Του Ονασαγόρα
Η υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό EastMed προκάλεσε ευφορία σε κάποιους, διάθεση για ειρωνεία σε άλλους, θυμό στην Άγκυρα και πικρόχολα σχόλια εντός Κύπρου. Θα μπορούσε να πει κανείς πως όλοι πήραν αυτό που ήθελαν, επί του παρόντος τουλάχιστον: Η Ελλάδα και η Κύπρος την οφειλόμενη απάντηση στις προκλήσεις του νεοσουλτάνου Ερντογάν, ο Νετανιάχου την ενίσχυση της εικόνας του σε μια πολύ δύσκολη στιγμή και η αντιπολίτευση στην Κύπρο το επιχείρημα πως οι υπογραφές αφορούν ένα έργο η κατασκευή του οποίου δεν συμφέρει κανένα.
Η πραγματικότητα είναι πως μετά τις πρώτες εντυπώσεις, τις τυμπανοκρουσίες, κατά το ΑΚΕΛ, το θέμα του αγωγού μάλλον θα ξεχαστεί για ένα μακρύ διάστημα. Και αυτό επειδή ο ορίζοντας του 2025 για την υλοποίησή του είναι αρκετά μακριά, ενώ πιο καυτά θέματα έχουν ήδη ενταχθεί στην επικαιρότητα, όπως η ανάμειξη της Τουρκίας στη Λιβύη και οι νέες φωτιές που άναψε ο Τραμπ στο Ιράν με τα εκδικητικά χτυπήματα να θεωρούνται σίγουρα και αναμενόμενα. Πριν όμως κοπάσει ο κουρνιαχτός των υπογραφών του EastMed μια νέα επίδειξη του ιδιότυπου κυπριακού πολιτικού διαλόγου είμαστε καταδικασμένοι να τη ζήσουμε. Στο κλαμπ των σκεπτικιστών κατά του αγωγού άτυπος αρχηγός ήταν μέχρι πρότινος ο Άντρος. Ωστόσο, τελευταία έχουν ενταχθεί και αρκετοί άλλοι.
Όπως ας πούμε ο Χαράλαμπος Έλληνας, άλλως Τσαρλς, πρώην εκτελεστικός πρόεδρος της ΚΡΕΤΥΚ και σύμβουλος εταιρειών για θέματα υδρογονανθράκων που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο… εκπρόσωπος Τύπου του κλαμπ που δεν σταματά να δηλώνει πως ο αγωγός απλώς θα αποτελέσει ένα «τεράστιο πρόβλημα» και πως δεν πρόκειται ποτέ να γίνει βιώσιμος. Ο Άντρος και το ΑΚΕΛ μετά τις κατηγορίες κατά της κυβέρνησης ότι παραμυθιάζουν τον λαό για το θέμα του EastMed, «ο οποίος είναι ασύμφορος και άγνωστο εάν και πότε θα ολοκληρωθεί», υποστήριξαν πως οι υπογραφές που τέθηκαν στις 2 Ιανουαρίου αποτελούν «επικοινωνιακές φιέστες και τυμπανοκρουσίες για εσωτερική κατανάλωση». Ο δε Άντρος επανειλημμένα δήλωσε πως η Τουρκία δεν μπορεί να αποκλειστεί από την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου, κάνοντας μάλιστα αναφορά στις συμμαχίες που τη θέτουν εκτός. Όπως είχε πει παλαιότερα σε συνέντευξή του, η Τουρκία «διαπιστώνει ότι επιχειρούνται τέτοιες συνεργασίες, ενδεχομένως και με την καθοδήγηση των ΗΠΑ, οι οποίες στοχεύουν στον αποκλεισμό της από την αξιοποίηση αυτού του φυσικού πλούτου».
