ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Για να γυρίσει ο ήλιος της Βουλής

Του Παναγιώτη Καπαρή

Του Παναγιώτη Καπαρή

Το 1960, όταν εγκαθιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, η Βουλή των Αντιπροσώπων εθεωρείτο για τους ηγέτες των δύο κοινοτήτων περίπου ως ένα επικυρωτικό σώμα, χωρίς καμία ουσιαστική εξουσία. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος μαζί με τον Φαζίλ Κιουτσιούκ, οι οποίοι στην ουσία μοίραζαν το πολιτικό παιχνίδι, «φιλανθρώπως» σκεπτόμενοι, έδωσαν το δικαίωμα στους βουλευτές να διατηρούν την προσωπική τους εργασία, εκτός από το δημόσιο και ως δώρο, τους πρόσφεραν αφορολόγητο αυτοκίνητο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τις δύσκολες εκθέσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών, επί των νομοσχεδίων, τις συνέτασσαν οι ίδιοι οι πρόεδροι των Επιτροπών, πολλές φορές με χειρόγραφα κείμενα. Σήμερα για τη σύνταξη μιας έκθεσης απαιτείται κοπιώδης εργασία πολλών τεχνοκρατών. Χαρακτηριστικές ήταν οι περιπτώσεις βουλευτών κυρίως πριν από το 1974, οι οποίοι δεν άνοιγαν το στόμα τους για να μιλήσουν, αλλά παρακολουθούσαν τι ψήφιζαν οι αρχηγοί και σήκωναν ανάλογα το χέρι τους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σημαντικές «πονηρές» αποφάσεις, λαμβάνονταν είτε στην Αρχιεπισκοπή, είτε στα γραφεία του γιατρού Κιουτσιούκ και απλά υλοποιούνταν με έγερση των χειρών των βουλευτών. Όσοι είχαν την ευκαιρία ή το «βίτσιο» να διαβάσουν πρακτικά των συνεδριάσεων των τριών πρώτων χρόνων λειτουργίας της Βουλής, κατανοούν πολύ εύκολα τους λόγους για τους οποίους, από το 1964 μέχρι σήμερα, συζητούμε ακόμη το Κυπριακό.

Τα χρόνια πέρασαν και η Βουλή των Αντιπροσώπων, από επικυρωτικό σώμα, μετατράπηκε σε «κυβερνώσα Βουλή», αλλά χωρίς να έχει τη γραφειοκρατία της εκτελεστικής εξουσίας. Αποτέλεσμα είναι να πέφτει σε χοντρές γκάφες, παρασυρόμενη από θέσεις και υποσχέσεις «πονηρούληδων» προέδρων, γενικών διευθυντών και άλλων αξιωματούχων του κράτους. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, με κορυφαία την «παγίδα» για το κούρεμα των καταθέσεων, όπου ο πρόεδρος φαινομενικά απέτυχε να πείσει τους αρχηγούς των κομμάτων, την ώρα κατά την οποία άλλα έλεγαν και άλλα διαβεβαίωναν τους βουλευτές κάποιοι χρυσοπληρωμένοι και τάχα «σοφοί» τεχνοκράτες. Μεγάλη γκάφα ήταν και οι εγκρίσεις δεκάδων εκατομμυρίων για τις Κυπριακές Αερογραμμές, ύστερα από διαβεβαιώσεις «ευυπόληπτων» αξιωματούχων, οι οποίοι απλά εξαφανίστηκαν μετά την κατάρρευση της κρατικής εταιρείας. Μεγάλη «παγίδα» ήταν και η ιστορία του σκανδάλου του χρηματιστηρίου, μια χούφτα παμπόνηρων ανθρώπων, άρπαξε τις οικονομίες ζωής, σχεδόν όλων των Κυπρίων. Μεγάλη «παγίδα» αποτελεί και η ιστορία του «υπερόπλου» των διαταγμάτων για τον κορωνοϊό, για τα οποία ένας άνθρωπος ασκεί ουσιαστικά χωρίς έλεγχο, ταυτόχρονα νομοθετική και εκτελεστική εξουσία.

Η νέα Βουλή των Αντιπροσώπων καλό είναι να προβληματιστεί σοβαρά και να ψηφίσει πραγματικά μέτρα ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας και σίγουρα της απόσεισης του «πειρασμού» της ανάληψης ευθυνών, που δεν της ανήκουν. Δεν είναι λίγοι οι «πονηρούληδες» πρόεδροι και υπουργοί, οι οποίοι, αντί να έχουν το θάρρος να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ρίχνουν τις «καυτές» πατάτες στη Βουλή. Καλό είναι να θεσμοθετηθεί και η αρχή, ότι καμία κοινοβουλευτική επιτροπή δεν θα αναλαμβάνει ευθύνη να λύσει διαφορές ομάδων συμφερόντων, όταν τα Υπουργεία αδυνατούν να κάνουν τη δουλειά τους. Ακόμη κανένας αρχηγός κόμματος δεν θα πρέπει να συναντά υπουργούς, για θέματα τα οποία συζητούνται στη Βουλή. Είναι τραγικό υπουργοί να αδυνατούν να υπερασπιστούν τις αποφάσεις τους και να ξεκινούν παζάρια πίσω από κλειστές κομματικές πόρτες. Καλό θα είναι να υπάρξει προβληματισμός και για τις ανοικτές στα Μέσα Ενημέρωσης, συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών, αφού πολλές φορές χρησιμοποιούνται για να κατασπαράξουν πολιτικούς αντιπάλους ή για να κατατρομοκρατήσουν υπουργούς και τεχνοκράτες ή το χειρότερο για να μαζέψουν ψήφους.

Το πιο σημαντικό ίσως μέτρο, το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει το νέο κοινοβούλιο είναι ο περιορισμός των θητειών και του χρόνου υπηρεσίας των ανεξάρτητων αξιωματούχων του κράτους. Διαθέτουν εξουσίες ανάλογες με τα διατάγματα των υπουργών Υγείας και Εργασίας και δεν υπόκεινται ουσιαστικά σε κανένα έλεγχο. Κυριότερο παράδειγμα ο πανίσχυρος γενικός εισαγγελέας, ο οποίος μπορεί και αναστέλλει ακόμη και ποινικές διώξεις, ο γενικός ελεγκτής, ο γενικός λογιστής και ο αρχηγός της Αστυνομίας. Καλό θα είναι να θεσμοθετηθεί και διαδικασία έγκρισης των διορισμών των υπουργών και όλων των αξιωματούχων, από τους αντιπροσώπους του λαού, πρακτική η οποία εφαρμόζεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Με άλλα λόγια, να φοβάται ο εκάστοτε πρόεδρος, ότι μπορεί να γίνει ρεζίλι, αν επιλέξει ένα μη ικανό συνεργάτη. Σήμερα ορισμένοι διορισμένοι «μαθαίνουν» στην πλάτη του λαού και με τεράστιο οικονομικό κόστος για τους φορολογούμενους. Αλλά και όπως εμπνεύστηκε ο Οδυσσέας Ελύτης: «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή / Θέλει νεκροί χιλιάδες να ’ναι στους τροχούς / Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους… » Και σίγουρα για να γυρίσει ο ήλιος του Κοινοβουλίου, ο οποίος αποτελεί και το σήμα κατατεθέν του Σώματος, θέλει δουλειά πολλή...

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Παναγιώτη Καπαρή

Παναγιώτης Καπαρής: Τελευταία Ενημέρωση

X