Δεν ηρεμεί η σκέψη μου ούτε η ψυχή μου αυτές τις μέρες. Ακόμα μια γυναίκα ξεψύχησε μπροστά στα μάτια των παιδιών της, εξαιτίας της ανικανότητας του κράτους μας, κυρίως της αστυνομίας και του γραφείου ευημερίας, να προστατεύσουν και αυτήν και τα παιδιά της από τον αρρωστημένο εμμονικό σύζυγό της. Άκουσα διάφορα αυτές τις μέρες και διάβασα άλλα τόσα. Δικαιολογίες, μπαλάκι ο ένας στον άλλο, λειτουργούς του γραφείου ευημερίας να λένε τα δικά τους, η αστυνομία να θεωρεί ότι κάνει εξαιρετική δουλειά. Όλοι τέλειοι. Καμπάνιες ενάντια στη βία κατά των γυναικών, συνάξεις και τσάγια για τη συλλογή χρημάτων για να καταπολεμηθεί η βία, λόγια εύηχα, λόγια πολλά, λόγια ανούσια. Μόνο λόγια!
Άκουσα τραγικές ατάκες για τις οποίες δεν συγκράτησα τα λόγια μου ούτε το στόμα μου κλειστό. Ατάκες «μα ήταν ξένοι, μα αυτός που την έσφαξε δεν είναι Κύπριος». Λες και στην Κύπρο δεν είναι γεμάτος ο τόπος με αρσενικά με ζηλοτυπική διαταραχή και εμμονικά μυαλά. Λες και πριν λίγο καιρό δεν βγάζαμε πτώματα γυναικών και των παιδιών τους μέσα από λίμνες. Λες και πριν λίγο καιρό δεν την πυροβόλησε την κοπέλα στο αυτοκίνητο αυτό το απόβρασμα και μετά αυτοκτόνησε. Λες και πριν λίγο καιρό δεν συγκλόνισε το νησί η αυτοκτονία του Στυλιανού επειδή δεν άντεχε άλλο την κακοποίηση από τον πατέρα του στον ίδιο, στη μάνα του και στα αδέρφια του. Όχι, δεν είναι θέμα κουλτούρας, είναι θέμα αρσενικών μυαλών που δεν κατάφεραν να ωριμάσουν και να γίνουν ασφαλείς ενήλικες, είναι θέμα αντρών που δεν έμαθαν να ελέγχουν τα ζωώδη ένστικτά τους, είναι θέμα αρσενικών μυαλών που δεν έχουν ξεπεράσει το ότι κανένας δεν είναι κτήμα κανενός.
Αλλά είναι πρωτίστως θέμα αυτής της πολιτείας και του τρόπου που λειτουργεί αυτό το κράτος, το οποίο συντηρεί και ενισχύει τα φαινόμενα αυτά μέσα από την ανικανότητα του για σωστή παιδεία και αποτελεσματικές δομές. Αμόρφωτοι απαίδευτοι που γίνονται αστυνομικοί με μια γραπτή εξέταση και δέκα τούμπες πάνω σε σφουγγάρια γυμναστικής, που δεν μπορούν να κάνουν μια αξιολόγηση για το ποιος είναι επικίνδυνος και ποιος όχι. Που αν πας να καταγγείλεις ξυλοδαρμό, θα σε ρωτήσουν τι του έκαμες για να σε «δέρει» λες και ακόμα και αν έκανες κάτι έχει δικαίωμα το αρσενικό να απλώσει χέρι επάνω σου, να σε κάψει με οξύ ή να σου πετάξει τ’ άντερα σου όξω. Αυτή είναι η αστυνομία μας με ίσως πολύ μικρές ασήμαντες σε αριθμό εξαιρέσεις. Από την άλλη υπάρχει ένα γραφείο ευημερίας παράλυτο με όλους τους τρόπους, αξιόλογοι επιστήμονες αναλώνονται να κόβουν επιταγές, να φακελώνουν υποθέσεις αντί να είναι καθημερινά με τις οικογένειες αυτές παρέχοντας ορθή στήριξη και προστασία σε συνεργασία με την αστυνομία και άλλες υποδομές του κράτους. Όλοι οι επικεφαλείς του γραφείου Ευημερίας που ανέλαβαν τις θέσεις με βασικό κριτήριο το πιστοποιητικό γέννησης τους, πρέπει να παραιτηθούν τώρα, είναι και ανίκανοι και επικίνδυνοι. Ο λόγος τους βγαλμένος μέσα από τη ναφθαλίνη και οι δράσεις τους περιορίζονται σε τηλεοπτικές παρεμβάσεις να δικαιολογούν τα μαύρα τους τα χάλια, μιλούν με το σεις και με το σας λες και συζητούν για ταινία του Χόλυγουντ στην οποία δολοφονούνται γυναίκες και παιδιά και όχι άνθρωποι και οικογένειες που ήταν υπό την προστασία τους.
Αν θέλουμε να είμαστε ακόμα ζωντανές, όλοι αυτοί οφείλουν να παραιτηθούν τώρα, να διοικήσουν τις υπηρεσίες ικανά άτομα και οι βουλευτές να φέρουν άμεσα τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης στη βουλή και να υπερψηφίσουν την εφαρμογή όλων των άρθρων της όχι αυτών που είναι ανέξοδων και όχι μόνο το δήθεν σπίτι της γυναίκας για το θεαθήναι. Να βρουν το κονδύλι τώρα, τρόποι υπάρχουν, όπως να μειωθούν οι χορηγίες στα κόμματα, δεν χρειάζονται προστάτες και συνοδείες αστυνομικών, να μάθουν όλοι οι υπουργοί και πολιτικά πρόσωπα να οδηγούν τα αυτοκίνητα τους δε χρειάζονται κονδύλια για οδηγούς, να πουλήσουν τις λιμουζίνες τους και να θωρακίσουν τις ζωές των γυναικών και των παιδιών αυτής της χώρας.
Η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης επικυρώθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία το 2017 και από τότε το μόνο που καταφέραμε είναι να κολυμπάμε σε λίμνες αίματος παιδιών και γυναικών.
Ντροπή σε όλους.
