Του Ονασαγόρα
Ενώ ο πλανήτης αρχίζει να ανασαίνει ξανά, μετά τη χαλάρωση των μέτρων της πανδημίας και τη μείωση των θανάτων διεθνώς, η πολιτική και οι πολιτικοί ξαναβγαίνουν στο πρώτο πλάνο. Στην περιοχή μας μάλιστα, δυναμικά.
Η χθεσινή ημέρα είχε αρκετή παραγωγή... πολιτικής στην Κύπρο, τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Εκτός από τις αψιμαχίες των κομμάτων και της αντιπολίτευσης με την κυβέρνηση, κυρίως στα θέματα της παιδείας και τον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας, υπήρξε και η πολλά υποσχόμενη πενταμερής τηλεδιάσκεψη Κύπρου, Ελλάδας, Γαλλίας, Αιγύπτου και ΗΑΕ η οποία και και αποτέλεσμα και αντιδράσεις.
Στην Κοινή Διακήρυξη των πέντε καταγράφεται ξεκάθαρα η συνεργασία τους για ενίσχυση ης ασφάλειας και της σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο αλλά και την κλιμάκωση των προκλήσεων από την Τουρκία. Γίνεται δε συγκεκριμένη αναφορά στην έκτη απόπειρα της Τουρκίας για παράνομες γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου αλλά και τις παραβιάσεις του εναερίου χώρου της Ελλάδας και τη μετατροπή προσφύγων σε πολιτικό όργανο προωθώντας τους στα ελληνικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα. Η διακήρυξη καταγράφει και την επέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη και την εκτός διεθνούς δικαίου συμφωνία του Ερντογάν με τον Fayez El Saraj και το σπάσιμο του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ από την πλευρά της Τουρκίας.
Η αντίδραση της Τουρκίας στη διακήρυξη είχε στοιχεία μαύρου χιούμορ: Το τουρκικό ΥΠΕΞ κάλεσε τις πέντε χώρες «να ενεργήσουν με την κοινή λογική, με βάση το διεθνές δίκαιο και την πρακτική του». Στην ανακοίνωση μάλιστα αναφέρεται πως «η ειρήνη και η σταθερότητα στην περιοχή μας μπορεί να επιτευχθεί όχι με συμμαχίες του κακού αλλά μέσω ειλικρινούς και γνήσιου διαλόγου και συνεργασία» και ζητά από την Ελλάδα και την «ε/κ διοίκηση νοτίου Κύπρου» να αρχίσουν διάλογο με την Τουρκία και την «τδκβ» αντί να ελπίζουν βοήθεια από ξένους παράγοντες που δεν έχουν σχέση με την περιοχή, τους οποίους συνδέει με «επεκτατική και αποικιοκρατική λογική»!
Ο δε Ερντογάν το... τερμάτισε δηλώνοντας πως «δεν θα αφήσουμε ελεύθερο το πεδίο ούτε στη FETO, ούτε στο ΡΚΚ, ούτε στα αρμενικά και τα ε/κ λόμπι, αλλά ούτε και στις εχθρικές δυνάμεις και τις δυνάμεις του κακού που πηγάζουν από χώρες του κόλπου».
Και μόνο για αυτές τις δηλώσεις ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα έπρεπε σήμερα να νιώθει ικανοποίηση και δικαίωση. Ιδιαίτερα όταν η επιτυχία σημειώνεται σε μια εποχή που η διαχείριση της πανδημίας βρίσκεται σε εξέλιξη και με την Τουρκία να συνεχίζει ασταμάτητα τις προκλήσεις. Και ιδιαίτερα μετά την πολεμική που ο ίδιος ο ΥΠΕΞ δέχθηκε πρόσφατα από την αντιπολίτευση για το πρόγραμμα των πολυμερών συνεργασιών που έχει αναπτύξει, «οι οποίες δεν έχουν προστατεύσει την κυπριακή ΑΟΖ».
Ωστόσο, όπως υποστηρίζει γνωστός αναλυτής, «η οργισμένη απάντηση και του τουρκικού ΥΠΕΞ αλλά και του Ερντογάν φανερώνουν πως η πολιτική μάχη τώρα αρχίζει» και «θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για νέες εκπλήξεις».
Υπέδειξε μάλιστα ότι και από την πλευρά των κατεχομένων οι προσπάθειες για διεκδίκηση πολιτικής αναγνώρισης με εκμετάλλευση της πανδημίας είναι σχεδόν καθημερινές, τόσο από τον Ακιντζί όσο και από την ψευδοκυβέρνηση. Εκτός από τις επιστολές στον ΠΟΥ για καταγραφή των κρουσμάτων στα κατεχόμενα με τρόπο που να προσδίδει νομιμότητα στο κατοχικό καθεστώς είναι και η μάχη που θα δοθεί για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων.
«Για το θέμα του ΠΟΥ θα πρέπει η κυβέρνηση να αντιδράσει άμεσα και να ξεκαθαρίσει ξανά ότι το καθεστώς των κατεχομένων είναι παράνομο και υποτελές μόρφωμα στην Τουρκία, ενώ για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, εάν και όταν θα γίνει, θα πρέπει η πλευρά μας να έχει τον πρώτο λόγο ως η νόμιμη κυβέρνηση», υπέδειξε και σημείωσε πως ο ΥΠΕΞ και ο Νίκαρος ίσως θα πρέπει να ζητήσουν και από την πολιτική ηγεσία να τοποθετηθούν επ' αυτού αναλαμβάνοντας και μέρος του πολιτικού κόστους που αναμένεται να έχει η όποια απόφαση.
----------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
