Του Παναγιώτη Καπαρή
Πονηρός βυζαντινολάτρης έλεγε ότι η μεγαλύτερη αποτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος για τον κορωνοϊό, ήταν «το μούχτιν», η παραχώρηση δωρεάν των εμβολίων, αλλά και μέχρι πρόσφατα των τεστ ανίχνευσης της νόσου. Όταν σου προσφέρουν κάτι δωρεάν, ακόμη και φαγητό, αμέσως γεννιούνται υποψίες ότι κάτι ύποπτο κρύβεται πίσω από την προσφορά. Ιδιαιτέρως στην περίπτωση της «αμαρτωλής» Ευρωπαϊκής Ένωσης και της συχνά πυκνά ύποπτης για ένα σωρό «λαμογιές» κυπριακής πολιτείας, τότε οι υποψίες πολλαπλασιάζονται.
Στην κουβέντα του καφενέ, πολυδιαβασμένος ελληνολάτρης έφερε το παράδειγμα του μεγάλου Ιωάννη Καποδίστρια, του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, ο οποίος δοξάζεται μέχρι σήμερα στην Ελβετία, για την εδραίωση του συστήματος το οποίο έκανε πάμπλουτη την χώρα. Ο ίδιος άνθρωπος όταν ανέλαβε την εξουσία στην Ελλάδα, δολοφονήθηκε από τους κατά τα άλλα ήρωες της επανάστασης του 1821. Πάντως, ο Ιωάννης Καποδίστριας πρόλαβε και κατάφερε να χορτάσει τους πεινασμένους Έλληνες με τις πατάτες.
Η ιστορία λέει ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας, εισήγαγε πατάτες από ευρωπαϊκές χώρες και πρόσφερε δωρεάν τους αγρότες για να τις φυτέψουν. Ωστόσο, οι φιλύποπτοι χωρικοί, πέταξαν στα σκουπίδια τις πατάτες. Τότε εφάρμοσε ένα πολύ έξυπνο κόλπο για πείσει τους πεισματάρηδες Έλληνες. Έβαλε τις πατάτες σε μια αποθήκη και έβαλε φρουρά να τις φυλάνε μέρα νύκτα. Αποτέλεσμα ήταν σε μια εβδομάδα να μη μείνει ούτε μία πατάτα στην αποθήκη. Φρουροί και αγρότες άρπαξαν στα μουλωχτά τα πολύτιμα φυτά και τότε άρχισε η καλλιέργεια της χορταστικής λιχουδιάς σε όλη τη χώρα. Στον καφενέ και βρετανοσπουδαγμένος, ο οποίος ξεκίνησε να μιλάει για τα καταστήματα για τους φτωχούς, τα οποία λειτουργούν με μεγάλη επιτυχία εδώ και δεκαετίες στη Βρετανία, με πρωτοβουλία και ευθύνη των δήμων. Το μυστικό στα εν λόγω καταστήματα είναι ότι τίποτα δεν προσφέρεται δωρεάν, αλλά όλα τα προϊόντα πωλούνται για μία λίρα. Εκεί οι φτωχοί μπορούν αγοράσουν τρόφιμα, τα οποία συνήθως κοντεύουν να λήξουν, ρούχα δεύτερη επιλογής, αλλά και προϊόντα καθημερινής χρήσης, τα οποία προσφέρουν εταιρίες και οργανισμοί. Απαράβατος κανόνας είναι η τήρηση όλων των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, οι οποίοι διέπουν και όλα τα άλλα προϊόντα, τα οποία πωλούνται σε ακριβά πολυκαταστήματα.
Στην κουβέντα ήρθαν πονεμένες στιγμές της προσφυγιάς, με τις «βλοσυρές και χοντρές κυρίες», οι οποίες με ύφος χιλίων καρδιναλίων, πρόσφεραν βοήθεια σε κουπόνια στα φοβισμένα μικρά προσφυγόπουλα. Όποιο παιδάκι δεν στεκόταν προσοχή στη γραμμή, κινδύνευε όχι να χάσει το κουπόνι, αλλά να ακούσει τον «εξάψαλμο», από τις κατά τα άλλα ευγενείς και καλοντυμένες κυρίες. Χειρότερες οι εμπειρίες με τα συσσίτια για τα προσφυγόπουλα. Ένα κουλουράκι και ένα τυρί τριγωνάκι, όλο το κολατσιό στο διάλειμμα των μαθημάτων. Τα φτωχόπαιδα στην ουρά και τα πλουσιόπαιδα στην καντίνα για το δικό τους σάντουιτς. Τα ψυχολογικά κατάλοιπα στοιβάζονταν, άλλοτε κάνοντας τα παιδιά «θηρία» για να πολεμήσουν στη ζωή και άλλοτε «μυρμηγκάκια» για να επιβιώσουν δουλεύοντας μέρα και νύκτα. Σε καμία όμως περίπτωση κανένα προσφυγόπουλο, δεν έγινε «κακορίζικο».
Στην Κύπρο, της «ευλογίας» του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και με τις στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη λειτουργούν Κοινωνικά Παντοπωλεία. Αλήθεια, γιατί θα πρέπει να ταπεινώνονται καθημερινώς τόσοι άνθρωποι, για να λάβουν ένα πιάτο φαγητό, όταν θα μπορούσαν τα «δήθεν» παντοπωλεία, να μετατραπούν όπως στη Βρετανία σε παντοπωλεία, τα οποία θα σέβονται την αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Δεν θα ήταν καλύτερα οι εργαζόμενοι στα κοινωνικά παντοπωλεία, να βοηθήσουν τους πτωχούς – ίσως και στο πνεύμα – να ενταχθούν στο σύστημα του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος. Καλό θα είναι αντί κουπόνια στου φτωχούς να δίδεται μια πιστωτική κάρτα, περιορισμένης χρήσης, ώστε να αποφεύγονται και φαινόμενα άσκοπης σπατάλης των χρημάτων. Με άλλα λόγια να εφαρμόσουν την ιστορία του ψαρά, ο οποίος αντί να προσφέρει ψάρια στους φτωχούς, μάθαινε τους φτωχούς να ψαρεύουν, ώστε να έχουν πάντα φαγητό. Ο νέος υπουργός Υγείας Μιχάλης Χατζηπαντέλας έδειξε από τις πρώτες μέρες ότι έχει το «τσαγανό» να βάλει τάξη με τους «παντοδύναμους» γιατρούς και το «χαώδες» σύστημα αντιμετώπισης του κορωνοϊού. Φαίνεται ότι πρέπει να πέρασε από τους καφενέδες και έχει επαφή με τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών. Η νέα και πρώτη υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας Αναστασία Ανθούση μπήκε και αυτή στα βαθιά για να ανορθώσει το «ταλαιπωρημένο» σύστημα προστασίας των αδύναμων ή και άτυχων πολιτών. Και οι δύο αξιωματούχοι δείχνουν ότι κουβαλούν μια νέα «ταπεινή» νοοτροπία, η οποία αποτελεί και την καλύτερη συνταγή για επιτυχία στο δύσκολο έργο το οποίο ανέλαβαν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το «μούχτιν» δεν είναι η καλύτερη επιλογή.
