Σε λίγες εβδομάδες, στην γειτονική Παλαιστίνη αναμένεται να λάβει χώρα ένα ιστορικό γεγονός. Με βάση το περίφημο «σχέδιο του αιώνα» το οποίο αποτελεί έμπνευση της ηγεσίας του Ντόναλντ Τραμπ, η νέα κυβέρνηση του Ισραήλ σχεδιάζει να προχωρήσει στην προσάρτηση περίπου 20% της Δυτικής Όχθης. Το σχέδιο της προσάρτησης αφορά πολύτιμα κομμάτια γης της Παλαιστίνης και της Ιορδανίας. Οι διεθνείς αναλυτές θεωρούν δεδομένο το γεγονός ότι η κίνηση του Ισραήλ θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στο διπλωματικό πεδίο.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες από τον ισραηλινό τύπο, το νέο σχέδιο της προσάρτησης αφορά όλους τους εβραϊκούς οικισμούς που δημιουργήθηκαν στη Δυτική Όχθη από το 1967, συμπεριλαμβανομένης της κοιλάδας του Ιορδάνη. Οι Ισραηλινοί ειδικοί υπολογίζουν ότι με το νέο σχέδιο το Ισραήλ θα προχωρήσει στην άμεση προσάρτηση του 20% των εδαφών της Δυτικής Όχθης. Πέρα από την προσάρτηση, προγραμματίζεται επίσης η αντικατάσταση της ισραηλινής στρατιωτικής διοίκησης στα εν λόγω εδάφη από το Σύνταγμα και τους Νόμους του Ισραηλινού Κράτους.
Το σχέδιο του Αμερικανού Προέδρου, παρέχει στους Παλαιστίνιους την λύση των δυο κρατών, δηλαδή την μακροπρόθεσμη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους και την αναγνώριση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσάς του, ως αντάλλαγμα της απώλειας σημαντικών εδαφών. Η Παλαιστινιακή Αρχή όχι μόνο έχει απορρίψει εξ αρχής αυτήν την πρόταση αλλά ταυτόχρονα έχει προειδοποιήσει το Ισραήλ ότι σε περίπτωση που προχωρήσει το σχέδιο της προσάρτησης είναι έτοιμη να διακόψει τις υπηρεσίες που η ίδια παρέχει αυτή την στιγμή στην περιοχή. Αν η ισραηλινή κυβέρνηση επιμένει στην προσάρτηση, τότε η Παλαιστινιακή Αρχή θεωρεί ότι θα είναι υποχρεωμένη να διακόψει την κάλυψη των αναγκών όλων ανεξαιρέτως πολιτών της περιοχής.
Οι τελευταίες πληροφορίες από το Ισραήλ θέλουν τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ «να πατά το κουμπί» για την εφαρμογή του νέου σχεδίου στις 1η Ιουλίου. Τότε, ο Μπένγιαμιν Νετανιάχου θα φέρει στο επίκεντρο της προσοχής του υπουργικού συμβουλίου την συμφωνία που επιτεύχθηκε με τις ΗΠΑ. Στην συνέχεια θα ζητήσει την έγκριση της κυβέρνησης, με ή χωρίς ψηφοφορία στην Βουλή, για την άμεση εφαρμογή του σχεδίου. Αξίζει να σημειωθεί μια μερίδα των εθνικιστικών δυνάμεων του Ισραήλ αντιτίθενται στο σχέδιο με το σκεπτικό ότι αυτό κλείνει την πόρτα για την δημιουργία του «Μεγάλου Ισραήλ».
Ανεξάρτητα από το αν την 1η Ιουλίου το Παλαιστινιακό και ολόκληρη η περιοχή θα εισέλθουν σε μια νέα περίοδο, η συζήτηση για την προσάρτηση σημαντικών εδαφών της Παλαιστίνης στο Ισραήλ είναι ουσιαστικά ένας «μέγα-σεισμός», ο οποίος επιφυλάσσει πολλούς ισχυρούς μετασεισμούς, αν όχι ένα τσουνάμι, για το διεθνές διπλωματικό πεδίο. Και αυτό διότι, φέρνει στο προσκήνιο νέα δεδομένα, και αναπάντητα μέχρι στιγμής ερωτήματα, τα οποία στην συνέχεια θα απασχολήσουν κυβερνήσεις, διπλωμάτες, και αναλυτές. Ενδεικτικά, τα τρία καίρια ερωτήματα τα οποία αναλύονται στη συνέχεια είναι σίγουρο ότι θα απασχολήσουν τον πολιτικό επιστήμονα και ιστορικό του μέλλοντος.
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται σχετικά με το νέο σχέδιο προσάρτησης του Ισραήλ αφορά την καρδιά των θεωριών περί εθνικισμού και των εθνοτικών συγκρούσεων από την οπτική γωνία της πολιτικής επιστήμης και των διεθνών σχέσεων. Εάν θεωρήσουμε την προσάρτηση ως ένα τετελεσμένο γεγονός, τότε αναφύεται το ερώτημα του κατά πόσο εισερχόμαστε σε μια νέα φάση στο παγκόσμιο σκηνικό. Άραγε σε αυτή την φάση νομιμοποιούνται οι αποφάσεις των κυβερνήσεων, κοινωνιών, εθνοαπελευθερωτικών κινημάτων, ξένων μεσαζόντων ή διεθνών οργανισμών να επιλύουν εθνικά προβλήματα ανταλλάσσοντας έδαφος με εξουσία; Μήπως σε ζητήματα όπως το Κυπριακό η ισχυρή πλευρά, σε διπλωματικό λ.χ. επίπεδο, θα αναγνωρίσει την κρατική υπόσταση του «αντίπαλου» με αντάλλαγμα την εξασφάλιση του ελέγχου σημαντικών περιοχών;
Δεύτερον, μήπως οδεύουμε προς την υιοθέτηση σύγχρονων διαδικασιών με βάση τις οποίες θα δημιουργηθούν νέες μειονότητες και νέα εθνικά και θρησκευτικά ενκλάβια εντός καινούργιων ή υφιστάμενων εθνικών επικρατειών; Στην περίπτωση του νέου ισραηλινού σχεδίου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο 20% των εδαφών της Παλαιστίνης το οποίο σχεδιάζεται να προσαρτηθεί στο Ισραήλ κατοικούν παλαιστινιακές κοινότητες. Παρόμοια, το τουρκικό σχέδιο για το Βαρώσι προβλέπει σε γενικές γραμμές την δημιουργία ενός ε/κ ενκλαβίου εντός της «ΤΔΒΚ».
Τέλος, προκύπτει το ερώτημα ποια θα είναι η τελική αντίδραση της διεθνούς κοινότητας και κυρίως της Ε.Ε. στην νέα εξέλιξη; Θα παραμείνουμε στο επίπεδο των γνωστών διπλωματικών ανακοινώσεων ή μήπως θα ακολουθήσουν πραγματικά, ρεαλιστικά βήματα, όπως λ.χ. κυρώσεις κατά του Ισραήλ; Όπως γίνεται κατανοητό ο «μέγα-σεισμός» που ακολουθεί στην Παλαιστίνη δεν αφορά αποκλειστικά τα ανατολικά παράλια της Μεσογείου. Οι μετασεισμοί και το τσουνάμι θα ταρακουνήσουν, αν όχι βραχυπρόθεσμα σίγουρα μακροπρόθεσμα, ολόκληρη την υφήλιο. Καιρός λοιπόν, για προβληματισμούς και προσεκτικές αναλύσεις εκ μέρους των διπλωματικών σωμάτων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
