Του Παύλου Ξανθούλη
Ο Νίκος Αναστασιάδης, αδιαμφισβήτητα μία από τις βαριές πολιτικές προσωπικότητες του τόπου, μετά από πολλά χρόνια στην Προεδρία της Δημοκρατίας εισέπραξε κριτική η οποία σε κάποιες περιπτώσεις, δικαίως, ξεπέρασε τα όρια της πολιτικής του αποδόμησης. Ο διάδοχός του στην εξουσία, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, αν και ακόμη δεν θεωρείται βαρύ όνομα στην πολιτική σκηνή, έχει καταφέρει κάτι πρωτοφανές: Να φλερτάρει με την πολιτική του αποδόμηση, ενώ βρίσκεται στην ηγεσία του τόπου, εδώ και 89 μόνο ημέρες. Μέσα σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, λοιπόν, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης έχει (σ.σ. δυστυχώς λέω εγώ) καταφέρει να δημιουργήσει την εντύπωση ενός ηγέτη συγκεντρωτικού, ο οποίος έχει σχηματίσει μια πολιτική περίμετρο γύρω του, με πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος. Έτσι λοιπόν, πριν εκατοστίσει τις ημέρες του στο Προεδρικό, ο κ. Χριστοδουλίδης είναι μετά βεβαιότητας γνωστότερος για την «κουμπαροκρατία» και όχι για το έργο που δρομολογεί. Διόρισε τη διπλοκουμπάρα του διευθύντρια του διπλωματικού του γραφείου, την άλλη κουμπάρα του υφυπουργό παρά τω Προέδρω, τον σύγαμπρό του διευθυντή του γραφείου του. Είναι βεβαίως θεμιτό ένας Πρόεδρος να διορίζει άτομα που εμπιστεύεται ως συνεργάτες του, αλλά δεν είναι δυνατόν όλοι όσοι εμπιστεύεται να είναι συγγενείς, κουμπάροι, ή να έχουν σχέση με την προεδρική οικογένεια. Γιατί δημιουργεί μια εντύπωση, που δύσκολα θα ανατραπεί, παραπέμποντας σε μια πολιτική, αν μη τι άλλο, ανασφάλεια.
Την ίδια ώρα, το Υπουργικό Συμβούλιο μοιάζει με παιδική χαρά. Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης θεωρεί προφανώς ότι έχει αναλάβει το υφυπουργείο Πολιτισμού για να τραγουδά σε γενέθλια πολιτικών αρχηγών και να εκδίδει και ανακοινώσεις. Ο υφυπουργός Τουρισμού Κώστας Κουμής προσλαμβάνει 19χρονους συνεργάτες κατόπιν προτροπής κάποιου «πολύ δικού του προσώπου», όπως ο ίδιος είπε. Ο δε υφυπουργός Καινοτομίας Φίλιππος Χατζηζαχαρίας, με τις γνώσεις του έχει κατορθώσει να ενισχύσει την εικόνα του προκατόχου του Κυριάκου Κόκκινου, ο οποίος συγκριτικά με τον σημερινό υφυπουργό θεωρείται «γίγαντας» της ψηφιακής εποχής, αν και στις δικές του ημέρες η πύλη εμβολιασμού μία δούλευε και δύο δεν ανταποκρινόταν.
Αυτή είναι (σ.σ. και πάλι λέω δυστυχώς) η γενική εικόνα της κυβέρνησης, με την πλειοψηφία των υπουργών που διόρισε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης να είναι ετερόφωτοι και να κινούνται σε πολύ ρηχά νερά. Δημιουργώντας την εντύπωση ότι γι’ αυτό ακριβώς επιλέχθηκαν και διορίστηκαν. Για να είναι εύκολα αναλώσιμοι, να μην τους ψάξει κανείς όταν θα αντικατασταθούν και κυρίως για να μη στερήσουν καμιά αχτίδα φωτός από το πρόσωπο αυτού που τους διόρισε. Αυτό όμως που προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης είναι ότι η απρόσωπη κυβέρνησή του, με τις ελάχιστες εξαιρέσεις, συμβάλλει καθημερινά στη δική του αποδόμηση. Όπως και ο ίδιος με τις επιλογές του. Και ότι θα πρέπει να αλλάξει πολλά, εάν θέλει να ανατρέψει την εικόνα της «κουμπαροκρατίας», του συγκεντρωτισμού και του ερασιτεχνισμού που τείνει να παγιωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Οι επιλογές δεν είναι απεριόριστες. Είτε θα πει mea culpa και θα στείλει τους μισούς υπουργούς στο σπίτι τους, πολύ πριν συμπληρώσουν το 18μηνο και διασφαλίσουν τα ωφελήματά τους. Και μαζί και τους κουμπάρους του. Είτε θα πρέπει να κάνει τομές σε άλλα μείζονα ζητήματα, για τα οποία η αρχική ευθύνη δεν ανήκει μεν στον ίδιο, αλλά μοιραία θα την επωμιστεί, εάν μείνει άπραγος. Όπως για παράδειγμα να καθαρίσει τον στάβλο του Αυγείου στο κυπριακό ποδόσφαιρο, ζητώντας και τη συμβολή της Europol, μετά τις πρωτοφανείς καταγγελίες που εμπλέκουν ποδοσφαιρικούς θεσμούς, εντός και εκτός Κύπρου. Ή να ακολουθήσει τη σύσταση της Ε.Ε. για τερματισμό, οριστικά και αμετάκλητα, του προγράμματος χρυσών διαβατηρίων χωρίς παραθυράκια εξέτασης αιτήσεων που δήθεν εκκρεμούν. Ή να καλέσει τον γενικό εισαγγελέα να παραδώσει επιτέλους την έκθεση για το μαύρο βαν των παρακολουθήσεων, που ζητάει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το ιδανικό θα ήταν να τα κάνει όλα αυτά. Και ένα γερό λίφτινγκ στην κυβέρνηση, καταδεικνύοντας ότι είναι σε θέση να αναγνωρίζει λάθη και να αναλαμβάνει και την ευθύνη. Και μια άτεγκτη προσέγγιση σε ζητήματα που εκθέτουν την Κύπρο, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στην Ε.Ε. Ο κ. Χριστοδουλίδης θα πρέπει να τολμήσει, διότι, σε αντίθετη περίπτωση, θα «λουστεί» την αποδόμηση πολύ πιο σύντομα από τον προκάτοχό του. Και η ευθύνη θα είναι αποκλειστικά δική του.
