Του Χάρη Γεωργιάδη
Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας περνά περίοδο πολιτικών εντάσεων. Στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας περάσαμε και χειρότερα. Υπήρξαν περίοδοι φανατισμού και διχασμού, περίοδοι που μιλούσαν τα όπλα, που το κράτος ήταν φέουδο του ενός. Βίωσε η χώρα μας την κατάλυση της δημοκρατίας. Η κοινωνία ήταν ανώριμη και η δημοκρατία τριτοκοσμική. Χάσαμε τη μισή Κύπρο αλλά παραμείναμε όρθιοι. Στα χρόνια που ακολούθησαν έγινε σημαντική πρόοδος. Υπήρξαν βεβαίως λάθη, αστοχίες και σκαμπανεβάσματα, αλλά η χώρα προόδευσε πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Διεκδίκησε και έλαβε τη θέση της ανάμεσα στα πιο προηγμένα κράτη της Ευρώπης. Τα πάθη και οι φανατισμοί υποχώρησαν.
Ακόμη και όταν στο πρόσφατο παρελθόν η Κύπρος οδηγήθηκε σε μια βαθιά και παρατεταμένη οικονομική κρίση που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού, καταφέραμε με κόπους και θυσίες των συμπολιτών μας να διατηρήσουμε την κοινωνική μας συνοχή και να πετύχουμε την ανάκαμψη. Και έχουμε σήμερα όλες τις δυνατότητες που θα μας επιτρέψουν να ξεπεράσουμε σύντομα και την τελευταία αναπάντεχη κρίση της πανδημίας, που έχει κλονίσει ολόκληρο τον πλανήτη.
Ως υπουργός Οικονομικών κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών λάμβανα συστηματικά από την Ελλάδα και αλλού σχόλια για τη χώρα μας που με έκαναν περήφανο. Για την ωριμότητα και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Για την υπευθυνότητα των κοινωνικών εταίρων. Για τη σοβαρότητα του πολιτικού μας συστήματος που έβρισκε, την ώρα που έπρεπε, τον τρόπο να βάζει στην άκρη τις διαφωνίες προκειμένου να πράξει το σωστό. Σε κάποιο βαθμό αυτή η εικόνα μπορεί να ήταν και εξιδανικευμένη. Είναι όμως γεγονός ότι καταφέραμε, ώς τώρα, να μείνουμε μακριά από ακραίες καταστάσεις και καταστροφικές συμπεριφορές. Μπορεί το πολιτειακό μας σύστημα της διάκρισης των εξουσιών να κάνει δύσκολη την προώθηση αλλαγών, μπορεί κάποιες μεταρρυθμίσεις να μένουν πίσω λόγω έλλειψης συναίνεσης, αλλά δεν είχαμε ποτέ φαινόμενα όπως αυτά των παραλυτικών απεργιών, ή των αναρχικών συμπεριφορών, ή του εκχυδαϊσμού του πολιτικού λόγου και της τοξικότητας στην πολιτική ζωή. Η κοινωνική πλειοψηφία στην Κύπρο, ασχέτως κομματικής προτίμησης και πολιτικού προσανατολισμού, ποτέ δεν ήταν δεκτική σε τέτοιες συμπεριφορές.
Το τελευταίο διάστημα καταγράφονται πολιτικές συμπεριφορές που είναι ξένες για τη χώρα μας. Μια τοξικότητα έχει εισβάλει στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Είναι συμπεριφορές ανάλογες με αυτές που είχαμε δει στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια, τότε που είχε δυστυχώς παρασυρθεί στη δίνη του λαϊκισμού και των ακροτήτων. Πρόκειται για συμπεριφορές που δεν διστάζουν να διακυβεύσουν τη σταθερότητα της χώρας προκειμένου να πετύχουν βραχυπρόθεσμο κομματικό όφελος. Συμπεριφορές που γκρεμίζουν τις γέφυρες της συνεννόησης και δυναμιτίζουν τις προοπτικές της συναίνεσης.
Δεν αναφέρομαι σε όσους έχουν διαφορετική άποψη για το πώς θα πάει ο τόπος μπροστά. Εξάλλου, ο πλουραλισμός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας μας. Αναφέρομαι σε όσους σκόπιμα και κακόβουλα θέλουν να πάει ο τόπος πίσω. Σε όσους παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος των πολιτών. Σε όσους βάζουν τις φιλοδοξίες τους πάνω από το καλό του συνόλου. Αλλά και σε όσους ένοχα συμπράττουν, αποδίδοντας στον εαυτό τους ρόλο μεσσία. Απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές πρέπει να λειτουργήσουμε ψύχραιμα και αποφασιστικά. Να επιδιώξουμε τη συναίνεση και τη συνεννόηση, αλλά να απορρίψουμε τα παζάρια και τους εκβιασμούς.
Να δώσουμε φωνή και έκφραση στη μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας που αναμένει υπεύθυνες συμπεριφορές και συνετές αποφάσεις. Στους νοικοκυραίους, στους οικογενειάρχες, στους νέους επιστήμονες και επαγγελματίες, στη διευρυμένη μεσαία τάξη που αποτελούσε και αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της κυπριακής κοινωνίας. Στα πιο δυναμικά και παραγωγικά τμήματα της κοινωνίας που επιζητούν τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την πρόοδο. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε αυτούς που έχουν οριστικά επιλέξει την οδό της ανευθυνότητας να παρασύρουν ολόκληρη τη χώρα. Πρέπει να συνεχίσουμε να δίνουμε λύσεις, διέξοδο και προοπτική.
