Του Χάρη Γεωργιάδη
Ο Αλέκος Μαρκίδης υπήρξε, σε όλη του την πολιτική διαδρομή, η προσωποποίηση της τετράγωνης λογικής και του ορθολογισμού. Δεν τον ενδιέφεραν τα επικοινωνιακά φτιασιδώματα και η εικόνα. Αυτό δεν τον καθιστούσε πάντοτε δημοφιλή, ήταν όμως πάντοτε ωφέλιμος και ουσιαστικός.
Ο Αλέκος Μαρκίδης, ως διαπρεπής νομικός, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε μείνει μακριά από την πολιτική και να επικεντρωνόταν αποκλειστικά στο δικηγορικό επάγγελμα. Ανήκε όμως σε μια κατηγορία που θεωρούσε τη συμμετοχή στην πολιτική ως υποχρέωση και πατριωτικό καθήκον. Δεν ήταν εξ αυτών που παρακολουθούσαν από απόσταση. Στις μέρες μας, βέβαια, τείνει να εξιδανικευτεί η απάθεια και η αποχή. Σε ένα περιβάλλον με έντονο το στοιχείο του μηδενισμού και της ισοπέδωσης, οι αξιόλογοι άνθρωποι διστάζουν να εμπλακούν στην πολιτική με αποτέλεσμα να παραμένει ελεύθερο το πεδίο στους κάθε λογής ανεύθυνους λαϊκιστές και δημαγωγούς. Πρόκειται για μια τάση που διαβρώνει τα θεμέλια της δημοκρατίας μας και πρέπει οπωσδήποτε να αντιμετωπιστεί. Και αυτό θα γίνει μόνο μέσα από την πολιτική συμμετοχή.
Ο Αλέκος Μαρκίδης, πάντως, δεν δίστασε να βρεθεί από νωρίς στα χαρακώματα και στις κακοτοπιές της πολιτικής. Ασφαλώς, μπορεί κάποιος να συμφωνήσει ή και να διαφωνήσει με τις κατά καιρούς αποφάσεις και επιλογές του. Αποτελεί όμως αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η πολιτική του συμπεριφορά χαρακτηριζόταν από στιβαρότητα και ουσία. Ήταν μια συμπεριφορά απαλλαγμένη από αχρείαστους συναισθηματισμούς και ανόητες εξάρσεις. Δεν θυμάμαι τον Μαρκίδη να έχει ποτέ καταφύγει στα ανέξοδα συνθήματα ή να έχει ποτέ διολισθήσει στη δημαγωγία, που τόσο πολύ ευδοκιμεί στον τόπο μας. Εξάλλου, όταν κάποιος διαθέτει την οξυδέρκεια και την ευρυμάθεια του Μαρκίδη, δεν χρειάζεται να καταφεύγει σε τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Αυτό το είδος πολιτικού ομολογουμένως σπανίζει στις μέρες μας. Και όμως, είναι τέτοιους ανθρώπους που χρειαζόμαστε στα πολιτικά πράγματα. Με υπόβαθρο, με γνώση και με ήθος.
Ο Αλέκος Μαρκίδης υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του Δημοκρατικού Συναγερμού και μετείχε στο στενό κύκλο των συνεργατών του Γλαύκου Κληρίδη, σε εκείνα τα πρώτα δύσκολα χρόνια. Υπηρέτησε ως βουλευτής Λευκωσίας, ως Γενικός Γραμματέας και ως Αναπληρωτής Πρόεδρος της παράταξης. Υπήρξε επίσης, επί σειρά ετών, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας και βασικό στέλεχος της ομάδας διαπραγμάτευσης του Κυπριακού αλλά και της ομάδας που είχε οδηγήσει την Κύπρο στον άθλο της ένταξης στην ΕΕ.
Αποτελεί γεγονός ότι κατοπινές αποφάσεις και επιλογές του και συγκεκριμένα η προεδρική του υποψηφιότητα το 2003, τον είχαν φέρει προσωρινά σε πορεία σύγκρουσης με τον Γλαύκο Κληρίδη και τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Αυτό όμως με κανένα τρόπο δεν διαγράφει ούτε τον ιστορικό του ρόλο, ούτε και τη διαχρονική του δράση και προσφορά. Κατ’ ακρίβεια, ο ρόλος του Αλέκου Μαρκίδη στον προσδιορισμό του πολιτικού και ιδεολογικού στίγματος του Δημοκρατικού Συναγερμού ήταν καθοριστικός.
Ο Αλέκος Μαρκίδης ανήκε σε μια ομάδα στελεχών την οποία εμείς οι νεότεροι παρακολουθούσαμε με σεβασμό και η οποία περιλάμβανε επίσης τον σημερινό πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη, τον Μανώλη Χριστοφίδη, τον Λεόντιο Ιεροδιακόνου, τον Γιαννάκη Κασουλίδη και άλλους. Τους ανθρώπους δηλαδή που στάθηκαν δίπλα στον Γλαύκο Κληρίδη και κατάφεραν, κάτω από δύσκολες πολιτικές περιστάσεις, να εδραιώσουν τον Δημοκρατικό Συναγερμό και να τον μετατρέψουν σε μια από τις πιο πετυχημένες πολιτικές παρατάξεις της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς.
Είναι σε αυτές τις γραμμές που πρέπει να κρατήσουμε τον Δημοκρατικό Συναγερμό σήμερα. Να παραμείνει ο Δημοκρατικός Συναγερμός η δύναμη της μετριοπάθειας και της σύνεσης, του ορθολογισμού και του πατριωτικού ρεαλισμού. Η πολιτική παράταξη που δεν διστάζει να βάζει πλάτες στα δύσκολα, όπως κατ’ επανάληψη έχει πράξει τα τελευταία χρόνια. Είναι με αυτό τον τρόπο που θα παραμείνει ο Δημοκρατικός Συναγερμός στον σωστό δρόμο και θα συνεχίσει να εκφράζει μια διευρυμένη μερίδα συμπολιτών μας. Αυτό, είμαι βέβαιος, θα επιθυμούσε και ο Αλέκος Μαρκίδης. Αιωνία του η μνήμη.
