Του Παναγιώτη Καπαρή
«Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες» λέει το άσμα. Ωστόσο, οι πιο ψύχραιμοι προσθέτουν ότι είναι και για τους λεβεντομ… Οι αρνητές των εμβολίων για τον κορωνοϊό, πραγματοποίησαν πριν από μερικές ημέρες μια πρωτοφανή σε όγκο εκδήλωση – γύρω στις 10.000 άτομα– έξω από το Προεδρικό Μέγαρο. Βροντοφώναξαν τις θέσεις τους, οι οποίες κινούνται μεταξύ ακραίας θρησκευτικότητας και ακραίας συνωμοσιολογίας, με κοινή συνισταμένη τον φόβο για τα τεκταινόμενα στο «βαθύ και άγνωστο» παγκόσμιο κέντρο εξουσίας. Ακόμη και οι επιστημονικές απόψεις γιατρών, κινήθηκαν σε ένα νεφελώδες επίπεδο, ακατανόητο για τις μάζες, οι οποίες κάθε άλλο παρά λογικά επιχειρήματα επιζητούσαν. Αξιοσημείωτο ήταν και το γεγονός ότι η θεαματική εκδήλωση, πραγματοποιήθηκε χωρίς τα θεσμοθετημένα Μέσα Ενημέρωσης, χωρίς προϋπολογισμούς, χωρίς ειδικούς και με μόνη δύναμη το δίκτυο των αχανών Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Με άλλα λόγια οι «μικροί θεοί επί της γης, παπάδες και γιατροί», έκαναν το θαύμα τους.
Ωστόσο, το όνειρο κατάντησε εφιάλτης για πολλούς, αγίους, ήρωες, ή και λεβεντομ…, οι οποίοι τώρα σέρνονται στα δικαστήρια, για να πληρώσουν το τίμημα της χωρίς μέτρο ανδρείας τους. Νόμισαν ότι μπορούσαν να καταρρίψουν από τον «Όλυμπο ακόμη και τον Δία» και εισέβαλαν στο συγκρότημα του Κωστή Χατζηκωστή, καίοντας αυτοκίνητα και προκαλώντας τεράστιες υλικές ζημιές. Θεία τύχη, δεν θρηνήσαμε θύματα, είτε αστυνομικούς, οι οποίοι δέχτηκαν πυρά με φωτοβολίδες, είτε εργαζόμενους, οι οποίοι θα μπορούσαν να καούν σαν τα κοτόπουλα στο κλουβί. Τα θλιβερά γεγονότα έδωσαν διέξοδο στο κράτος εξουσίας, για να λάβει δυναμικά μέτρα καταστολής. Το στίγμα του «Αίαντα», του κανονιού νερού, το οποίο παραλίγο να τυφλώσει μια κοπελιά, σε προηγούμενη διαδήλωση, ουσιαστικά σβήστηκε στα μάτια της κοινωνίας, η οποία τώρα εκλιπαρεί για ασφάλεια και ησυχία.
Το τελευταίο διάστημα διάφορες έρευνες –δημοσκοπήσεις– εντόπισαν τους λόγους, για τους οποίους δεν εμβολιάζονται κυρίως οι νέοι. Ένας στους τέσσερις επικαλείται την απουσία τεκμηριωμένων ερευνών για ενδεχόμενες παρενέργειες, καθώς και την άρνηση γιατρών και νοσοκόμων, περίπου οι μισοί, να εμβολιαστούν. Μια άλλη αντίστοιχη ομάδα, απλώς δεικνύει αδιαφορία, αφού πιστεύει ότι είναι άτρωτοι στην ασθένεια και προβάλει περιπτώσεις νέων οι οποίοι πέρασαν την ασθένεια χωρίς ουσιαστικά συμπτώματα. Επικαλείται και τη γραφειοκρατία, γι’ αυτό και μόλις εφαρμόστηκε το σύστημα «walk in» δηλαδή εμβολιασμοί χωρίς ηλεκτρονικές αιτήσεις, παρατηρήθηκε μεγάλο ενδιαφέρον.
