ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο φόβος των εμβολίων

Του Παναγιώτη Καπαρή

Του Παναγιώτη Καπαρή

Στην Ελλάδα και ειδικότερα στη Μάνη, μέχρι και πριν από μερικές δεκαετίες, όταν γεννιόταν ένα παιδί, οι σοφοί της κοινότητας ακολουθώντας μυστικά αιώνων, έπαιρναν δηλητήριο από ένα φίδι και χορηγούσαν μερικές σταγόνες στο νεογέννητο. Ένα είδος εμβολίου, το οποίο προστάτευε το παιδί από πολλές ασθένειες, ενώ αυτό το «μαγικό» δηλητήριο, καθιστούσε τα μέλη της κοινότητας άτρωτα ακόμη και από τη μέθη. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν Μανιάτες, οι οποίοι περηφανεύονται για την ασπίδα υγείας.

Την ίδια εποχή, οι Κύπριοι ήξεραν μόνο τις μαμούδες, τους παπάδες και τους δασκάλους, οι οποίοι εκτός από ηγέτες των τοπικών κοινωνιών, συνήθως πρόσφεραν βότανα και άλλες παραδοσιακές θεραπείες. Βεβαίως τότε η παιδική θνησιμότητα ήταν πολύ υψηλή, αλλά και θάνατοι στους μεγαλύτερους ποτέ δεν δικαιολογούνταν. Μετά την ανεξαρτησία του 1960, η κυβέρνηση έστειλε γιατρούς σε πολλά χωριά για να εξετάσουν την πίεση και το σάκχαρο των ανθρώπων. Τότε λέγεται η συντριπτική πλειονότητα εξεταζόταν για πρώτη φορά στη ζωή τους και τότε κάποιοι αρνήθηκαν να εξεταστούν.

Στην Κύπρο του σήμερα μια ομάδα ατόμων, μεταξύ αυτών και γιατροί, αρνούνται είτε να βάλουν οι ίδιοι εμβόλια, είτε να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Μάλιστα, για νομικούς σκοπούς καταφεύγουν σε ένα σωρό αλχημείες. Επιμένουν ότι τα παιδιά τους είναι πολύ πιο υγιή και μπορούν πολύ πιο εύκολα να αντιμετωπίσουν ένα σωρό ασθένειες. Επί της ουσίας μπορεί και να έχουν δίκιο, αφού τα εμβόλια πάντα ενέχουν κινδύνους. Ωστόσο, για να μπορούν οι λίγοι, να απολαμβάνουν την ανοσία, έπρεπε να «θυσιαστούν» όλοι οι υπόλοιποι για να αποκτήσει ο πληθυσμός, η αγέλη ανοσία, σε ένα σωρό άλλες ασθένειες, οι οποίες για αιώνες αποτελούσαν την πρώτη αιτία της παιδικής θνησιμότητας.

Ο πατήρ Κωνσταντίνος Κυριακίδης, ο σπουδαίος κύπριος κληρικός, έγραψε πρόσφατα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. «Παρεπόμενος στον Πατριάρχη του Γένους, δέχτηκα κι εγώ σήμερα, από το ελαφρότατο χέρι πολύ αγαπητής μου νοσηλεύτριας, τον εμβολιασμό προστασίας από τον απειλητικό ιό, συμβάλλοντας στη δημιουργία του τείχους θωράκισης της κοινωνίας από την ενσκήψασα λοιμική. Η πορεία της ανθρωπότητας θα είχε πάει κατά κρημνών από την αρχή αν σε κάθε δυσκολία περνούσε η άποψη των εκάστοτε ...ψεκασμένων».

Σημείο αιχμής είναι ο φόβος ή και το δίλημμα των νέων εμβολίων για τον κορωνοϊό, ένα ζήτημα το οποίο έλαβε διεθνείς διαστάσεις. Το αντιεμβολιαστικό κίνημα είναι τεράστιο στη Ρωσία, όπως μεταδίδεται, καθώς και σε πολλές άλλες χώρες. Ο φόβος στηρίζεται όχι μόνο σε θεωρίες συνωμοσίας, αλλά κυρίως στην πρακτική την οποία ακολούθησαν οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, οι οποίοι προσφέρουν ένα εμβόλιο χωρίς εγγύηση για την αποτελεσματικότητα του και χωρίς αποδείξεις ότι δεν θα υπάρξουν παρενέργειες στο μέλλον. Ήδη εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα με θρομβώσεις, τα οποία προκαλούν τρόμο και όχι απλή ανησυχία. Διαχρονικά για να χορηγηθεί ένα εμβόλιο απαιτούνται μελέτες και δοκιμές πολλών χρόνων, ακόμη και δεκαετιών, ενώ στο παρελθόν εμβόλια και φάρμακα, τα οποία θεωρήθηκαν θαυματουργικά, αποσύρθηκαν ύστερα από μερικά χρόνια, αφού αποδείχθηκαν ότι είτε ήταν καρκινογόνα, είτε είχαν άλλες σοβαρές παρενέργειες.

Πέραν από όλα αυτά, το ερώτημα το οποίο τίθεται και βασανίζει πολλούς ανθρώπους, κυρίως πιστούς, είναι αν ένα εμβόλιο αποτελεί απόδειξη σύγχρονου χριστιανικού μαρτυρίου, ή απλώς είναι ένα μέσο για τη λύτρωση του κόσμου από μια πανδημία. Μια ασθένεια η οποία δεν σκοτώνει μόνο τα κορμιά, αλλά βασανίζει ψυχές, εκατομμυρίων φυλακισμένων ανθρώπων. Κάθε άνθρωπος είναι και μια διαφορετική προσωπικότητα και ένα διαφορετικό σώμα, το οποίο αντιδρά με ποικίλους τρόπους στα εμβόλια.

Άραγε ποιοι είναι οι σωστοί, αυτοί οι οποίοι δεν βάζουν το εμβόλιο και αναμένουν να έλθει η ανοσία της αγέλης ή να εξαφανιστεί ο κορωνοϊός ή αυτοί οι οποίοι βάζουν το εμβόλιο, με τη συναίσθηση της επικινδυνότητάς του, αλλά θυσιάζονται για το καλό όλων. Φυσικά, πάντα υπάρχει το θαύμα αλλά και «ου πάντες χωρούσι...». Δεν είναι όλοι δεκτικοί ή όλοι υπομονετικοί, για το θαυμαστό γεγονός. Το μόνο σίγουρο είναι ότι «τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν…».

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Παναγιώτη Καπαρή

Παναγιώτης Καπαρής: Τελευταία Ενημέρωση

X