δεν στοχεύει στην Ένωση. Αντιθέτως επιμένει στην διαιώνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσα πάντα από την διαφύλαξη της ελληνικότητας της. Με άλλα λόγια, στοχεύει σε ένα ευρωπαϊκό κράτος, το οποίο θα ελέγχεται από την ε/κ πλειοψηφία, η οποία σε κάθε περίπτωση είναι και θα εξακολουθήσει να είναι στο μέλλον «πιο ίση» από τις υποτιθέμενα εφοδιασμένες με καθεστώτος ισότητας και αρχές της σύγχρονης δημοκρατίας υπόλοιπες κοινότητες της Κύπρου.
Το παραπάνω αφήγημα είναι άκρως χρήσιμο σε μια περίοδο που στο προσκήνιο της επικαιρότητας βρίσκονται τα μεγάλα σκάνδαλα, οι λανθασμένες επιλογές της κυβέρνησης, η πανδημία, η κοινωνικοοικονομική αβεβαιότητα, τα ποσοστά των συστημικών κομμάτων που ακολουθούν καθοδική πορεία και φυσικά τον πολίτη που βγαίνει στους δρόμους της πρωτεύουσας για να διαμαρτυρηθεί για σειρά ζητημάτων.
Η επιμονή στην ελληνικότητα της πολιτείας, στον εθνικισμό δηλαδή, πρώτα από όλα παρέχει στον αφέντη του αφηγήματος την δυνατότητα να αμφισβητήσει την εθνικότητα, τις πεποιθήσεις και τις επιλογές των «αντιφρονούντων». Μια απλή για πολλούς αναφορά λ.χ. στον «νότο» παρέχει στον καριερίστα πολιτικό την ευκαιρία της επιστράτευσης όλων των δυνατοτήτων και εργαλείων του εθνικισμού για να αποσιωπηθεί η κοινωνική αγανάκτηση για τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα και μεταδίδονται σχεδόν ζωντανά από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, λ.χ. το Αλ Τζαζίρα. Επιτήδειοι πολιτικοί προχωρούν ένα βήμα πιο πέρα, συνδέουν την αναφορά στον νότο και την αγανάκτηση στο σοκάκι με τα δίκτυα των τζιχαντιστών στην Τουρκία. Όπως βλέπετε η χρηστική αξία της ελληνικότητας της πολιτείας και της υπηκοότητας είναι πολύ μεγάλη, σχεδόν μυθική.
Με την ταύτιση της ιδέας του ελληνισμού λ.χ. με το κράτος, ο εκπρόσωπος της άρχουσας συμμαχίας μπορεί ανά πάσα στιγμή να «εφεύρει» εχθρούς, απειλές, προκλήσεις και να επιστρατεύσει συρμπατοπλέγματα για να προστατεύσει την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Φυσικά, αναμφισβήτητα, μαζί με τις αξίες της παράδοσης και της κοινωνίας θα «προφυλαχτούν (διαιωνιστούν)», «θες δεν θες», ότι αυτήν την στιγμή «πηγαίνει στραβά» σε τούτον τον μικρό τόπο. Στο όνομα της ανάγκης για «(εθνική) προστασία» θα ξεχαστούν τα σκάνδαλα, η διχοτόμηση, η Αμμόχωστος, η ανεργία, οι χιλιάδες νέοι που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον στην ξενιτιά, η κοπέλα που κινδυνεύει να χάσει το ένα μάτι της στους δρόμους της πρωτεύουσας, οι κοπέλες που δολοφονήθηκαν «ενώπιον» της Ελληνικής και Ορθόδοξης πάντα, πολιτείας και τόσες άλλες αρνητικές εξελίξεις που όπως και αν το κάνεις δεν ταιριάζουν σε αυτόν, τον παραδεισένιο ουρανό της Κύπρου.
Και σε ένα μήνα θα πάμε στην άτυπη διάσκεψη για να λάβουμε μέρος στο γνωστό θεατρικό έργο της λύσης που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας αναγκαστικός ελιγμός απέναντι στις διεθνείς πιέσεις, στον «βωμό» ενός και μοναδικού στόχου, την διαιώνιση της ελληνικότητας της κυπριακής πολιτείας ως μέσο-εργαλείο εξουσίας, χαλιναγώγησης μαζών, του Εγώ, του Εσύ, του σεξ, της ταυτότητας, της βούλησης, της κριτικής σκέψης.
Στο τέλος της ημέρας θα έρθουν να σου ψιθυρίσουνε στο αυτί ότι «πολεμούν την κατοχή». Ολοκληρώνω λοιπόν, με μια «άνω τελεία». Ευτυχώς που το 1941 στην Ελλάδα δεν είχαμε τέτοιου είδους εχθρούς της κατοχής και υπερασπιστές της ελευθερίας.
