Του Σταύρου Χριστοδούλου
Οκτώβριος ήταν και τότε. Τέτοιες μέρες, δύο χρόνια πριν. Η Οργάνωση Νέων Επιστημόνων του ΔΗΣΥ διοργάνωσε εκδήλωση για το μεταναστευτικό με ομιλητές τον Κωνσταντίνο Πετρίδη, τον Νίκο Νουρή και τον Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος, όταν μυρίστηκε τα βρώμικα, δεν παρέστη τελικά, κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας. Τα «βρώμικα» ήταν ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, τηλεοπτική περσόνα εξ Ελλάδος, γνωστός για τις ακροδεξιές του θέσεις. Ο οικοδεσπότης Μάριος Πελεκάνος (τότε πρόεδρος της ΟΝΕ) θεώρησε προφανώς ότι ο ανεκδιήγητος Μπογδάνος (με τις ατάκες περί «λεσβιακής βιγκανότητας» και άλλα εξίσου γραφικά) ήταν ο πιο κατάλληλος για να μιλήσει για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Το πιο ανησυχητικό όμως ήταν οι υπουργοί της κυβέρνησης που φωτογραφίζονταν με αυτόν τον απίθανο τύπο ως να ήταν επαρχιώτες στη Ομόνοια. Μιλάμε για τον άνθρωπο που ξέπλυνε τη Χρυσή Αυγή και πρόσβαλε κατά τον πλέον χυδαίο τρόπο τη μάνα του Παύλου Φύσσα. Τον ίδιο άνθρωπο που πρόσφατα ανάρτησε μια λίστα με ονόματα νηπίων, επικαλούμενος την «κατάσταση ανάγκης στην οποία έχει περιέλθει η Αθήνα» λόγω των μεταναστών. Και καλά τα πρόσφατα, δεν γινόταν να τα γνωρίζουν. Τα άλλα, όμως, αν δεν τα ήξεραν, ας ρώταγαν. Γιατί όταν φιλοξενείς ρατσιστές και ακροδεξιούς, το βάρος της απόδειξης ότι δεν είσαι σαν τα μούτρα τους πέφτει σε εσένα.
Πέρυσι, Οκτώβριο και πάλι, τέτοιες μέρες, καταδικάστηκε η Χρυσή Αυγή. Μια μεγάλη στιγμή για την ελληνική δικαιοσύνη, η οποία έστειλε τη συμμορία του Μιχαλολιάκου εκεί όπου ανήκει, στη φυλακή. Δεν έκλεισε ένας χρόνος και αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν επιτρέπουν, σε όσους διαθέτουν δημοκρατική συνείδηση, τον εφησυχασμό. Πρόσφατα, μια ομάδα ακροδεξιών κατέλαβε ένα σχολικό συγκρότημα, τρομοκρατώντας τους μαθητές. Επί δύο ημέρες, κρατώντας λοστούς και σιδερογροθιές, έριχναν μολότοφ και φώναζαν χιτλερικά συνθήματα. Το αποκορύφωμα όμως της αποθράσυνσης της ελληνικής ακροδεξιάς ήταν η ομιλία του Κωνσταντίνου Μπογδάνου στη Βουλή, όπου επικαλέστηκε τον Γρίβα σε ένα ακόμα αντικομμουνιστικό ντελίριο. Ευτυχώς αντέδρασε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, με τρόπο που ανάγκασε τελικά τον πρωθυπουργό να διαγράψει τον Μπογδάνο από τη Νέα Δημοκρατία. Η παρέμβαση Δένδια ήταν μία από εκείνες τις στιγμές που τιμούν τον κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία. Γιατί τράβηξε τη γραμμή που διαχωρίζει τη φιλελεύθερη παράταξη από όσους μαϊμουδίζουν τις θέσεις της Χρυσής Αυγής, αλλά δεν τολμούν να πολιτευτούν κάτω από τη σημαία της. Πρόκειται για τη μεγάλη των Μπογδάνων σχολή, όπου στεγάζονται ρατσιστές, ακροδεξιοί και κάθε λογής μισαλλόδοξοι πολιτικάντηδες.
Εκλεκτό μέλος αυτής της συνομοταξίας είναι ο πρώην ΔΗΣΥ και τέως ΕΛΑΜ Ανδρέας Θεμιστοκλέους. Ο οποίος διαγράφηκε επίσης από το αδελφό κόμμα της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο με ένα ηθικολογικό σκεπτικό που δεν αξίζει να αναπαράγουμε. Γιατί, πολύ απλά, ο Χρίστου δεν είναι Δένδιας. Όταν το κατανοήσουμε αυτό θα αντιληφθούμε και την επικινδυνότητα της Χρυσής Αυγής Κύπρου, η οποία κρύβεται πίσω από το ΕΛΑΜ. Ο Χρίστου και η παρέα του έπιασαν γρήγορα το νόημα γι’ αυτό και τα πηγαίνουν τόσο καλά: η Κύπρος δεν σηκώνει τους τσαμπουκάδες του Κασιδιάρη. Οι Κυπραίοι έχουν ανάγκη από την «κανονικότητα». Αυτή την ασφάλεια τους προσφέρει το ΕΛΑΜ, επιλέγοντας τη βιτρίνα του τάχα μου πολιτικού πολιτισμού για να κρύψει τις βαθιά ρατσιστικές, ακροδεξιές και εθνικιστικές του θέσεις. Σε τίποτε δεν διαφωνεί φυσικά με τον Θεμιστοκλέους. Ιδεολογικά και πολιτικά παραμένουν στο ίδιο μήκος κύματος. Απλώς προτιμούν να κινούνται στις σκιές, μολύνοντας με τις τοξικές τους απόψεις μικροαστούς ψηφοφόρους που έλκονται από την ησυχία, την τάξη και την ασφάλεια.
Ο Μπογδάνος αποτελεί παρελθόν για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά δυστυχώς το «είδος Μπογδάνος» συνεχίζει να πολιτεύεται. Ο τρόπος για να το αντιμετωπίσουμε είναι ένας και τον έδειξε ο Νίκος Δένδιας, δεν τους φοβόμαστε και τους το λέμε κατάμουτρα. Έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές και δεν χάφτουμε το παραμύθι των καλών παιδιών με τους καθωσπρέπει πολιτικούς τρόπους. Και επίσης, κύριε κυβερνητικέ εκπρόσωπε και κύριοι υπουργοί, δεν συναγελαζόμαστε με τους φασίστες, γιατί αυτές οι παρέες είναι επικίνδυνες. Όχι για εσάς. Για τη δημοκρατία.