Μια άλλη μικρότερη ποσοστιαία ομάδα είναι οι διαφωνούντες χωρίς λόγο και αιτία και με μόνη δικαιολογία τον πόλεμο κατά της εξουσίας. Είναι χαρακτηριστική και η εκτίμηση κοινωνιολόγων, οι οποίοι λένε ότι αν έλεγαν σε αυτή την ομάδα ότι δεν χρειάζεται να εμβολιαστούν, αυτοί θα έκαναν επανάσταση για να εμβολιαστούν. Και υπάρχει και μια μεγαλύτερη ομάδα, πιστών ή θρησκευόμενων, οι οποίοι θεωρούν ότι ο Θεός και οι Άγιοι θα τους σώσουν χωρίς τα εμβόλια. Θεωρούν ακόμη ότι ο κορωνοϊός είναι κομμάτι της παγκόσμιας συνωμοσίας για να έλθει ο αντίχριστος. Μεγάλο ποσοστό σε αυτή την ομάδα είναι πιστοί, οι οποίοι απλά κάνουν υπακοή στον πνευματικό τους πατέρα, ο οποίος αναλαμβάνει και την πνευματική ευθύνη. Αυτή η ομάδα θεωρείται ότι είναι αδύνατο να αλλάξει θέση, όσα «δώρα» και να λάβει, όσα «βάσανα» και αν υποστεί.
Σε ένα παράλληλο επίπεδο, γίνονται αναλύσεις από κοινωνιολόγους, γιατρούς, ψυχολόγους και άλλους επιστήμονες, οι οποίοι εντοπίζουν τρωτά σημεία, στις άστοχες και ενίοτε ατυχέστατες αποφάσεις των κυβερνώντων. Ανάμεσά τους και η σύλληψη του γιατρού Ελπιδοφόρου Σωτηριάδη, μια κίνηση εξαιρετικά υψηλού ρίσκου. Στη δράση των επιδημιολόγων, οι οποίοι κατάντησαν σχολιαστές, χωρίς επιστημονικό λόγο, καθώς και στον άκρατο λόγο «τρομολάγνων» δημοσιογράφων. Στο τραπέζι των συζητήσεων τίθεται και η θεωρία με το «μπαλόνι» της κοινωνικής αγανάκτησης, της πνευματικής κούρασης, το οποίο ήδη φουσκώνει επικίνδυνα και κινδυνεύει να εκραγεί. Τώρα αν θα γίνουν κινήσεις εκτόνωσης ή αν θα ενταθούν ακόμη περισσότερο τα απαγορευτικά μέτρα, είναι μια άλλη δύσκολη εξίσωση.
Κάθε κρίση αποτελεί και ευκαιρία για καλές αλλαγές. Η κρίση του κορωνοϊού, ήταν ένα είδος μαγικού αλωνιού και ήδη στην κοινωνία άρχισαν να χωρίζουν τα άχυρα από το σιτάρι. Ήδη εμφανίζονται στο προσκήνιο νέα άφθαρτα πρόσωπα, τα οποία δίνουν ελπίδα για το αύριο. Το θαύμα ήδη λειτουργεί στο νησί των αγίων, αλλά και των αγυρτών. Λυτρωτικά είναι και τα λόγια ενός γλυκού παππούλη. Έλεγε ταπεινά ότι μπορεί οι «εγκέφαλοι» της πανδημίας, να είναι «δαιμονικοί» άνθρωποι, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, αφού και εμείς έχουμε τον ισχυρότερο και παντοδύναμο Χριστό μας, ο οποίος μας προσέχει και μας φροντίζει. Μιλούσε για αγίους οι οποίοι έβαζαν στον σταυρό τους και έπιναν δηλητήρια και αγίους οι οποίοι δίδασκαν με όπλο τα θαύματα. Στο τέλος της ημέρας, ο Θεός γελά καλύτερα, ακόμη και από τους επαναστάτες χωρίς αιτία.
