«Για ποιο λόγο είναι σημαντική η ανάδειξη του Φαΐζ Σουτζούογλου στην ηγεσία της τ/κ Δεξιάς; Γιατί θα πρέπει να μας ενδιαφέρει ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης στα κατεχόμενα; Και για ποιο λόγο είναι σημαντική η εκλογή του κ. Σουτζούογλου παρά την αντίσταση της Άγκυρας;»
Ο αρθρογράφος της συγκεκριμένης στήλης κλήθηκε από την νύχτα της Κυριακής να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα που του απεύθυναν εκλεκτοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι από την Κύπρο και την Ελλάδα. Όπως ήταν αναμενόμενο αρκετοί συνάδελφοι έχουν πολλές απορίες για την σημασία των όσων διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στο πολιτικό προσκήνιο της τ/κ κοινότητας. Στο επίκεντρο αυτών των αποριών πέρα από την έλλειψη σφαιρικής ενημέρωσης για το σύγχρονο τ/κ κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, τον δικό τους ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζουν και οι αιτιολογημένες από κάποιες απόψεις προκαταλήψεις για την δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα της Κύπρου. Για παράδειγμα, πολλοί είναι οι συνάδελφοι που συμμερίζονται την άποψη ότι «οι εσωτερικές εξελίξεις της τ/κ κοινότητας είναι δευτερευούσης σημασίας καθώς το κουμάντο για όλες τις σημαντικές εξελίξεις στα κατεχόμενα το κάνει η Άγκυρα». Άλλοι φίλοι είναι της άποψης ότι «εκείνες οι εσωτερικές εξελίξεις στην κοινότητα των τ/κ που δεν εξυπηρετούν τα «εθνικά συμφέροντα» δεν φέρουν μεγάλη σημασία».
Θεωρώ ότι οι προαναφερόμενες αντιλήψεις, παρά το γεγονός ότι αιτιολογούνται μερικώς με βάση τις γενικότερες αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος, της Ακαδημίας, της διανόησης και τα πολιτικά κριτήρια που οι υποστηρικτές αυτών των αντιλήψεων επιστρατεύουν για να «αναγνώσουν» τους τ/κ, είναι άκρως προβληματικές. Και αυτό διότι εκτός από το γεγονός ότι αυτές οι προκαταλήψεις βρίσκουν αντίκτυπο στα κέντρα λήψης αποφάσεων σε Αθήνα και Λευκωσία, δυσχεραίνουν τον δικοινοτικό διάλογο και φυσικά συμβάλλουν στην εδραίωση μιας μονόπλευρης, αρνητικής, εθνοκεντρικού χαρακτήρα αντιμετώπισης των τ/κ. Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα τέτοιου είδους ιδεοληπτικές, ελλιπείς «αναγνώσεις» βλέπουμε να επιστρατεύουν στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής και ορισμένοι κύκλοι του μετώπου της λύσης. Φράξιες της τ/κ Αριστεράς λ.χ. που εγκλωβίζονται στον διπολισμό που εγκαινίασαν τα τελευταία χρόνια η Άγκυρα και ο τέως τ/κ ηγέτης, επιλέγουν να υποβαθμίσουν την σημασία των δρώμενων στην τ/κ πολιτική σκηνή.
Στην περίπτωση της αλλαγής σκυτάλης στην ηγεσία της τ/κ Δεξιάς, θεωρούμε ότι υπάρχουν δυο άκρως σημαντικά δεδομένα που επιφυλάσσουν άμεσο αντίκτυπο για την πορεία του Κυπριακού. Πρώτον, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν φιλόδοξο τ/κ πολιτικό που βρίσκεται κοντά στην τουρκική αξιωματική αντιπολίτευση και ο οποίος κατάφερε παρά την αντίσταση της Άγκυρας μετά από μια μεγάλη πολιτική μάχη που διήρκησε για ένα ολόκληρο έτος, να εξασφαλίσει τα ηνία της τ/κ Δεξιάς. Ο κ. Σουτζούογλου επικράτησε στο συνέδριο του Κόμματος Εθνικής Ενότητας με μεγάλη διαφορά, παρά το γεγονός ότι μια κλίκα εντός του τουρκικού Προεδρικού εμφανιζόταν έτοιμη και πρόθυμη να επιστρατεύσει όλα τα μέσα για να εμποδίσει αυτήν την εξέλιξη.
Δεύτερον, η αναμέτρηση του υποψήφιου «πρωθυπουργού» με μια κλίκα εντός του τουρκικού Προεδρικού που οργανώνεται γύρω από τον Αντιπρόεδρο της χώρας, δεν πρέπει να οδηγήσει τους αναγνώστες σε Λευκωσία και Αθήνα σε λανθασμένα αποτελέσματα. Από τουρκικής πλευράς η ιδέα της συνομοσπονδίας φαίνεται ότι ήρθε για να μείνει στο Κυπριακό. Το περίφημο εναλλακτικό τουρκικό μοντέλο για το Κυπριακό δεν πρόκειται να αποσυρθεί μετά την επικράτηση του αντίπαλου του Τούρκου Αντιπροέδρου στο τ/κ πολιτικό προσκήνιο. Ούτε πρόκειται να δούμε αυτομάτως μια αλλαγή πλεύσης από την Άγκυρα σε περίπτωση που οι συν-ιδεολόγοι του κ. Σουτζούογλου στην τουρκική πολιτική σκηνή καταφέρουν να εκτοπίσουν τον Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν από την εξουσία. Για να εξηγούμαστε σε απλά και κατανοητά ελληνικά, οι πιθανοί υποψήφιοι της τουρκικής αντιπολίτευσης για την προεδρία της Τουρκίας, οι δήμαρχοι της Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας, είναι πολιτικοί με ιδεολογικό φάσμα που ξεκινά από την κεντροδεξιά και καταλήγει στην εθνικιστική δεξιά (στους Γκρίζους Λύκους). Και την ίδια στιγμή στην Τουρκία, σε όσους τέλος πάντων εξακολουθούν να ασχολούνται με τα δρώμενα της Ανατολικής Μεσογείου, έχει πλέον εδραιωθεί η άποψη ότι «με τον εθνικιστή Νίκο Αναστασιάδη ο οποίος διεκδικεί τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου δεν πρόκειται να πάμε πουθενά (σ.σ. άποψη πολύ γνωστού, σε Ελλάδα και Κύπρο, Τούρκου πολιτικού του μετώπου της αντιπολίτευσης που «έφτασε» πρόσφατα στον αρθρογράφο).
Σε κάθε περίπτωση, μπορεί στον ορίζοντα του Κυπριακού να μην διαφαίνονται «θαύματα» και «εκπλήξεις» για ορισμένους αναγνώστες μας, ωστόσο αυτή η εξέλιξη δεν πρέπει να υποβαθμίσει την σημασία της συστημικής, πρωτόγνωρης από πολλές απόψεις, κρίσης που βιώνει η τ/κ κοινότητα το τελευταίο διάστημα. Αυτή η πολυδιάστατη κρίση έχει πλέον ξεκινήσει να πυροδοτεί αλυσιδωτές εξελίξεις. Καθήκον κάθε σοβαρού δημοσιογράφου, αναλυτή, ακαδημαϊκού και αξιωματούχου είναι η προσεκτική καταγραφή και ανάλυση αυτής της άκρως ενδιαφέρουσας νέου ιστορικού, τ/κ προσές.
