Μπορεί η πράξη ιεροσυλίας στην Αγία Σοφία και η κλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή να είναι ό,τι χειρότερο για το εθνικό μας θέμα και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά, όσο παράξενο και αν ακούγεται, υπήρξε και κάτι το θετικό. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Επιτέλους εντοπίσαμε τον λόγο που ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας έχει εκτραχυνθεί. Πολιτικοί και πολιτικάντηδες, ηγέτες και ηγετίσκοι, όλοι με μια φωνή έκαναν διάνα όσον αφορά τη συμπεριφορά του Τούρκου προέδρου. «Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς στις θέσεις και απόψεις μας: Η πολιτική του κατευνασμού δεν πρόκειται να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα σε σχέση με την Τουρκία. Δοκιμάστηκε και έχει αποτύχει. Τουναντίον, αντί να λειτουργεί υποστηρικτικά ως προς την υιοθέτηση μιας λογικής, ρεαλιστικής και συνάδουσας με το διεθνές δίκαιο στάσης, εκτρέφει ακόμη περισσότερο τη μεγαλομανία, τις παράνομες δράσεις, τις εκβιαστικές προσεγγίσεις και τις επικίνδυνες ψευδαισθήσεις μιας χώρας που θεωρεί τον εαυτό της ως ηγέτιδα της περιοχής και όχι μόνο», ανάφερε στην ομιλία του για τις μαύρες επετείους ο ΠτΔ.
Βέβαια, οι δηλώσεις αυτές του ΠτΔ δεν ήρθαν ως κεραυνός εν αιθρία. Αντίθετα, όπως συμβαίνει πάντα τον τελευταίο καιρό, για κάθε επίσημη σημαντική τοποθέτηση, όσον αφορά το Κυπριακό, υπάρχει πάντα ο «προπομπός». «Εδώ και καιρό, Ελλάδα και Κύπρος είχαν επισημάνει στην ευρωπαϊκή κοινότητα, με αφορμή τις παράνομες γεωτρήσεις της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κύπρου, ότι ο κατευνασμός της Τουρκίας θα οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου κλιμάκωση της συμπεριφοράς της και ακριβώς είναι αυτό που βιώνουμε σήμερα στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ιράκ και όχι μόνο», είχε δηλώσει ο δικός μας ΥΠΕΞ μετά την πρόσφατη συνάντησή του με τον κ. Δένδια στην Αθήνα. Συνεπώς, όταν οι εταίροι μας επιβάλουν μέτρα και κυρώσεις, δηλαδή σταματήσουν να κατευνάζουν την Τουρκία, τότε ο νεοσουλτάνος θα αναγκαστεί να τερματίσει τις έκνομες ενέργειες εναντίον του ελληνισμού.
Ήταν τόσο απλό, αλλά τόσα χρόνια δεν το βλέπαμε. Μάλιστα, είμαστε τόσο σίγουροι ότι ο κατευνασμός είναι αυτός που εκτρέφει το θηρίο που ορισμένοι άμεσα και άλλοι με διπλωματική γλώσσα επιρρίπτουν ευθύνες στους «εμπνευστές» της φιλοσοφίας του κατευνασμού. Γλαύκος Κληρίδης και Κώστας Σημίτης και πάλι οι συνήθεις ύποπτοι.
Απλή συλλογιστική. Αυτοί ενεθάρρυναν την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και συνεπώς είναι οι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση. Βέβαια οι πολιτικοί μας, οι της νέας γενεάς, αλλά και οι της παλαιάς σε μεταλλαγμένη έκδοση, αγνοούν ότι είναι αυτή η πολιτική των «κατευναστών» που μας κατέστησε σήμερα ισότιμο μέλος της ενωμένης Ευρώπης. Είναι αυτοί οι «κατευναστές» που δημιούργησαν τις συνθήκες για να δικαιούνται σήμερα οι διάφοροι πολιτικάντηδες να περιφέρονται στα πολιτικά σαλόνια των Βρυξελλών, να παραδίδουν μαθήματα αρχών και αξίων, να δείχνουν δεξιά και αριστερά κόκκινες κάρτες, να έχουν ίσο λόγο με τους άλλους εταίρους και γενικά να συμπεριφέρονται ως προερχόμενοι από την υπερδύναμη που λέγεται Κύπρος. Το ότι ο Ταγίπ Ερντογάν διαφορετικά ξεκίνησε και αλλού κατέληξε είναι γεγονός. Μια απλή ανάλυση της 17χρονης παρουσίας του στην ηγεσία της χώρας αυτό καταμαρτυρεί. Οι πράξεις του, από το 2003, όταν αναδείχθηκε πρωθυπουργός, μέχρι σήμερα, δείχνουν μια κάθετη μετάλλαξη. Ιδίως εμείς που έχουμε εμπειρίες από μεταλλάξεις πολιτικών εύκολα μπορούμε να διακρίνουμε αυτό το γεγονός.
