ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τι θα κάνουμε με τον Ακιντζί;

Όσοι διαβάζουν εδώ και χρόνια την συγκεκριμένη στήλη γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο αρθρογράφος έχει «κηρύξει πόλεμο» στο περίφημο «political correctness», το οποίο πρεσβεύουν πολλοί εκπρόσωποι της σύγχρονης δημοσιογραφίας. Στόχος μας δεν είναι η άμεση συμφωνία (παράδοση για πολλούς) με την κάθε «επίσημη ρητορική», και φυσικά ούτε η άμεση (αυτόματη) αμφισβήτηση ή άσκηση κριτική σε κάθε είδους εξέλιξη ή τοποθέτηση. Επιχειρούμε όσο το δυνατόν να προσεγγίσουμε τις εξελίξεις με περισσότερα «επιστημονικά εργαλεία» (ο όρος δημοσιογραφική αντικειμενικότητα δεν μας βρίσκει πλήρως σύμφωνους καθώς στην πράξη έχει αποδεχθεί τα μεγάλα κενά του) και φυσικά μέσα από μια κριτική ματιά, την οποία μας διδάσκει η «αθάνατη» αρχαιοελληνική φιλοσοφία και ρητορική.

Μέσα στα πλαίσια της συγκεκριμένης προσπάθειας πριν από περίπου τέσσερα χρόνια επιλέξαμε να προσεγγίσουμε με μια προσεκτική ματιά στην νέα ηγεσία του Μουσταφά Ακιντζί. Την περίοδο που κύκλοι που υποστηρίζουν την ομοσπονδιακή λύση πανηγύριζαν την επικράτηση του καριερίστα, κεντρώου πολιτικού, εμείς επιλέξαμε να αναλύσουμε τις εξελίξεις διεξοδικά, πολυδιάστατα και με βάση το ιδεολογικό, «πολιτικό» και διπλωματικό οπλοστάσιο της προηγούμενης περιόδου. Σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους γνωρίζαμε πολύ καλά το γεγονός ότι ο κ. Ακιντζί δεν κρατούσε στο χέρι του το μαγικό ραβδί της λύσης και δεν ήταν σε θέση να παρασύρει αυτομάτως την Άγκυρα πίσω από τον στόχο της λύσης. Επίσης, καταγράφαμε με μεγάλη προσοχή τις πολιτικές ισορροπίες που άλλαζαν στην Άγκυρα και στο εξωτερικό με ραγδαίους ρυθμούς. Λ.χ. όταν το 2015 ένας «παράγοντας» του τουρκικού προεδρικού μας ζήτησε την άποψη μας για τις αμερικανικές εκλογές και εμείς εστιάσαμε στην υποψηφιότητα του Ντόναλτ Τραμπ, ο συνομιλητής μας έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει την ικανότητα μας για ανάλυση σημαντικών διεθνών εξελίξεων. Παρόμοια μεταχείριση είχαμε την ίδια περίοδο και στην Λευκωσία, με αυτό το μέσο να εστιάζει στα αμφιλεγόμενα μηνύματα της Άγκυρας, στα υπονοούμενα περί λύση δυο κρατών υπό την σκέπη της ομοσπονδίας, και «συναδέλφους» να επιχειρούν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα μεταφράζοντας την τουρκική λέξη «devlet» ως πολιτεία ή κρατίδιο. Πρόκειται για την περίοδο που κάποιοι κύκλοι της Αθήνας, της Λευκωσίας και της Ουάσιγκτον στήριζαν τις ελπίδες τους στην πρωθυπουργία του Αχμέτ Νταβούτογλου και κάποιων παραγόντων του τουρκικού στρατού και της τουρκικής διπλωματίας, την στιγμή που στον ορίζοντα της Τουρκίας εμφανιζόταν η απειλή ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος και αυταρχικού καθεστώτος.

Η παρούσα στήλη, λοιπόν, η οποία με το ύφος ενός σύγχρονου Δον Κιχώτη επιχείρησε την προηγούμενη περίοδο να δώσει μάχη με τους σύγχρονους (δυστυχώς όχι φαντασιακούς, αλλά πραγματικούς) ανεμόμυλους (τις δήθεν αλάνθαστες πληροφορίες-ψευδαισθήσεις των Αθηνών, της Λευκωσίας και ξένων διπλωματών), σήμερα επιμένει στην πάγια στρατηγική της και θεωρεί χρέος της να προειδοποιήσει για την ιστορική σημασία των εξελίξεων που ακολουθούν στο Κυπριακό κατά το επόμενο διάστημα.

