ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το ΑΚΕΛ της επόμενης μέρας

Του Σταύρου Χριστοδούλου

Του Σταύρου Χριστοδούλου

stavros.christodoulou@gmail.com

Δύο τινά μπορούν να συμβούν: ή που το ΑΚΕΛ θα ανθίσει μέσα από το άγονο τοπίο των τελευταίων βουλευτικών εκλογών ή που θα ξεκινήσει μια επώδυνη κατηφορική πορεία «πασοκοποίησης». Οι επιλογές της επόμενης ημέρας, με φόντο το Συνέδριο του Ιουλίου, θα καθορίσουν το μέλλον του κόμματος της κυπριακής Αριστεράς. Το ενδιαφέρον, όπως είναι φυσικό, εστιάζεται στα πρόσωπα. Επί της ουσίας, όμως, εκείνο που θα πυροδοτήσει τις εξελίξεις αφορά στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του κόμματος και στην ταυτότητα που αυτό θα διαμορφώσει λίγο πριν κλείσει έναν αιώνα ζωής.

Για τα πρόσωπα σε αυτή τη φάση δεν έχουμε να πούμε πολλά. Αν και όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς αυτό τον χώρο θα πρέπει να παραδεχτούν ότι το πρόβλημα του ΑΚΕΛ δεν θα λυθεί ως διά μαγείας με την αλλαγή του γενικού γραμματέα. Ο Άντρος Κυπριανού έχει ευθύνες και καλώς τις ανέλαβε. Απ’ εκεί και πέρα οι αποφάσεις ήταν συλλογικές και τέτοιες πρέπει να παραμείνουν στο σημερινό κρίσιμο σταυροδρόμι.

Ακούστηκαν πολλά τις τελευταίες ημέρες… Περί μετεξέλιξης, επανίδρυσης και επαναπροσδιορισμού της ιδεολογικής ταυτότητας του κόμματος. Κάποιοι ανασήκωσαν τα λάβαρα του Μαρξισμού Λενινισμού, προκαλώντας συζητήσεις για την επιμονή σε μια ιδεολογική ταυτότητα που ξεθώριασε. Έχει το ΑΚΕΛ αλήθεια την «πολυτέλεια» να συζητάει μετά την εκλογική του ήττα για μετεξέλιξη που μπορεί να οδηγήσει στο μοντέλο π.χ. ενός εργατικού κόμματος; Κατά την άποψή μου όχι, γιατί κινδυνεύει να προκαλέσει ρήγμα στον σκληρό του πυρήνα. Αυτό που πρέπει όμως να κάνει είναι να δει με ειλικρίνεια το πρόσωπό του στον καθρέφτη και να επαναπροσδιορίσει τι στην πραγματικότητα είναι. Αυτό δηλαδή που υπήρξε ανέκαθεν: ένα κόμμα με κομμουνιστικό DNA, αλλά με ρητορική και θέσεις που απευθύνονται στην ευρύτερη Αριστερά.

Απλή, αγνή, απορία προς όσους κόπτονται ξαφνικά για τον Μαρξισμό Λενινισμό και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό: Αν το ΑΚΕΛ αυτό πρέσβευε και επεδίωκε, τότε γιατί δεν έκανε ούτε μια ενέργεια, σοσιαλιστικών έστω αποχρώσεων, όταν κυβέρνησε τον τόπο επί Χριστόφια; Είναι αστείο και να το συζητάμε, καθώς μια απλή ανάγνωση της ιστορίας του ΑΚΕΛ δείχνει ότι παρά τις ιδεολογικές του καταβολές ο τρόπος που δρούσε όλα αυτά τα χρόνια ήταν εντός του συστήματος, αλλά με αιχμή της πολιτικής του τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των κοινωνικά ασθενέστερων. Αυτό δηλαδή που οφείλει να πράττει ένα φύσει και θέσει κόμμα της Αριστεράς: με ξεκάθαρες θέσεις για τα εργασιακά, σαφή πολιτική για τις μειονότητες, απέναντι σε κάθε μορφής ρατσισμό.

Τι πήγε τόσο στραβά και ο κόσμος τιμώρησε το ΑΚΕΛ με απώλεια δέκα μονάδων κατά την τελευταία δεκαετία; Πολλά και σημαντικά, τα οποία θα πρέπει να αποτελέσουν τα ζητούμενα της επόμενης ημέρας: Η απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος είναι η μεγαλύτερη πληγή αυτή τη στιγμή, η οποία τοποθετεί το ΑΚΕΛ στο κάδρο της διαφθοράς. Τα φθαρμένα συνθήματα, που θυμίζουν παλιές κασέτες και η αδυναμία του μηχανισμού να αφουγκραστεί τους πολίτες ή να αντλήσει μέσα από τα κινήματα διαμαρτυρίας, είναι εξίσου μεγάλης σημασίας θέματα. Το πιο καίριο όμως απ’ όλα είναι η αδυναμία του ΑΚΕΛ να απευθυνθεί στο ακροατήριο της μεγάλης Αριστεράς. Γιατί εκεί έξω υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως Αριστεροί και παραμένουν παγερά αδιάφοροι απέναντι σε ένα κόμμα το οποίο αισθάνονται ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων τους αγνοεί. Εδώ βρίσκεται και το αληθινό διακύβευμα του επικείμενου συνεδρίου: είτε θα ανοίξει το ΑΚΕΛ τους ορίζοντές του με πρόθεση να κερδίσει τον κόσμο της ευρύτερης Αριστεράς, είτε θα οδηγηθεί στο ασφαλές τρίπτυχο «λιγότεροι, σιδεροκέφαλοι και ιδεολογικά καθαροί» όπως το αδελφό ΚΚΕ.

Σε μια εποχή που τείνει να γίνει της μόδας η αποϊδεολογικοποίηση,το αληθινό στοίχημα για το κόμμα της Αριστεράς είναι να δώσει ξεκάθαρο ιδεολογικοπολιτικό στίγμα. Και αν χρειαστεί να επανεφεύρει τον εαυτό του, όχι με όρους του 20ού αιώνα αλλά με ό,τι συνεπάγεται η σύγχρονη Αριστερά σήμερα. Αναζητείται ηγέτης λοιπόν. Γιατί κοινό υπάρχει. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που παραμένουν αποστασιοποιημένοι στα σπίτια τους, περιμένοντας κάποιον να τους εμπνεύσει.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Σταύρου Χριστοδούλου

Σταύρος Χριστοδούλου: Τελευταία Ενημέρωση

X