Του Παναγιώτη Καπαρή
Ωραίος, εργατικός, φιλότιμος, φιλόδοξος, με πολλά πτυχία και περγαμηνές, νεαρός δημόσιος υπάλληλος. Όλοι μιλούσαν για τα χαρίσματα και την εξυπνάδα του. Ήταν ο νέος «με καλάς συστάσεις» όπως έγραψε και ο Λουκής Ακρίτας το 1935. Ωστόσο, ο κανόνας είχε και την εξαίρεσή του, αφού μύριζε άσχημα λόγω ιδρώτα και οι περισσότεροι προτιμούσαν να συνομιλούν μαζί του τηλεφωνικώς. Αιτία το πάθος του με τη γυμναστική και ειδικότερα με το ποδήλατο, συνήθειες τις οποίες απέκτησε κατά τη διάρκεια των σπουδών του, σε πρωτεύουσες της δυτικής Ευρώπης. Ο άνθρωπος επέμενε και μέσα στο λιοπύρι του καλοκαιριού και μέσα στο κρύο του χειμώνα, να διασχίζει καθημερινώς τη μισή Λευκωσία για να πάει στη δουλειά του.
Ωραίος ήταν και ο Γιάννης Καρούσος, στο ποδήλατο με το κράνος του, διασχίζοντας τους κεντρικούς δρόμους της Λευκωσίας. Ο υπουργός Μεταφορών, συνοδευόμενος από μοτοσικλετιστές της Αστυνομίας, έκανε τη διαδρομή από το Υπουργείο Μεταφορών, στο Υπουργείο Οικονομικών για να παρουσιάσει το «σχέδιο Δράσης Προώθησης της Χρήσης του Ποδηλάτου για την περίοδο 2021 - 2023». Στόχος και όραμα, επεσήμανε, είναι η εισαγωγή του ποδηλάτου στην καθημερινότητα του πολίτη, ως ασφαλούς και αξιόπιστου μέσου διακίνησης, αλλά και άθλησης ή ψυχαγωγίας. Η ποδηλασία προάγει την αναβαθμισμένη ποιότητα ζωής και τη βελτίωση της υγείας, μειώνει τους αέριους ρύπους, μειώνει τον αστικό θόρυβο, εξοικονομεί ενέργεια και συμβάλλει στην αποσυμφόρηση του οδικού δικτύου». Ο Γιάννης Καρούσος προχώρησε σε ακόμη ένα τολμηρό βήμα και τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας ντους στα δημόσια κτήρια, χωρίς βεβαίως να σκεφτεί πονηρά.
Εδώ και χρόνια, συνήθως παραμονές εκλογών, είχαμε πολλές πολυδάπανες και φαντασμαγορικές φιέστες από δημάρχους, οι οποίοι πίστευαν ότι θα ανέβαζαν τους δημότες στα ποδήλατα. Ωστόσο, τα πανηγύρια, είχαν πάντα άδοξο τέλος, αφού ελάχιστοι έβαζαν την πιστωτική τους κάρτα για να ανέβουν σε ποδήλατο. Οι ιδέες για τους ποδηλατοδρόμους ξεκινούν από τις ψυχρές Βρυξέλλες, όπου οι τεχνοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέτουν όρους για δημιουργία ποδηλατοδρόμων, για να εγκρίνουν κονδύλια για δρόμους. Ωστόσο, ποτέ δεν σκέφτηκαν ότι άλλο η ψυχρή Ευρώπη και άλλο η καυτή Κύπρος.
Πολλοί είναι σήμερα οι επώνυμοι Κύπριοι, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της φοιτητικής τους ζωής, χρησιμοποιούσαν το ποδήλατο σε καθημερινή βάση, όχι για λόγους οικονομίας, αλλά για πρακτικούς λόγους. Πολλοί λένε ότι η οδήγηση μέσα στο ατέλειωτο ψιλόβροχο των βόρειων χωρών της Ευρώπης, κάτω από το νάιλον, ήταν μια απόλαυση, ήταν μια τελετή χαλάρωσης, κάθε πρωί και βράδυ. Βεβαίως υπήρχαν ποδηλατόδρομοι παντού, υπήρχαν χώροι φύλαξης των ποδηλάτων και κυρίως υπήρχαν χώροι για να τοποθετηθούν τα σύνεργα της ποδηλασίας, δηλαδή τα αδιάβροχα και τα κράνη. Στην Κύπρο, πριν από μερικές δεκαετίες, οι δρόμοι ήταν γεμάτοι μηχανάκια, μικρές μοτοσικλέτες και μάλιστα τότε δεν ήταν υποχρεωτική η χρήση κράνους. Οι πολίτες μετέβαιναν με ταχύτητα στη δουλειά τους, χωρίς να ιδρώνουν και χωρίς να πονοκεφαλιάζουν από το καυτό κράνος. Η αλλαγή της νομοθεσίας, για το καλό πάντα των ανθρώπων, έφερε την κάθετη μείωση στη χρήση μοτοσικλετών και τη δραματική αύξηση στη χρήση αυτοκινήτων. Τώρα αν αυτό ήταν στο τέλος της ημέρας, προς το συμφέρον ή όχι των ανθρώπων, ήταν υπέρ όχι της προστασίας του περιβάλλοντος, είναι μια άλλη δύσκολη υπόθεση.
Η εποχή είναι κατάλληλη, όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτή τη δραματική ιστορία της κυκλοφορίας στην Κύπρο, να σκεφτούν λίγο πιο λογικά και λίγο πιο πρακτικά. Καλό είναι να σκεφτούν το σενάριο της χρήσης των ποδηλατόδρομων από οδηγούς μικρών μοτοσικλετών ή ηλεκτρικών ποδηλάτων και άλλων έξυπνων μηχανημάτων τα οποία κινούνται με μπαταρίες. Σε πολλές βορειοευρωπαϊκές χώρες, εδώ και μερικά χρόνια, αντικαταστάθηκαν τα ποδήλατα, με ηλεκτρικά ποδήλατα διαφόρων σχημάτων και διαφόρων τεχνολογιών. Μάλιστα, με τη βοήθεια των δορυφόρων, ο καθένας μπορεί να πάρει ποδήλατο σε οπουδήποτε σημείο, αφού τοποθετήσει την πιστωτική του κάρτα, να πάει όπου θέλει και να το αφήσει όπου επιθυμεί. Η λύση αυτή άρχισε να εφαρμόζεται μερικώς και στην Κύπρο. Χρειάζεται, όμως, ενθάρρυνση και στήριξη, τουλάχιστον αναλογικά όπως στηρίζονται και τα λεωφορεία. Και ποιος ξέρει ίσως λόγω του κλίματος, η λύση των ηλεκτροκίνητων ποδηλάτων, να αποτελέσει την καλύτερη κυκλοφοριακή λύση στο νησί. Λίγη φαντασία στην πολιτική ποτέ δεν κάνει κακό.