Μπορεί στο παρελθόν πολλές από τις κινήσεις και θέσεις της ηγεσίας Ακιντζί και των υποστηρικτών της λύσης και στις δυο πλευρές της Πράσινης Γραμμής να μην μας βρήκαν πλήρως σύμφωνους, ωστόσο η κρισιμότητα της παρούσας συγκυρίας δεν αφήνει πολλά περιθώρια αμφιβολίας για τα όσα ακολουθούν στο κεφάλαιο που δεν λέει να κλείσει και ακούει στο όνομα «Κυπριακό Ζήτημα» (την ίδια περίοδο ασκήσαμε παρόμοια κριτική και στην ηγεσία του Νίκου Αναστασιάδη, όπως θα θυμάται ο προσεκτικός αναγνώστης).

Λίγο πριν τις «προεδρικές εκλογές» του 2020 λοιπόν, και ενώ στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής, η Άγκυρα και οι κύκλοι της τ/κ Δεξιάς βιάζονται για να ανοίξουν το κεφάλαιο των δυο κρατών λοιπόν, θεωρούμε χρέος μας να καταγράψουμε τρεις κρίσιμες εξελίξεις, τις οποίες θα πρέπει να λάβει υπόψη του κάθε πολίτης που νοιάζεται για το μέλλον του τόπου.

Πρώτον, υπογραμμίζουμε ότι, όπως έχει άλλωστε υπογραμμίσει η κυριακάτικη έκδοση της Κ, οι «προεδρικές εκλογές» της Άνοιξης του 2020 έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα στενά πλαίσια μιας πολιτικής αναμέτρησης της τ/κ κοινότητας, για το ανώτατο πολιτικό αξίωμα των τ/κ. Σε λίγους μήνες, στην άλλη πλευρά αναμετριούνται δυο αντίπαλα στρατόπεδα για το μέλλον του ίδιου του Κυπριακού. Ο κ. Ακιντζί υπερασπίζεται την ομοσπονδιακή λύση, την στιγμή που Άγκυρα και μέτωπο του «όχι» βάλλουν κατά της ηγεσίας του και της ε/κ πλευράς με το σκεπτικό ότι το κεφάλαιο της ομοσπονδίας έχει κλείσει. Η επίθεση του μετώπου της απόρριψης λαμβάνει νέες διαστάσεις με την κάθε νέα ημέρα, με απειλητικού περιεχομένου μηνύματα να αφήνουν την σκιά τους στην νέα πολιτική αναμέτρηση.

Δεύτερον, ο κ. Ακιντζί δεν δέχεται επίθεση μονάχα από το μέτωπο του «όχι». Σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή η ηγεσία του παραμένει απομονωμένη, δίχως καμία ουσιαστική υποστήριξη και βοήθεια είτε από τους ε/κ υποστηρικτές της λύσης είτε από την διεθνή κοινότητα. Και σαν δεν έφταναν όλα αυτά, η τ/κ Αριστερά, με εξαίρεση μια μικρή ομάδα πολιτικών και σχηματισμών, δεν διευκολύνει το έργο του (η κεντροαριστερά ετοιμάζεται να κατέβει στις «εκλογές» με ξεχωριστή υποψηφιότητα). Τονίζουμε ότι με τον όρο «υποστήριξη» δεν αναφερόμαστε σε υλική ή πολιτική υποστήριξη που θα μπορούσε να εκληφθεί ως ωμή παρέμβαση στα τ/κ πολιτικά δρώμενα, αλλά σε θετικά μηνύματα και ουσιαστικές προτάσεις για την άμεση άρση του αδιεξόδου στο Κυπριακό.

Τέλος, από την σκοπιά της ηγεσίας του αξιότιμου Προέδρου της Δημοκρατίας ξεχωρίζει ένα σημαντικό ερώτημα: Πως θα διαχειριστεί η ε/κ πλευρά τις επιθέσεις που δέχεται το μέτωπο της λύσης στην τ/κ κοινότητα και ακόμη το ενδεχόμενη της πτώσης και διάλυσης του την Άνοιξη του 2020; Θα επαναλάβει ο Νίκος Αναστασιάδης το λάθος του Δημήτρη Χριστόφια και θα γυρίσει την πλάτη του στην λύση (στον εκπρόσωπο της, ανεξάρτητα από τις μεγάλες αδυναμίες που φέρει ο ίδιος) με το σκεπτικό ότι όποια και αν είναι η ηγεσία της άλλης πλευράς, η βασική γραμμή της τουρκικής πλευράς δεν πρόκειται να αλλάξει; Ή θα επιχειρήσει να επωφεληθεί από τους λίγους μήνες που απομένουν για να ανοίξει τον δρόμο αν όχι για την λύση, τουλάχιστον για ένα είδος ενδιάμεσης λύσης (με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και συγκεκριμένους όρους για την τελική λύση);

ΥΓ. Ευχόμαστε περαστικά στον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μπορεί να μην συμφωνούμε σε πολλά με τον «σύντροφο», αλλά ο ίδιος, το κίνημα του, ο αγώνας του αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της «ομορφιάς» που ονομάζεται η Κύπρος. Η Κύπρος είναι όμορφη και πλούσια με όλα τα «χρώματα» της…

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X