Όπως επισημαίνεται στον τίτλο αυτού του άρθρου γνώμης ο κορωνοϊός είναι ταξικός. Υποθέτω ότι ο συγκεκριμένος τίτλος δεν πρόκειται να πείσει αρκετούς αναγνώστες ενός φιλελεύθερου μέσου όπως η Κ. Ωστόσο, τον συγκεκριμένο τίτλο-συμπέρασμα δεν τον φέρνει για πρώτη φορά στο προσκήνιο η συγκεκριμένη στήλη της Κ. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν μεγάλα φιλελεύθερα και συντηρητικά μέσα του αγγλοσαξονικού κόσμου. Η «συντηρητική»-κεντρώα «Washington Post» προβληματίζεται για τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο πλήττει η πανδημία του Covid 19 την κοινότητα των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ, την στιγμή που η φιλελεύθερη «The Guardian» υπογραμμίζει ότι η πανδημία επηρεάζει με πολύ διαφορετικό τρόπο τις οικονομικά ευάλωτες τάξεις. Το «Bloomberg» έρχεται να συμπληρώσει τις εν λόγω απόψεις αναφέροντας την κρίση του Covid 19 δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές εκρήξεις.
«Νέα ανάλυση της Washington Post με τα πρώτα στοιχεία από ολόκληρη τη χώρα δείχνει ότι ο νέος coronavirus εμφανίζεται - και σκοτώνει- μαύρους Αμερικανούς σε ένα δυσανάλογα υψηλό ποσοστό έναντι των λευκών Αμερικανών», τονίζει το αμερικανικό μέσο. Συνεχίζοντας το μέσο συνοψίζει τους λόγους για τους οποίους ο νέος ιός επηρεάζει με δραματικό τρόπο την καθημερινότητα της κοινότητας των μαύρων αναφερόμενο στα υψηλότερα ποσοστά υποκείμενων συνθηκών υγείας και την περιορισμένη πρόσβαση στην περίθαλψη. Επίσης, σημαντικό ρόλο φαίνεται να διαδραματίζουν οι παράγοντας της εργασίας, οι μαύροι Αμερικανοί κατέχουν σε μεγάλο ποσοστό «βασικές» θέσεις εργασίας, η ανεπαρκής πληροφόρηση για τις πανδημίες και τις νέες ασθένειες και οι ανισότητες στην στέγαση.
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η παρέμβαση της Laura Spinney από την «The Guardian», η οποία τονίζει ότι παρά το γεγονός ότι ιστορικά «οι πανδημίες δεν προκάλεσαν σε κάθε περίπτωση κοινωνική αναταραχή», στην περίοδο που ακολουθεί τον κορωνοϊό τα δεδομένα θα μπορούσαν να ήταν πολύ διαφορετικά. Η κ. Spinney τονίζει ότι «[Οι πανδημίες πλήττουν] περισσότερο τους φτωχούς, τους χαμηλόμισθους ή άτομα με ασταθή εισοδήματα που ζουν σε πολυσύχναστα καταλύματα και έχουν υποκείμενα προβλήματα υγείας, [αλλά] και για αυτούς τους οποίους η υγειονομική περίθαλψη είναι λιγότερο προσιτή ή λιγότερο προσβάσιμη. [Στην περίπτωση της νέας πανδημίας] υπάρχει ένα καίνουργιο στοιχείο. Τα μέτρα απομόνωσης έχουν σχεδιαστεί για να επιβραδύνουν την εξάπλωση της νόσου, να ανακουφίσουν την επιβάρυνση των συστημάτων υγείας και τελικά να σώσουν ζωές – και φαίνεται ότι μπορεί να το κάνουν αυτό. Αλλά μπορεί επίσης να επιδεινώνουν τις ίδιες τις κοινωνικές ανισότητες».
Ο Andreas Kluth από το «Bloomberg» έρχεται να συμπληρώσει στην επισήμανση της κ. Spinney προσθέτοντας χαρακτηριστικά ότι ο νέος ιός λειτουργεί ως «ένας μεγεθυντικός φακός για την ανισότητα». Αυτός ο «φακός» επιδεινώνει τις προϋπάρχουσες συνθήκες ανισότητας και σύντομα δεν αποκλείεται να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή, εξεγέρσεις, ή και επαναστάσεις. «Πίσω από τις πόρτες των νοικοκυριών που βρίσκονται σε καραντίνα, στις κουζίνες, στις φυλακές, στις φτωχογειτονιές και στρατόπεδα προσφύγων - όπου οι άνθρωποι ήταν πεινασμένοι, άρρωστοι και ήδη ανησυχούσαν πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας- η τραγωδία και τα τραύματα συσσωρεύονται. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η μεγάλη πίεση θα απελευθερωθεί», προειδοποιεί ο κ. Kluth, ο οποίος τονίζει ότι «Καθώς ο κορωνοϊός σαρώνει τον κόσμο, χτυπά τους φτωχούς πολύ πιο δυνατά από ότι τους πλούσιους. Άμεση συνέπεια [αυτής της εξέλιξης] θα είναι η κοινωνική αναταραχή, ακόμη και οι επαναστάσεις. Θα ήταν αφελές να πιστεύουμε ότι, μόλις τελειώσει αυτή η επείγουσα ιατρική κατάσταση, είτε μεμονωμένες χώρες είτε ο ολόκληρος ο πλανήτης θα συνεχίσουν στους κανονικούς ρυθμούς τους. Ο θυμός και η πικρία θα βρουν νέες διεξόδους [για να απελευθερωθούν]».
Εφόσον λοιπόν, φιλελεύθερα και συντηρητικά μέσα της οικονομικά και βιομηχανικά-τεχνολογικά αναπτυγμένης Δύσης προειδοποιούν για τις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις της κρίσης του νέου ιού, τότε ίσως θα ήταν φρόνιμο οι κοινωνίες που στο πρόσφατο παρελθόν έχουν βιώσει μεγάλες οικονομικές κρίσεις και κοινωνικοπολιτικές αναταράξεις, λ.χ. της Κύπρου, της Ελλάδας, της Τουρκίας και των αραβικών χωρών, να προετοιμαστούν για ισχυρούς κλυδωνισμούς την περίοδο που ακολουθεί. Το ζήτημα της λαϊκής εξέγερσης και της επανάστασης είναι μια «μεγάλη συζήτηση» που ξεπερνά τα στενά όρια ενός μικρούς άρθρου γνώμης. Περιορίζουμε την αναφορά μας σε αυτό το ζήτημα επισημαίνοντας την απουσία αποτελεσματικής αντιπολίτευσης στην περιοχή και την ανίσχυρη και αναποτελεσματική Αριστερά στον τομέα της ταξικής πάλης. Όσο απουσιάζουν από το προσκήνιο αυτά τα στοιχεία, το σίγουρο είναι ότι στο κοινωνικό και πολιτικό προσκήνιο θα «καιροφυλαχτούν» γνώριμα, «εφιαλτικού» τύπου στοιχεία του παρελθόντος, όπως ο λαϊκισμός και η ακροδεξιά. Το παράδειγμα της Ιταλίας μιλά από μόνο του. Όπως μας επεσήμανε πριν από λίγες ώρες ένας συνάδελφος από μεγάλο ιταλικό μέσο ενημέρωσης, «συνάδελφε δεν μπορώ ούτε και να σου περιγράψω την δυναμική που αναπτύσσει η ακροδεξιά και ο φασισμός στην χώρα».
