ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Όταν χαμογελά ο Πούτιν και ο Ρουχανί

Στην πρόσφατη τριμερή διάσκεψη για τις τελευταίες εξελίξεις στην Συρία που πραγματοποιήθηκε στην Τουρκία, Τούρκοι και ξένοι συνάδελφοι κατέγραψαν με προσοχή την καλή διάθεση των Προέδρων της Ρωσίας και του Ιράν. Και οι δυο ηγέτες εμφανίστηκαν μπροστά στις κάμερες χαμογελώντας και εκφράζοντας συγκρατημένη αισιοδοξία για τις εξελίξεις στην Συρία και στην ευρύτερη περιοχή. Οι τελευταίες εξελίξεις σε μια μεγάλη περιοχή που απλώνεται από το Ιράκ μέχρι την Λιβύη δικαιώνουν την συγκρατημένη αισιοδοξία του Βλαντίμιρ Πούτιν και του Χασάν Ρουχανί. Σειρά θετικών εξελίξεων έρχονται να ενισχύσουν την θέση του άξονα Ρωσίας-Ιράν-σιιτικών συμμάχων-Συρίας σε ένα μεγάλο μέτωπο.

Στο Ιράκ εδώ και ημέρες χιλιάδες διαδηλωτές βρίσκονται στους δρόμους και διαδηλώνουν κατά της κυβέρνησης, η οποία σχηματίστηκε πριν από λίγο καιρό και στηρίζεται πάνω σε «ευαίσθητες ισορροπίες». Στην πλειοψηφία τους, Σιίτες διαδηλωτές, νέοι, άνεργοι πολίτες του Ιράκ διαδηλώνουν κατά της κυβέρνησης και στοχεύουν σε πολιτική ανατροπή. Οι μαζικές διαδηλώσεις που έχουν ήδη αφήσει πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς στρέφονται κατά της κυβερνητικής συμμαχίας, η οποία διατηρεί στενή συνεργασία με την Τεχεράνη. Αυτή η εξέλιξη εκ πρώτης όψεως οδηγεί τον αναγνώστη στο συμπέρασμα ότι ο λαϊκός αναβρασμός έρχεται να ανατρέψει τα σχέδια της Ισλαμικής Δημοκρατίας στην γειτονική χώρα. Ωστόσο, η όλη πραγματικότητα είναι πολύ πιο διαφορετική. Οι διαδηλωτές δεν έχουν ηγεσία και ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Απογοητευμένοι νέοι έχουν κατέβει στους δρόμους και ζητούν πολιτική αλλαγή δίχως να προβάλλουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που οδηγεί σε αυτήν. Με βάση αυτήν την πραγματικότητα, έμπειροι Ιρακινοί αναλυτές και πολιτικοί επιστήμονες προειδοποιούν ότι στο άμεσο μέλλον, οι μαζικές κινητοποιήσεις ενδέχεται να έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό στο οποίο στοχεύουν οι διαδηλωτές. Ο ισχυρότερος παράγοντας στο ιρακινό πολιτικό πεδίο, το Ιράν, ενδέχεται να επωφεληθεί από το κλίμα πολιτικής ανωμαλίας που επικρατεί στην Βαγδάτη και να εντατικοποιήσει τον έλεγχο του στο ιρακινό πολιτικό σύστημα και στην ιρακινή κοινωνία.

Την ίδια περίοδο, στο βορειοανατολικό κομμάτι της Συρίας οι εξελίξεις και οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων εξυπηρετούν τα συμφέροντα του άξονα Ρωσίας-Ιράν. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ απομακρύνει τις αμερικανικές δυνάμεις από την παραμεθόρια περιοχή Τουρκίας-Συρίας, στην οποία οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ετοιμάζονται να λάβουν νέες πρωτοβουλίες. Οι Αμερικανοί φεύγουν από την περιοχή παρά τις υποσχέσεις που έχουν δώσει στους Κούρδους, οι οποίοι, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, ξεκινούν νέες εντατικές, παρασκηνιακές συνομιλίες με την Δαμασκό. Η πιθανή τουρκική εισβολή στην περιοχή ενδέχεται να έχει ως αποτέλεσμα μια νέα, διευρυμένη τουρκική ζώνη κατοχής, τα όρια της οποίας θα διέπει λίγο ή πολύ η προηγούμενη συμφωνία Αδάνων Τουρκίας-Συρίας και την επιστροφή των δυνάμεων της Δαμασκού τόσο στο Ιντλίμπ όσο και σε περιοχές που σήμερα κρατούν οι Κούρδοι. Φυσικά, την ίδια περίοδο δεν αποκλείεται να δούμε στην περιοχή την επανεμφάνιση του Ισλαμικού Κράτους, μια εξέλιξη που θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή για την επ΄αορίστου βάσεως διαιώνιση της παρουσίας των ρωσικών και ιρανικών παραγόντων στα εδάφη της Συρίας.

