ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μάιος 2015-Ιούλιος 2017: Αποκαλύψεις και ερωτήματα για το πως χάθηκε το Βαρώσι και η μισή Κύπρος

Το Κυπριακό Ζήτημα είναι γεμάτο με κομβικές περιόδους, μια εκ των οποίων μεσολαβεί μεταξύ του Μαΐου 2015 και του Ιουλίου 2017. Υπό την σκιά των σημερινών εξελίξεων στο Βαρώσι και τον σοβαρό κίνδυνο της τελικής διχοτόμησης, θεωρώ ότι καλό θα ήταν να εστιάσουμε σε ορισμένες αδημοσίευτες πληροφορίες από πηγές τις οποίες για ευνόητους λόγους εξακολουθώ να μην κατονομάζω. Οι συγκεκριμένες πληροφορίες θα μας βοηθήσουν να εστιάσουμε σε μια σειρά εύλογων ερωτημάτων που αφορούν τις κινήσεις της ε/κ πλευράς.

Ως γνωστόν, λίγους μήνες μετά την εκλογή του Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν στην Προεδρία της Τουρκίας και τον σχηματισμό της κυβέρνησης του Αχμέτ Νταβούτογλου, ο Μουσταφά Ακιντζί εκλέχθηκε στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας αφήνοντας πίσω του με μεγάλη διαφορά τον εθνικιστή τ/κ ηγέτη, Ντερβίς Έρογλου. Πρόκειται για την περίοδο που στην Ουάσιγκτον, ο Δημοκρατικός Μπάρακ Ομπάμα βρισκόταν στην εξουσία ενώ ο Αμερικανός Αντιπρόεδρος έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο. Παράλληλα, στα μέσα του 2015 η άποψη που ήθελε τους Δημοκρατικούς να διαιωνίζουν την εξουσία τους με την εκλογή της Χίλαρι Κλίντον ως της επόμενης Προέδρου το 2016, επικρατούσε σε πολλές πρωτεύουσες συμπεριλαμβανομένης και της Άγκυρας.

Λίγο μετά την «εκλογή» του κ. Ακιντζί, ξεκίνησε μια νέα εντατική διαδικασία διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό. Το αρχικό θετικό κλίμα στις δικοινοτικές σχέσεις το οποίο έσπρωξε πολλά κυπριακά μέσα, συμπεριλαμβανόμενης και της Κ, να μιλούν για «λύση-εξπρές» στο Κυπριακό, είχε τότε και την υποστήριξη της κυβέρνησης Αχμέτ Νταβούτογλου. Την περίοδο λ.χ. που οι δυο ηγέτες έπιναν ζιβανίες μπροστά στις κάμερες, μια πηγή που βρισκόταν πολύ κοντά στον Πρωθυπουργό της Τουρκίας ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «εκτός απροόπτου το Κυπριακό Ζήτημα οδεύει προς λύση. Ο Πρόεδρός μας και η εθνικιστική αντιπολίτευση δεν πρόκειται να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα καθώς το σχέδιο λύσης θα έχει την υποστήριξη του διεθνούς παράγοντα».

Η εν λόγω ανάγνωση των εξελίξεων συνέπιπτε χρονικά με την πρώτη εκλογική ήττα του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και την απώλεια της αυτοδυναμίας του. Πρόκειται για μια από τις σημαντικές στιγμές-καμπές στην πολιτική σταδιοδρομία του κ. Ερντογάν. Όπως μας αναφέρει μια πηγή της Κ, αυτή την περίοδο, πραγματοποιήθηκαν πολλές κρίσιμες συσκέψεις στο τουρκικό Προεδρικό στις οποίες συζητήθηκαν εκτενώς οι εξελίξεις. Συγκεκριμένα, «σε αυτές τις συσκέψεις αναζητούσαμε απάντηση σε ένα κρίσιμο ερώτημα. Πως θα ανακόψουμε την ανοδική πορεία της αντιπολίτευσης μετά την Υπόθεση Γκεζί και πως θα παραμείνουμε στην εξουσία έχοντας έρθει σε ανοιχτή αντιπαράθεση με μια σημαντική μερίδα των οπαδών μας στην υπόθεση της τρομοκρατικής οργάνωσης Γκιουλέν». Συνεχίζοντας, η πηγή μας αναφέρει ότι «σε συναντήσεις, στις οποίες ο Πρόεδρος κρατούσε λεπτομερείς σημειώσεις, έπεσε στο τραπέζι η γενική ιδέα για συνεργασία με τους κεμαλιστές εθνικιστές πολιτικούς, στρατιωτικούς, και γραφειοκράτες στη βάση ενός πλαισίου αλληλοκατανόησης. Το εν λόγω πλαίσιο συμπεριλάμβανε την απόσυρση του βέτο των νέων συμμάχων μας για το στυλ διακυβέρνησης του Προέδρου μας, λ.χ. για το μέλλον της κοσμικής αρχής, με αντάλλαγμα την τήρηση μιας αποφασιστικής γραμμής σε σειρά εθνικών ζητημάτων, όπως το Κουρδικό και το Κυπριακό. Με βάση αυτήν την συμφωνία, η Τουρκία θα προχωρούσε σε ένα νέο προεδρικό σύστημα το οποίο θα εξασφάλιζε το μέλλον της κυβερνητικής συντηρητικής-εθνικιστικής συμμαχίας».

