ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τι μας προειδοποιεί ο Οτζαλάν;

Με τον ρόλο του φυλακισμένου ηγέτη του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος στο πολιτικό πεδίο της Τουρκίας είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ διεξοδικά την περίοδο που δρομολογούσε την έκδοση του πρώτου βιβλίου μου στην Τουρκία, το οποίο επικεντρωνόταν στις εξελίξεις στο Κουρδικό Ζήτημα κατά την περίοδο του 2010-2013.

Η έρευνα, το αρχειακό υλικό και τα σχετικά δημοσιεύματα στα τουρκικά και κουρδικά με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας, ο Αμντουλλάχ Οτζαλάν, μέσα από τον διάλογο του με μια μερίδα εκπροσώπων του τουρκικού κράτους με φιλελεύθερο προφίλ, μετεξελίχθηκε σταδιακά σε έναν πρωταγωνιστικό πολιτικό παράγοντα της Τουρκίας. Λίγα χρόνια μετά την σύλληψη του, ο κ. Οτζαλάν είχε την δυνατότητα να επηρεάσει τις πολιτικές ισορροπίες και να ανοίξει τον δρόμο για σαρωτικές εξελίξεις στην Τουρκία. Σήμερα, παρά την απομόνωση του στην φυλακή του νησιού του Ιμραλί, ο ηγέτης του κουρδικού κινήματος διατηρεί αυτήν την ιδιότητα του και οι περιορισμένες από το τουρκικό κράτος δημόσιες παρεμβάσεις και τοποθετήσεις του έχουν ξεχωριστή σημασία τόσο για την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν όσο και για όλους τους πολιτικούς πρωταγωνιστές της Τουρκίας.

Πριν λίγες ώρες, ο κ. Οτζαλάν πραγματοποίησε μια νέα δημόσια παρέμβαση. Η τοποθέτηση του ήρθε σε μια στιγμή που το τουρκικό κράτος απομάκρυνε από τα καθήκοντα τους, τους εκλεγμένους δημάρχους τριών μεγάλων κουρδικών επαρχιών (Μάρντιν, Βαν και Ντιγιάρμπακιρ). Οι σκέψεις που μοιράστηκε ο κ. Οτζαλάν με τους δικηγόρους του και ολόκληρη την τουρκική κοινωνία έχουν προειδοποιητικό χαρακτήρα και κατά την ταπεινή άποψη μου, δεν αφορούν αποκλειστικά την Τουρκία αλλά ολόκληρη την περιοχή.

Στα πλαίσια της νέας συνάντησης του με τους δικηγόρους του λοιπόν, ο κ. Οτζαλάν μοιράζεται έναν σημαντικό προβληματισμό. Αφήνει να εννοηθεί ότι ο τουρκικός κρατικός μηχανισμός σήμερα ελέγχεται εξ’ολοκλήρου από μια εθνικιστική και μιλιταριστική κλίκα. Σε αντίθεση με την προηγούμενη δεκαετία, όταν η ηγεσία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) έδινε αγώνα δρόμου για να απομακρύνει τον τουρκικό στρατό από το πολιτικό προσκήνιο και η τουρκική κοινωνία έφερε ελπίδες για τον εκδημοκρατισμό του κράτους και της κοινωνίας, σήμερα, παράγοντες του κράτους που τάσσονται υπέρ ολοκληρωτικών και μιλιταριστικών πρακτικών και επιλογών σε διάφορα πεδία, οδηγούν την Τουρκία σε νέες περιπέτειες.

Σύμφωνα με τον κ. Οτζαλάν, τόσο στο βόρειο τμήμα της Συρίας όσο και στο εσωτερικό της Τουρκίας, η εθνικιστική και μιλιταριστική κλίκα του κρατικού μηχανισμού δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για μια μεγάλη, τελική αναμέτρηση του τουρκόφωνου πληθυσμού με τους Κούρδους. Ο ιστορικός ηγέτης των Κούρδων της Τουρκίας χαρακτηρίζει τα νέα στρατιωτικά σχέδια της Άγκυρας για την Συρία ως ένα είδος «αυτοκτονίας». Παράλληλα, τονίζει ότι η εθνικιστική και μιλισταστική κλίκα που έχει καταφέρει να ελέγξει το τουρκικό κράτος μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, παραφράζει την ιστορία, τις ιστορικές πραγματικότητες, τις αρχές της δικαιοσύνης και σε γενικές γραμμές ότι θεωρεί ότι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της.

Η προειδοποίηση του κ. Οτζαλάν ότι μια ομάδα που σήμερα ελέγχει το τουρκικό κράτος οδηγεί την Τουρκία και ολόκληρη την περιοχή σε νέες περιπέτειες, είναι βαρυσήμαντη για τουλάχιστον τρεις λόγους. Πρώτον, ρίχνει φως στην συζήτηση που απασχολεί σήμερα αναλυτές, δημοσιογράφους και ακαδημαϊκούς στην Τουρκία. Τι συνέβη την νύχτα της 15ης Ιουλίου 2016; Ο Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν κατάφερε να δρομολογήσει τα δικά του σχέδια για την Τουρκία χρησιμοποιώντας την κλίκα του Εργκενεκόν; Ή μήπως συνέβη το αντίθετο; Η κλίκα του Εργενεκόν κατάφερε να ελέγξει το τουρκικό κράτος και τον ίδιο τον κ. Ερντογάν;

Δεύτερον, ανεξάρτητα από την απάντηση του προαναφερόμενου ερωτήματος, το σίγουρο είναι ότι όλοι οι νέοι σχεδιασμοί του τουρκικού κράτους, παρά το γεγονός ότι είναι πλήρως εναρμονισμένοι με τις πάγιες, βασικές αρχές και προτεραιότητες του τουρκικού έθνους-κράτους (καταπολέμηση του κουρδικού αιτήματος περί αυτονομίας, ανταγωνισμός με την Ελλάδα κ.ο.κ.), οδηγούν ολόκληρη την περιοχή σε νέες περιπέτειες.

Τέλος, για τους «συνομιλητές» της Άγκυρας, στην νέα περίοδο, προκύπτουν σειρά ζητημάτων-αναπάντητων ερωτημάτων: Με ποιον τρόπο θα συνομιλήσεις με την Τουρκία του εθνικισμού και του μιλιταρισμού; Πως θα ελεγχθεί η επιθετικότητα της; Πως θα αναζητηθούν λύσεις σε μεγάλα προβλήματα (όπως το Κυπριακό) όταν στην Άγκυρα στην εξουσία έχουν επιστρέψει στρατηγοί που πριν από 6-7 χρόνια εστιάζαν την προσοχή τους στο ενδεχόμενο ενός στημένου, θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο για να εξυπηρετηθούν τα δικά τους πολιτικά συμφέροντα στο εσωτερικό της χώρας (υπόθεση Βαριοπούλα);

Για την περίπτωση της Ελλάδας και της Κύπρου το σίγουρο είναι ότι τα αναπάντητα ερωτήματα είναι πολλά. Όπως σίγουρη και δεδομένη πλέον είναι η νέα διαδικασία στο Κυπριακό. Προχωράμε προς την στιγμή της μεγάλης απόφασης (ομοσπονδία, ναι ή όχι) σε μια περίοδο που η Τουρκία βιώνει την μεγαλύτερη συστημική κρίση

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X