ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Κύριε Κίσινγκερ έχετε λάθος. Άλλη είναι η συνταγή

Ο Υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων Νίξον και Φορντ ο οποίος διαδραμάτισε τον δικό του ιδιαίτερο ρόλο στο δραματικό κυπριακό Καλοκαίρι του 1974 ξαναχτυπά. Με ένα άρθρο γνώμης στην εφημερίδα «Wall Street Journal», ο Χένρι Κίσινγκερ εστιάζει σε δυο σημαντικά σημεία σχετικά με την πανδημία του κορωνοϊού και τις παγκόσμιες διαστάσεις που φέρει η μεγάλη πρωτόγνωρη κρίση.

Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ επικεντρώνεται στην συνολική αποτυχία των κυβερνήσεων σε ότι αφορά την αποτελεσματική αντιμετώπιση της μεγάλης κρίσης. Με αφετηρία τα μεγάλα λάθη-ελλείψεις-κενά των ξένων κυβερνήσεων, ο κ. Κίσινγκερ προτείνει σειρά πρωτοβουλιών για την αναχαίτιση των επιπτώσεων της κρίσης.

Σύμφωνα με τον έμπειρο Αμερικανό διπλωμάτη, οι ΗΠΑ και οι ξένες κυβερνήσεις απέτυχαν να προβάλλουν μια κοινή, αποτελεσματική στάση-αντιμετώπιση της πρωτόγνωρης πανδημίας. «Τα έθνη συνυπάρχουν και ανθίζουν με την πεποίθηση ότι τα θεσμικά τους όργανα μπορούν να προβλέψουν καταστροφές, να συλλάβουν τον αντίκτυπό τους και να αποκαταστήσουν τη σταθερότητα. Όταν τελειώσει η πανδημία Covid-19, θα θεωρηθεί ότι πολλά θεσμικά όργανα των χωρών έχουν αποτύχει. Το αν αυτό το συμπέρασμα είναι αντικειμενικά δίκαιο είναι άνευ σημασίας. Η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος μετά τον κορωνοϊό», υποστηρίζει ο κ. Κίσινγκερ.

Με βάση την προαναφερόμενη θέση, ο κ. Κίσινγκερ προχωρά ένα βήμα πιο πέρα και προτείνει τον σχεδιασμό της μετάβασης στην μετα-κορωνοϊό περίοδο με βάση μια συντονισμένη, διεθνή προσπάθεια. «Καμία χώρα, ούτε καν οι ΗΠΑ, δεν μπορεί να ξεπεράσει τον ιό με μια καθαρά εθνική προσπάθεια. Η αντιμετώπιση των τρεχουσών αναγκών πρέπει τελικά να συνδυαστεί με ένα παγκόσμιο όραμα και ένα πρόγραμμα συνεργασίας. Εάν δεν μπορούμε να κάνουμε και τα δύο μαζί, θα αντιμετωπίσουμε ξεχωριστά [η κάθε μια κυβέρνηση] το χειρότερο σενάριο», τονίζει ο πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ.

Τι οραματίζεται ο κ. Κίσινγκερ σχετικά με την μετάβαση στην μετα-κορωνοϊό τάξη πραγμάτων; Ο έμπειρος διπλωμάτης εισηγείται στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και στις ξένες κυβερνήσεις έναν οδικό χάρτη ο οποίος απαρτίζεται από τρία σκέλη. Πρώτον, μια παγκόσμια, συντονισμένη αντιμετώπιση και αντίσταση στις πανδημίες. Δεύτερον, την εστίαση της προσοχής στην επούλωση των πληγών που θα προκαλέσει στην παγκόσμια οικονομία ο νέος ιός. Τρίτον, την διαφύλαξη της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης μετά την κρίση του κορωνοϊού.

Ως προς την πρώτη πρόταση, η οποία από ότι πληροφορείται το συγκεκριμένο μέσο, απασχολεί ορισμένους αξιωματούχους στην Ουάσιγκτον και στις δυτικές πρωτεύουσες το τελευταίο διάστημα, εκφράζουμε έναν ενδοιασμό χωρίς ωστόσο να την απορρίπτουμε κατηγορηματικά. Η δική μας άποψη ότι είναι ότι η κρίση του κορωνοϊού δεν θα πρέπει να μετατραπεί σε μια ευκαιρία για τις παγκόσμιες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα, οι οποίες δεν αποκλείεται να την χρησιμοποιήσουν για να επιβάλλουν τις δικές τους ξεχωριστές ατζέντες στο διεθνές σκηνικό. Η διαχείριση του αγώνα κατά του κορωνοϊού πρέπει να γίνει με έναν τρόπο παρόμοιο με αυτόν του σχεδιασμού της D Day κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο σχεδιασμό και την εκτέλεση των δράσεων της συγκεκριμένης ιστορικής ημέρας η Σοβιετική Ένωση, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, και οι λοιπές συμμαχικές χώρες συμμετείχαν με ίσους όρους ανάλογα πάντα με τις δυνατότητες τους. Σε καμία περίπτωση δηλαδή, δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη που πραγματοποιήθηκαν μετά το 1945 και τα οποία μας οδήγησαν στον Ψυχρό Πόλεμο.

Δεύτερον, η φιλελεύθερη παγκόσμια οικονομία έχει φτάσει πλέον στα όρια των αντοχών της. Πρώτα η κρίση του 2008 και τώρα η παγκόσμια πανδημία φέρνουν στο προσκήνιο τα όρια των δυνατοτήτων του εν λόγω συστήματος. Το ερώτημα είναι το εξής: Άραγε δεν έχει έρθει πλέον η στιγμή για την συνολική αναθεώρηση του εν λόγω συστήματος το οποίο μεταξύ των άλλων, ευθύνεται και για την ταχεία εξάπλωση του κορωνοϊού;

Τέλος, ο τέως ΥΠΕΞ των ΗΠΑ θα πρέπει να μας διευκρινίσει για ποια φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη μιλά; Για αυτή που ευθύνεται εν μέρει για την κρίση του κορωνοϊού; Αυτή που σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές παράτησε στο έλεος των δανειστών τους χώρες όπως η Ελλάδα; Αυτό το σύστημα που βύθισε σε ατέρμονη κρίση την Μέση Ανατολή και έπληξε τις μουσουλμανικές κοινωνίες (μαζί με τις αδυναμίες που φέρουν οι ντόπιες κοινωνίες φυσικά); Αυτό το σύστημα που «γέννησε» λαϊκιστικά και ακροδεξιά φαινόμενα σε ολόκληρη την υφήλιο; Το σύστημα που τιμωρεί την Κούβα η οποία σπεύδει σήμερα να βοηθήσει οικονομικά και τεχνολογικά τις προηγμένες κοινωνίες της Ευρώπης;

Εν κατακλείδι λοιπόν, συμφωνούμε τον αξιότιμο κ. Υπουργό ως προς την ανάγκη για προσεκτικό σχεδιασμό της μετάβασης στον μετα-κορωνοϊό κόσμο. Διαφωνούμε ωστόσο ως προς την δοκιμασμένη και αποτυχημένη συνταγή για την διέξοδο από την μεγάλη κρίση. Η όλη υπόθεση «σηκώνει» μεγάλη κουβέντα που δυστυχώς δεν «χωρά» στα πλαίσια ενός μικρού άρθρου γνώμης.

 

X