Στο Ιράκ και στην Συρία οι εξελίξεις τρέχουν την ώρα που στα περίχωρα της Κύπρου παρατηρείται ένταση με αφορμή τις τελευταίες ενέργειες της Τουρκίας. Η αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Κύπρο και τους υποστηρικτές της είναι μια εξέλιξη που εξυπηρετεί τα σχέδια της Ρωσία και του Ιράν στην ευρύτερη περιοχή, καθώς το ρήγμα στους κόλπους της δυτικής συμμαχίας φέρει μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ πιο κοντά στο μπλοκ της Ευρασίας. Μπορεί σε επίσημο επίπεδο, Τεχεράνη και Μόσχα να μην συμφωνούν με τις μονομερείς ενέργειες της Τουρκίας τόσο στην Συρία όσο και στην Κύπρο, ωστόσο, στις διμερείς συνομιλίες οι Τούρκοι διπλωμάτες πλέον βρίσκουν ενώπιον τους Ρώσους και Ιρανούς αξιωματούχους που είναι πρόθυμοι να πληροφορηθούν για τις τουρκικές ευαισθησίες και προτεραιότητες σε σειρά «εθνικών ζητημάτων».

Τέλος, δεν πρέπει να αγνοούμε την σημασία των εξελίξεων που τρέχουν και στην Λιβύη. Σε αυτήν την χώρα, ο εμφύλιος πόλεμος έχει πλέον προ πολλού ξεπεράσει τα στενά περιθώρια μιας εσωτερικής διαμάχης. Στην Τρίπολη και στα περίχωρα της η Τουρκία και το Κατάρ αναμετριούνται με τον άξονα Γαλλίας-Αιγύπτου. Η Ρωσία καιροφυλαχτεί για να εξασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα αναλόγως με την τροπή των εξελίξεων στην μεγάλη εμφύλια αναμέτρηση.

Σε γενικές γραμμές οι εξελίξεις σε Ιράκ, Συρία, Κύπρο και Λιβύη μας δείχνουν ότι οι λανθασμένοι υπολογισμοί των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και των συμμάχων τους όταν συνδυαστούν με τις ταξικές-πολιτικές-εθνοθρησκευτικές αντιθέσεις των ντόπιων λαών, μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ενίσχυση της θέσης των αντίπαλων δυνάμεων του φιλελεύθερου συνταγματικού τόξου στην γεωστρατηγική σκακιέρα. Στην περίπτωση μικρότερων πρωταγωνιστών όπως λ.χ. η Κύπρος, εφόσον δεν τίθεται ζήτημα ελέγχου των κινήσεων και των λαθών των Μεγάλων Δυνάμεων, η λογικότερη επιλογή θα ήταν ο έλεγχος-διευθέτηση των τοπικών αντιθέσεων. Για κάτι τέτοιο ωστόσο χρειαζόμαστε ικανές πολιτικές ηγεσίες με όραμα και στρατηγικό βάθος σκέψης και σχεδιασμού. Εμείς ωστόσο επιλέγουμε να εστιάσουμε σε υποτιθέμενα σενάρια (ιταλική ή γαλλικά ασπίδα προστασίας για κυπριακή ΑΟΖ κ.ο.κ.) και σε ένα-δυο ατάκες του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ. Έτσι μας μένει μονάχα το χαμόγελο του κ. Πούτιν και του κ. Ρουχανί…

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X