«Στα χρόνια της φυλακής, των ψεύτικων κατηγοριών και του πόνου κανείς δεν μας θυμήθηκε. Κανείς δεν έλαβε υπόψη του τις προειδοποιήσεις έντιμων δημόσιων αξιωματούχων που νοιαζόντουσαν για το μέλλον της πατρίδας. Αν μας άκουγαν, αν ευθυγράμμιζαν την πολιτική τους με τα εθνικά συμφέροντα της χώρας σήμερα θα βρισκόμασταν σε διαφορετικά σημεία. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο στο Κουρδικό, στο Κυπριακό και σε όλα τα εθνικά θέματα».
Η παραπάνω επισήμανση έρχεται από έναν εκπρόσωπο του τουρκικού κρατικού μηχανισμού, ο οποίος επέστρεψε στα καθήκοντα του, μετά το διαζύγιο της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) με το Κίνημα Γκιουλέν. Από τα μέσα του 2016, η πηγή μας διαχειρίζεται «ευαίσθητους» φακέλους και επιχειρεί να καθορίσει την μελλοντική γραμμή της χώρας του σε σειρά ζητημάτων.
«Όλοι γνώριζαν ότι σε ότι αφορά αυτήν την περίφημη ιδέα της ομοσπονδίας πολλά πράγματα δεν πήγαιναν καλά εδώ και δεκαετίες. Το καλύτερο σημείο, το οποίο θα μπορούσαμε να φτάσουμε ήταν αυτό της συνομοσπονδίας, το οποίο πρότεινε ο αείμνηστος Ραούφ Ντεκτάς. Αυτήν την πρόταση, ωστόσο, απέρριψε δίχως πολλές σκέψεις η ε/κ πλευρά», σημειώνει η πηγή μας, η οποία ισχυρίζεται τα εξής: «Ρίξτε μια ματιά από τα Βαλκάνια μέχρι την Μέση Ανατολή. Σε ποιο σημείο της παλιάς επικράτειας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αντιμαχόμενες εθνότητες έλυσαν τα προβλήματα τους μέσα από συνεταιρισμούς και πειραματισμούς; Δείτε τι συμβαίνει στην Βοσνία; Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε αυτό το κράτος ως κανονικό; Φυσικά όχι. Για ποιο λόγο τότε επιδιώκουμε πειραματισμούς στην Κύπρο;»
Προσωπικά μπορεί να απορρίπτω κατηγορηματικά την παραπάνω θέση-ισχυρισμό, ωστόσο, τα όσα μας επισημαίνει στην συνέχεια η πηγή μας φέρουν την δική τους σημασία: «Ευτυχώς στην Άγκυρα άλλαξαν οι ισορροπίες το τελευταίο διάστημα. Το κράτος αντιλήφθηκε το μεγάλο παιχνίδι που στήνεται στην περιοχή. ΗΠΑ, Ε.Ε., αραβικές μοναρχίες επιχειρούν να επανασχεδιάσουν τις δομές και τα σύνορα των κρατών της περιοχής σύμφωνα με τις δικές τους ατζέντες. Στοχεύουν στην ανάδειξη καθεστώτων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους. Η μεγάλη αντίσταση της νύχτας της 15ης Ιουνίου 2016 ανέτρεψε αυτό το σχέδιο στην Τουρκία. Η κυβέρνηση άντεξε όπως άντεξαν και ο εθνικός στρατός και όλες οι εθνικές δομές της δημοκρατίας. Μέσα από τη εθνική αντίσταση αναδύθηκε μια νέα εθνική κυβέρνηση που σήμερα αποφεύγει τα πειράματα στην περιοχή και προσεγγίζει ρεαλιστικά όλα τα προβλήματα. Στο ζήτημα της τρομοκρατίας, η γραμμή μας είναι ξεκάθαρη: Τέλος στον διάδρομο των τρομοκρατών στο βόρειο τμήμα της Συρίας και του Ιράκ. Στο δε, Κυπριακό και Αιγαίο η γραμμή μας είναι εξίσου ξεκάθαρη: Ναι σε όλα τα μοντέλα συνεργασίας αρκεί να κατοχυρώνεται η αυτονομία, τα συμφέροντα, η ξεχωριστή πολιτική, οικονομική, κοινωνική παρουσία των τ/κ και τα συμφέροντα του τουρκικού κράτους στην ευρύτερη περιοχή».
Η πηγή μας το προηγούμενο διάστημα, διατηρούσε συνεργασία με έναν παλιό συνάδελφο στα πεδία που δραστηριοποιείται. Σήμερα, οι δυο παλιοί συνεργάτες βρίσκονται σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Ο «πρώην φίλος» από την εξορία που βρίσκεται το τελευταίο διάστημα, μας στέλνει την εξής προειδοποίηση: «Δεν πρέπει να έχει κανείς υπερφυσικές ικανότητες για να μαντέψει το σημείο, στο οποίο οδηγεί σήμερα τις εξελίξεις η ομάδα που έθεσε υπό τον έλεγχο της το τουρκικό κράτος. Ποντάρουν στον άξονα Ρωσίας-Κίνας, ετοιμάζονται για κοκορομαχίες σε Κουρδικό Ζήτημα και Κυπριακό και κλείνουν την πόρτα σε κάθε είδους συμβιβασμό, παρασυρόμενοι πίσω από έναν ξεπερασμένο εθνικισμό του προηγούμενου αιώνα».
Προσωπικά ελπίζω ότι σε σύντομο διάστημα η άποψη της δεύτερης πηγής μας θα αποδειχθεί ότι είναι λανθασμένη. Στην Κύπρο ξεκινά μια νέα, ενδεχομένως τελευταία διαδικασία λύσης. Διακυβεύεται το μέλλον της ομοσπονδιακής λύσης, της επανένωσης του νησιού. Χρειαζόμαστε θετικά και ψύχραιμα μηνύματα. Ωστόσο, τα τελευταία σημάδια-μηνύματα δεν είναι θετικά.
Παρόλα αυτά κρατάμε μια θετική εξέλιξη των τελευταίων ωρών. Την επέτειο της εισβολής του 1974 επέλεξαν Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες για να στείλουν δια μέσου του διαδικτύου, το παρακάτω μήνυμα, με το οποίο ολοκληρώνουμε την σημερινή μας ανάλυση: «Ο πόλεμος δεν έχει νικητή και ο πόνος δεν γιορτάζεται».
