Του Παναγιώτη Καπαρή
«Οι ηγέτες μας σκέφτονται αγγλικά και μεταφράζουν ελληνικά» έλεγε σπουδαίος διανοητής και φιλόσοφος τη δεκαετία του 1980, επί παντοδυναμίας Αντρέα Παπανδρέου στην Ελλάδα. Επέμενε ότι όσοι γνωρίζουν αρχαία ελληνικά, μπορούν ακόμη και σήμερα να κάνουν τα πάντα στη ζωή τους. Τότε υπήρχε το παραλήρημα του «Αντρέα» και η Βουλή των Ελλήνων, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, διέγραψε με νόμο στις λέξεις τους τόνους, τις περισπωμένες, τα πνεύματα και τις υπογεγραμμένες, στο όνομα μιας επανάστασης χωρίς αιτία, ενός υποτιθέμενου εκσυγχρονισμού και της προετοιμασίας, τάχα της χώρας, για να εισέλθει στην εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Τότε ακούγονταν φωνές, ότι η λειτουργία των ηλεκτρονικών υπολογιστών στηριζόταν στα αρχαία ελληνικά, αλλά ήταν «εις ώτα μη ακουόντων». Τότε και η Κύπρος αντίγραψε πολύ απλά, όλα όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα, χωρίς αντιδράσεις. Εξάλλου δεν είχε και άλλη επιλογή, αφού τα βιβλία προέρχονταν από την Ελλάδα και οι εκπαιδευτικοί σπούδαζαν στην Ελλάδα. Στην εποχή της «τρέλας με αριθμό μηδέν…» ήταν πολλοί οι σοφοί άνθρωποι, οι οποίοι πρόβαλαν το παράδειγμα της Γαλλίας, η οποία διατηρεί ακόμη και σήμερα τα «σημαδάκια» στις λέξεις. Ακόμη και το παράδειγμα της Κίνας όπου τα ιδεογράμματα απαιτούν πολλά χρόνια διδασκαλίας. Ωστόσο, οι Κινέζοι επιμένουν και λένε ότι όποιος μάθει την κινέζικη γραφή μπορεί να κάνει τα πάντα στη ζωή του.
Τη δεκαετία του 1980 υπήρχε η δικαιολογία, ότι οι «φτωχοί» Έλληνες, οι «ραγιάδες» της μεταπολίτευσης, οι νικητές της δικτατορίας, απολάμβαναν για πρώτη φορά στην ιστορία τους, ψωμί χωρίς να σκέφτονται το αύριο, πολυτέλειες χωρίς να γνοιάζονται για τις συνέπειες και διασκέδαζαν μέχρι σκασμού, χωρίς να φαντάζονται πού οδηγούν οι κραιπάλες. Ήταν τότε που συνειδητά ή ασυνείδητα οι νεοέλληνες ξημεροβραδιάζονταν στα μπουζούκια. Τα κονδύλια έρχονταν από τις Βρυξέλλες, με τα περίφημα μεσογειακά προγράμματα, από τη μηχανή η οποία «έκοβε» δραχμές, η οποία δεν ζητούσε ούτε και «ρέστα».
Οι «κουτόφραγκοι» έστελναν χρήματα για να γίνουν δρόμοι, εργοστάσια, να αναπτυχθεί η γεωργία και να εκσυγχρονιστεί το σύστημα διακυβέρνησης. Ωστόσο, τα χρήματα από τους «κοντόφθαλμους» Έλληνες, έφευγαν και επέστρεφαν στη Γαλλία και τη Γερμανία, για αγορές αυτοκινήτων, τηλεοράσεων και ψυγείων, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό «κάηκε» στα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια. Οι παραδοσιακές βιομηχανίες έκλειναν η μία μετά την άλλη και η ελληνική οικονομία κατανάλωνε μόνο, αντί να έχει κέρδη. Ο παγκοσμίου φήμης οικονομολόγος, ο Αντρέας Παπανδρέου, απογοητευμένος από τη διαφθορά και τη διαπλοκή, το έριξε και αυτός στα όργια και αν δεν ήταν τυχερός θα κατάληγε και στη φυλακή με το σκάνδαλο «Κοσκωτά».
Στην Κύπρο, ο κοσμάκης τότε ξέφευγε δειλά-δειλά από τον πόνο και τον οδυρμό της κατοχής, των νεκρών και των αγνοουμένων. Ήταν τότε που ήρθαν και τα πρώτα αιματοβαμμένα δολάρια από τον Λίβανο και άλλες εμπόλεμες περιοχές και ο κοσμάκης ένοιωσε τις τσέπες του να «βαρούν». Ήταν και η εποχή της τρέλας των «γυμνόστηθων» στις παραλίες, η οποία δεν ήταν απλά μια πράξη «ηδονοβλεψίας». Ήταν γενικά ένα ασυνείδητο κίνημα αντίδρασης και μια πρώτη νίκη επί του πόνου της καταστροφής του πολέμου, έστω και αν τα συνθήματα περί «Δεν Ξεχνώ» επέμεναν να κυριαρχούσαν στους πολιτικούς. Ήταν τότε, που για πρώτη φορά Έλληνας πρωθυπουργός, ο Αντρέας Παπανδρέου πατούσε το πόδι του στο νησί και έδιδε ελπίδες ότι θα έρχονταν καλύτερες μέρες. Ωστόσο, αυτό το οποίο κυριαρχούσε σε όλο τον Ελληνισμό ήταν το ρητό: «Φάγωμεν, πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκομεν...».
Σήμερα τα Greeklish, δηλαδή η αναγραφή ελληνικών λέξεων, με αγγλικούς χαρακτήρες, στα σύντομα μηνύματα των κινητών τηλεφώνων δεν αποτελεί μόδα για τους νεαρούς, αλλά αποτελεί πάθος και για πολλούς ηγέτες. Η ελληνική γλώσσα είναι λογική. Οι συλλαβές ενώνονται και δημιουργούν λέξεις και οι λέξεις συνταιριάζονται για να φτιάξουν προτάσεις. Η σύνδεση γίνεται με βάση γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες. Η χρήση των Greeklish δεν «σκοτώνει» μόνο τη δομή της ελληνικής γλώσσας, αλλά σκοτώνει και τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι Έλληνες. Η λογική τίθεται στο περιθώριο και όλα κινούνται γύρω από «άναρθρες» ατάκες και αλλοπρόσαλλες προτάσεις. Αποτέλεσμα είναι ο λόγος να καταντά πολλές φορές άλογος και όταν οι ηγέτες ξεχνούν την λογική, τότε και τα αποτελέσματα των έργων τους είναι κατά κανόνα άλογα. Τα σκάνδαλα και η διαφθορά, οι ανηθικότητες και οι παλαβομάρες, γεννιούνται όχι μόνο από το ορμέμφυτο του ανθρώπου, αλλά και από την αλογία του λόγου. Αποτέλεσμα «γαία πυρί μιχθήτω...» και ο «Θεός να βάλει το χέρι του...»