Είναι μια θέση την οποία και η Τουρκία προβάλλει, διεκδικώντας νομιμοποίηση στις διεκδικήσεις της. Ο Άντρος προχώρησε ακόμα πιο κάτω και υποστήριξε σε αρκετές περιπτώσεις τη δημιουργία, μετά τη λύση του Κυπριακού, αγωγού φυσικού αερίου που να αρχίζει από το Ισραήλ και μέσω Κύπρου να καταλήγει στην Τουρκία. Μια θέση η οποία σχολιάστηκε πολύ από πολλούς. Δεν ήταν όμως ο μόνος που την υπέβαλε. Πρόσφατα επανέλαβε παρόμοια πρόταση και ο Αβέρωφ Νεοφύτου σε ομιλία του στο London School of Economics. Όπως είπε: «Μετά από μία συνολική λύση του Κυπριακού και υπό την προϋπόθεση ότι η Κύπρος θα έχει τη δική της μονάδα υγροποίησης αερίου, εγώ προσωπικά δεν θα απέκλεια την επιλογή ενός αγωγού προς την Τουρκία για πώληση φυσικού αερίου με εμπορικούς όρους». Άτομο με πολύχρονη παρουσία στα πολιτικά πράγματα που ανεβοκατεβαίνει συχνά στον Λόφο, έλεγε την Παρασκευή σε πηγαδάκι φίλων του ότι η υπογραφή της συμφωνίας για τον EastMed δίνει απαντήσεις όχι μόνο εκτός αλλά και εντός της Κύπρου.
«Μετά τις υπογραφές αναμένεται πως ούτε ο Άντρος ούτε ο Φούλης θα θέσουν ξανά θέμα αγωγού προς την Τουρκία σε μια εποχή που η χώρα αυτή διενεργεί νέα εισβολή στην ΑΟΖ μας» ανέφερε και πρόσθεσε: «Το γεγονός ότι δεν μπορούμε ούτε μεταξύ μας να έχουμε μια κοινή θέση για ένα τόσο σοβαρό θέμα και παραβλέπουμε την πολιτική σημασία της συμφωνίας για τον αγωγό επιβεβαιώνει την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το εσωτερικό μέτωπο». Και ενώαπαντήσεις στις κατηγορίες του Άντρου για το… παραμύθιασμα έδωσε ο ίδιος ο Νίκαρος, αντιστρέφοντας ουσιαστικά τα πυρά, η ίδια η συμφωνία που υπογράφηκε στην Αθήνα για τον EastMed φέρνει ένα νέο καθοριστικό στοιχείο: τις ρήτρες ασφαλείας για τον αγωγό οι οποίες αρχίζουν από την ώρα έναρξης της κατασκευής του.
Όπως μου έλεγε αναλυτής που παρακολουθεί το θέμα από την αρχή: «Με λίγα λόγια πιθανή επίθεση της Τουρκίας κατά του αγωγού θα θεωρηθεί επίθεση και απειλή για όλους τους συμβαλλόμενους, και την Κύπρο, και την Ελλάδα και το Ισραήλ αλλά και την Ιταλία, εάν και όταν και αυτή θέσει την υπογραφή της στη συμφωνία.Πρόκειται για ουσιαστική εξέλιξη η οποία μπορεί να κόψει τον βήχα της Τουρκίας και ίσως θα άξιζε τον κόπο να λειτουργήσει ως παράδειγμα και για τις άλλες συμφωνίες που συζητούνται σε τριμερείς και τετραμερείς συνόδους».
KOYIZ: Το ερώτημα υποβλήθηκε από νομικό και αφορούσε τη θέση του γενικού εισαγγελέα για την υπόθεση της 19χρονης Βρετανής που δικάζεται για τη γνωστή υπόθεση με τους Ισραηλινούς. Ότι δηλαδή τυχόν παρέμβασή του «δεν θα συνιστούσε τίποτε άλλο παρά εμπόδιο στη διακρίβωση των πραγματικών γεγονότων και παρέμβαση στο δικαστικό έργο». Όπως διερωτήθηκε: Θα ήταν άραγε η πρώτη φορά που ο γενικός εισαγγελέας παρεμβαίνει στο δικαστικό έργο για λόγους δημοσίου συμφέροντος; Δεν είναι κάτι που έχει ξαναγίνει; Μήπως τελικά εκ των πραγμάτων θα οδηγηθεί σε παρέμβαση, όταν το μποϊκοτάζ κατά της Κύπρου θα επεκταθεί και θα φέρει αποτελέσματα;