Αυτό το πλαίσιο συνεννόησης μεταξύ κυβέρνησης Ερντογάν και «εθνικιστών» οδήγησε στα τέλη του 2015 τον ισχυρό πολιτικό άνδρα σε μια νέα εντυπωσιακή εκλογική νίκη. Προχωρώντας στα μέσα του 2016 σημειώθηκε η απομάκρυνση του κ. Νταβούτογλου από την Πρωθυπουργία και η κοινή αντιμετώπιση της απόπειρας πραξικοπήματος από τον κ. Ερντογάν και τους εθνικιστές συμμάχους του. Τα όσα συνέβησαν στην Τουρκία αλλά και στις διασκέψεις αυτή της περιόδου για το Κυπριακό μέχρι την «πανωλεθρία» του Κραν Μοντάνα τον Ιούλιο του 2017 είναι γνωστά. Γνωστές είναι και οι παράλληλες διεθνείς εξελίξεις με τον Ντόναλτ Τραμπ να βρίσκεται στον Λευκό Οίκο, το Brexit, την ρωσοτουρκική συνεργασία, την τουρκική εισβολή στην Συρία, και την ένταση στην Αν. Μεσόγειο.

Για αυτήν την περίοδο ωστόσο, υπάρχουν εξελίξεις από τουρκικής και κυπριακής πλευράς οι οποίες δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα. Λ.χ. σε κανένα ε/κ ή τ/κ μέσο ενημέρωσης δεν πρόκειται να βρούμε πληροφορίες για την άφιξη «ανθρώπων» του τουρκικού «Προεδρικού» στο νησί μετά το 2016, οι οποίοι είχαν αναλάβει να «οικοδομήσουν το κυπριακό παράρτημα» της εθνικιστικής-συντηρητικής συμμαχίας που υπήρχε στην Άγκυρα. Εκείνη την περίοδο, προσωπικότητες που βρίσκονταν σε «επίσημες αποστολές» αλλά και «επιχειρηματίες» και οπαδοί του Τούρκου Προέδρου πραγματοποίησαν κρίσιμες επαφές στην τ/κ κοινότητα, τόσο με τα παρακλάδια των Γκρίζων Λύκων όσο και τους διάφορους κύκλους της τ/κ Δεξιάς. Με βάση αυτές τις επαφές, δρομολογήθηκαν στην τ/κ πλευρά οι «εκκαθαρίσεις» στον στρατό, την «αστυνομία» και την «πολιτική άμυνα» αμέσως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία. «Θα ήταν γελοίο να πιστέψουμε ότι οι λίστες των επιβατών των ελικοπτέρων που έφτασαν στην ΤΔΒΚ για να παραλάβουν πραξικοπηματίες ετοιμάστηκαν μετά το πραξικόπημα», σημειώνει χαρακτηριστικά η πηγή μας, η οποία προσθέτει: «Αυτές οι λίστες προετοιμάστηκαν από επαγγελματίες πολιτικούς, στρατηγικούς αναλυτές, στρατιωτικούς, και μέλη των σωμάτων ασφαλείας οι οποίοι μετέφεραν στους τ/κ το μήνυμα ότι «η Τουρκία δεν θα παρατήσει την βόρεια Κύπρο ούτε στους ε/κ, ούτε στους FETÖ». Πρόκειται για την περίοδο που στην Άγκυρα, σε σειρά συσκέψεων, που κρατήθηκαν αρχικά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, λήφθηκαν σημαντικές αποφάσεις για το Βαρώσι, τις νέες στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο νησί και φυσικά τις εξελίξεις στο ζήτημα του φυσικού αερίου.

Αν και οι αδημοσίευτες πληροφορίες από την εποχή του Κραν Μοντάνα είναι πολλές, επιλέγουμε για την ολοκλήρωση του άρθρου μας, την εστίαση σε αναπάντητα ερωτήματα που προκύπτουν από τα προαναφερόμενα. Άραγε, την περίοδο του 2015-2017, η ε/κ πλευρά παρακολουθούσε από κοντά και πολυδιάστατα τις κρίσιμες εξελίξεις σε Τουρκία και τ/κ κοινότητα; Η ε/κ ηγεσία κατανόησε εγκαίρως και ορθά την σημασία της αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών στην Άγκυρα και τον αντίκτυπο αυτής της εξέλιξης στο Κυπριακό; Αν ναι, τότε γιατί δεν επέλεξε να αποφύγει το τελικό αδιέξοδο το ξημέρωμα της 7ης Ιουλίου 2017 στο Κραν Μοντάνα, τότε που η επιστροφή στο Βαρώσι θεωρούταν εφικτή και η τελική διχοτόμηση «απομακρυσμένο» ενδεχόμενο; Αν όχι, πως αιτιολογείται η ελλειμματική «ανάγνωση» της Τουρκίας από το κυπριακό Προεδρικό; Και τέλος, αν δεν υπήρξε ελλειμματική «ανάγνωση» πως εξηγούνται οι αποτυχημένες, ως προς τον τελικό στόχο της λύσης, επιλογές κατά την διάρκεια και μετά το Κραν Μοντάνα;

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X