«Είναι ένας ηγέτης διαφορετικός από τους υπόλοιπους που ξέραμε μέχρι σήμερα. Συγκρίνετε τη φρασεολογία του Ετζεβίτ με αυτήν του Ερντογάν, για να διαπιστώσετε την τεράστια διαφορά. Υπήρχε δυνατότητα να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι με τον Ετζεβίτ; Ο Ερντογάν είναι σύγχρονος ηγέτης, ξέρει τι θέλει και πώς να το επιτύχει. Οι αλλαγές που έχει επιφέρει στην Τουρκία, τα τελευταία χρόνια είναι κατακλυσμιαίες. Μόνο εάν επιτύχει να ολοκληρώσει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας θα μπορούμε να αισθανθούμε πραγματική ασφάλεια στην περιοχή», δήλωνε ο ΠτΔ τον Φεβρουάριο του 2005 μετά από επίσκεψη στην Τουρκία και συνάντηση της ηγετικής πυραμίδας του ΔΗΣΥ με τον τότε πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν.
Βέβαια, υπήρξαν και οι άλλοι, οι πιο «ξύπνιοι», οι οποίοι δεν «ξεγελάστηκαν» με τη συμπεριφορά του Τούρκου. «Ελπίζω να μην πρόκειται για φυγή των οδοιπόρων εις τα Σούσα και εγκατάσταση στην αυλή του Αρταξέρξη», ήταν η δήλωση του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου της διακυβέρνησης Τάσου Παπαδόπουλου Κύπρου Χρυσοστομίδη, σχολιάζοντας τη συνάντηση ΔΗΣΥ και Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη. Καθόλου τυχαία και η αναφορά στο ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, «Η Σατραπεία», όπου η μέρα που οι οδοιπόροι κατέφυγαν στα Σούσα, εις την αυλή του Αρταξέρξη, χαρακτηρίζεται ως μέρα φρικτή. «Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις, (η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις), και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα».
Ο Ταγίπ Ερντογάν, όσον αφορά το Κυπριακό, σίγουρα δεν ξεκίνησε Αρταξέρξης και ούτε είχε τέτοια πρόθεση. Μπορεί ο κατευνασμός να συνέτεινε στις συμπεριφορές του στα άλλα θέματα της ευρύτερης περιοχής αλλά στο Κυπριακό τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ας μην ξεχνούμε ότι είναι αυτός ο Αρταξέρξης που αποδόμησε τον εμπνευστή της διχοτόμησης Ραούφ Ντενκτάς. Είναι αυτός ο Αρταξέρξης που συνέτεινε ούτως ώστε οι τ/Κ, με συντριπτική πλειοψηφία, να υπερψηφίσουν το σχέδιο Ανάν τη στιγμή που εμείς βροντοφωνάζαμε «Όχι» και τσιμεντώναμε το «Ναι». Τέλος ας μην ξεχνούμε ότι στον μισό αιώνα Κυπριακού είναι αυτός ο Αρταξέρξης που παρακάθισε, για πρώτη φορά, σε συνομιλίες για τη διεθνή πτυχή του κυπριακού στο Κραν Μοντάνα.
Συνεπώς δεν φταίει ο κατευνασμός του Αρταξέρξη γι’ αυτή μας την κατάντια αλλά ο δικός μας μεγαλοϊδεατισμός. Αγνοώντας τις πραγματικότητες, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε ότι θα γίνουμε οι σύγχρονοι σεΐχηδες της Μεσογείου, οι παροχείς ασφάλειας στην περιοχή και ο πυλώνας σταθερότητας τη στιγμή που το Κυπριακό αποτελεί τον κατ’ εξοχήν αποσταθεροποιητικό παράγοντα στην Ανατολική Μεσόγειο.
